استاد مدیریت، درس‌هایی از کسب و کار غذاهای سریع را فاش می‌سازد
پس از این‌که در یک رستوران، ساندویچ همبرگر یا پیتزای پنیر سفارش می‌دهید به راستی چه اتفاقاتی در پشت صحنه می‌افتد؟ جری نیومن استاد ممتاز مدرسه مدیریت دانشگاه بوفالو این‌ها را می‌داند چون او به شکل مخفیانه در رستورانهای غذای سریع سراسر آمریکا کار کرده و عملیات را از بالا تا پایین در هنگام مدیریت بزرگترین ساندویچ‌ها تا سرخ کردن سیب زمینی‌ها مشاهده کرده است. نیومن تجربیات خویش را در کتاب «زندگی مخفیانه من در شغل رستوران: درس‌هایی از پشت پیشخوان که تضمین کننده هر شیوه مدیریتی بزرگ است» (ژانویه ۲۰۰۷). برخلاف نقد فرهنگی در کتاب «ملت غذای سریع» اریک شلوسر یا محکوم کردن مواد غذایی در کتاب «من را چاق کنید» مورگان اسپورلاک، کتاب نیومن شکل‌گیری شخصیت کارکنانی که برای تولیدکنندگان غذای سریع آمریکا کار می‌کنند را آشکار می‌سازد. کارگرانی که به طور دایم در حال کار هستند با وجود گردش کار بالا و وظایف تکراری، از کار سخت هراس ندارند و تحت فشار بیشتر به اوج توانایی می‌رسند. و شرکت‌های بسیار بزرگ با همبرگرهای بزرگ که در عوض به سودهای پیوسته و دایمی افتخار می‌کنند. او نشان می‌دهد چگونه مدیران این رستوران‌ها، موفقیت کارکنان را خوار و بی‌ارزش می‌شمارند تا سودها را افزایش دهند.
«زندگی مخفیانه من در رستوران» خواننده را به پشت صحنه رستورانهای مک‌دونالد، برگر کینگ، وندی، آربی، و کریستال می‌برد و با بینش‌های عمیق درباره تکنیک‌های مدیریتی که دارد، درس‌های آموزنده‌ای می‌دهد که برای شرکت‌هایی با ۶۰۰۰ شعبه یا فقط ۶ کارمندکاربرد دارد.
نیومن بین خاطراتی که از جاروکردن زمین و پختن کیک می‌آورد، یک نگاه دست اول ارایه می‌دهد که چگونه «کار رستوران هر چه که باشد به هیچ وجه کار آسانی نیست.» او تجربیاتش را مفصل گزارش می‌دهد از مدیران پرجذبه و ظالم می‌گوید و نشان می‌دهد چگونه کلید نهایی برای ایجاد محل کار مثبت و با عملکرد عالی وجود یک رهبر بزرگ است حتی اگر گروه، خیارشورها را روی همبرگر قرار می‌دهد.
نیومن یک نظاره‌گر کارآزموده رفتار مردم است. او واکنش‌ها، احساسات، شیوه‌های مدیریت، تعدیلات رفتاری و قدرت تعریف و تمجیدکردن را زیرنظر می‌گیرد. او خود را اذیت می‌کند تا کارگران را بشناسد و به یاد ما می‌آورد که همگی سهمی منحصربه‌فرد در کمک به کارفرما داریم. او از کارگرانی می‌نویسد که به خاطر شغل ظاهرا آسان سرزنش می‌شوند، مدیرانی که تصویر مثبتی از خود بروزمی دهند و دوستی و احساسات را تشویق می‌کنند، روسایی که بی‌احساس هستند، سلسله مراتبی که انعطاف‌ناپذیر است و رقبایی با تفاوت‌های گسترده در امور روزمره و مسایل شرکتی که در عین حال غذاهای تقریبا یکسانی سرو می‌کنند.
ماجراها و حکایت‌های نیومن اغلب بامزه هستند و گاهی هشدار‌دهنده می‌شوند کارکنانی که دلربایی می‌کنند و مهربان هستند. او نشان می‌دهد چگونه منشور و قوانین شرکتی در خط تهیه همبرگر به اجرا در می‌آید و آن را به صورت تصویر بزرگتری در می‌آورد: چگونه خواسته‌های مدیریت، به رفتار کارکنان تبدیل می‌شود. این کتاب مدیریت است که گویی سال‌های نوری بسیار با زبان پر‌اصطلاح متون درسی مدارس بازرگانی فاصله دارد چون سابقه و پس زمینه آن حضور نویسنده در تهیه غذا بوده است.
نیومن کتاب جبران خسارت را نیز نوشته است که کتابی پرفروش در موضوع خود به مدت ۲۱ سال بود. او به خاطر تدریس عالی جایزه سانی را دریافت کرد که توانایی‌های عالی تدریس وی را در کلاس درس تایید کرد. او همچنین مشاور بنگاه‌های بزرگی مثل ای تی اند تی، هلوت پاکارد و نابیسکو است.
وال استریت ژورنال، مدرسه مدیریت دانشگاه بوفالو را دهمین مدرسه کشور از لحاظ پایه قوی عضوگیری دانشجو قرار داد. همچنین بیزینس ویک این مدرسه را در ردیف ۵ مدرسه بازرگانی با سریعترین بازدهی سرمایه‌گذاری برای مدرک مدیریت اجرایی آن جای داد.
ارسال نظر