استفاده از اهرم واردات برای تثبیت و کاهش قیمت کالاهای مصرفی در ایران سابقه طولانی دارد. دولت‌هایی هستند که این کار را به شدت انجام می‌دهند. پس از سقوط دولت دکتر محمد مصدق، دولت‌های بعدی با هدف جلب رضایت شهروندان ایرانی و البته برخی مسائل اقتصادی دیگر، افزایش واردات را در دستور کار قرار دادند. ارقام جدول شماره یک نشان می‌دهد در سال‌های 1331 و 1332، ارزش صادرات بیشتر از واردات بوده است.

رشد ارزش صادرات در این سال‌ها ۴۴ درصد و رشد ارزش واردات تنها ۵/۲ درصد بوده است.
ارقام جدول 2 که در سال‌های پس از کودتا تهیه شده است، اما نشان‌دهنده رشد شتابان واردات در برابر رشد تدریجی ارزش صادرات است. همان طور که ارقام جدول شماره 2 نشان می‌دهد، نسبت ارزش واردات به صادرات که در سال 1334 فقط 13/1 برابر بوده است، در سال 1346 به 5/6 برابر می‌رسد که حاکی از رشد شتابان ارزش واردات است.