دنیای اقتصاد- کدهای استاندارد طبقه‌بندی صنعتی (SIC) اعدادی چهار رقمی هستند که از سوی ایالات متحده به مراکز تجاری اختصاص می‌یابند تا نشانگر نوع فعالیت اصلی مجموعه و شیوه‌ای برای شناسایی آن باشند. این شکل از طبقه‌بندی به وجود آمد تا روند جمع‌آوری، استفاده و تحلیل اطلاعات موجود پیرامون شرکت‌ها و موسسه‌های اقتصادی را تسهیل کرده و مبنایی واحد و یکپارچه در زمینه نحوه جمع‌آوری اطلاعاتی آماری توسط آژانس‌های مختلف فدرال دولت آمریکا، آژانس‌های ایالتی و موسسه‌های خصوصی ارائه این داده‌ها فراهم آورد.

براساس این شیوه طبقه‌بندی همه اطلاعات مرتبط با فعالیت‌های اقتصادی،‌ کشاورزی، جنگلداری، صیادی، شکار و دام‌گذاری، معدنکاری، ساخت و ساز، تولید، حمل‌ونقل، ارتباطات، الکتریسیته، گاز و سرویس‌های بهداشتی همه در یک کد چهار رقمی پوشش داده می‌شود.

نحوه رمزگشایی از SIC

دو رقم اول کد نشانگر صنعتی است که موسسه در آن فعالیت دارد رقم سوم نشانگر گروه صنعتی و رقم چهارم نشانگر عنوان اختصاصی رسته‌ای است که فعالیت در حوزه آن انجام می‌شود.

به عنوان مثال

* ۳۶ محصولات الکترونیکی و سایر تجهیزات وابسته

* ۳۶۷ قطعات الکترونیکی و اجزای جانبی

* ۳۶۲ مدارهای چاپی

توجه: عدد ۹ معمولا در جز سوم یا چهارم کد و برای نشان دادن صنایع به کار می‌رود که در جاهای دیگر طبقه‌بندی شده‌اند (NEC).

در سال ۱۹۸۷ اداره مدیریت و بودجه (DMB) کدهای SIC را منطبق با روند پرسرعت تحولات اقتصادی کاملا از نو تدوین کرد.

در سال ۱۹۹۲ و به عنوان نتیجه مستقیم کنفرانس بین‌المللی طبقه‌بندی فعالیت‌های اقتصادی در سال قبل از آن OMB اقدام به ایجاد کمیته سیاست‌گذاری طبقه‌بندی موسسه‌های اقتصادی برای تبیین نوعی سیستم طبقه‌بندی جدید کرد.

در سال ۱۹۹۷ اعلام شد سیستم جدید NAICS (طبقه‌بندی صنعتی آمریکای شمالی) به گونه‌ای طراحی شده تا امکان پیوستن کانادا و مکزیک به ارزیابی حیطه‌‌های انطباق‌پذیر در هر سه سیستم فراهم آید. این سیستم همه صنایع، خدمات و فناوری‌های نوین جدید و در حال ظهور را می‌تواند پوشش‌ ‌دهد. تصمیم گرفته شده در آینده سیستم چهار رقمی SIC به سیستم شش رقمی NAICS تغییر پیدا کند.