در گفت‌وگوی اختصاصی با رییس اتحادیه صادرکنندگان مبلمان منزل و اداری عنوان شد
روح اصل ۴۴ فراموش شده است
دنیای اقتصاد- در نشستی که با رییس اتحادیه صادرکنندگان مبلمان منزل و اداری داشتیم در خصوص نمایشگاه‌های hofex و medex امسال گفت‌وگو کردیم.
حضور در نمایشگاه سرمایه‌گذاری زود بازدهی است
دنیای اقتصاد- در نشستی که با رییس اتحادیه صادرکنندگان مبلمان منزل و اداری داشتیم در خصوص نمایشگاه‌های hofex و medex امسال گفت‌وگو کردیم. همچنین در خصوص مشکلاتی که اتحادیه در بحث تعرفه واردات مواد اولیه دارد و نیز درباره اصل ۴۴ و واگذاری‌هایی که در حال انجام است. متن گفت‌وگو را می‌خوانید:
درباره ویژگی‌های نمایشگاه‌های hofex و medex امسال توضیح دهید؟
ما هجدهمین نمایشگاه را برگزار می‌کنیم. اتحادیه صادرکنندگان مبلمان منزل و اداری در دوره قبل هیات‌مدیره‌اش، تولیت برگزاری نمایشگاه را ۶ سال پیش برعهده گرفت و این حرکت بسیار ارزشمندی بود، زیرا توانست با توجه به ارتباطات صنفی و صنعتی بین اعضا و شرکت‌کنندگان همدلی ایجاد کند. این همدلی از آن جا نشات می‌گیرد که شرکت‌کنندگان از حالت رقابت صرف خارج شدند و رقابت و رفاقت به شکل توامان میان اعضا، امروز حاکم است. من به جرات می‌توانم بگویم که در این شش سال رشد نمایشگاه‌های مبلمان قابل رویت است، این را از استقبال مردم هم متوجه می‌شویم.
سال گذشته در آن برف و باران و سرما مردم می‌آمدند و بازدید می‌کردند.
از دیگر ویژگی‌های این تفکیک این است که خیلی از علاقمندان به حضور در نمایشگاه به دلیل محدودیت جا نمی‌توانستند غرفه‌‌ای بگیرند و همیشه گله‌هایی بود که «غرفه‌ها را به خودی‌ها دادند» و از این صحبت‌ها که امسال خوشبختانه این مساله هم برطرف شد.
دیگر ویژگی این نمایشگاه برگزاری دومین سال سالن صادراتی است. ما سالن صادراتی را سال گذشته با اهداف کاملا مشخصی پایه‌ریزی کردیم، ولی از نحوه اجرای آن راضی نبودیم و آن‌طور که می‌خوانیم شایسته و بایسته نبود. علتش هم‌زمان کوتاه هیات‌مدیره جدید بود که دو ماه بعد از انتصاب شروع کرد به برگزاری نمایشگاه.
امسال این کوتاهی‌ها را اجرا کردیم و سالن صادراتی‌مان در نمونه خودش کار اررزشمندی شده.
تمام ارگان‌هایی که به نحوی درگیر صادرات هستند در این غرفه‌ها حضور دارند. ضمن اینکه کسانی که بالقوه توانایی صادرات را دارند برای اینکه این توانایی را به فعل در بیاورند احتیاج دارند که آموزش‌هایی را ببینید.
این افراد در کار گروه‌های مختلف می‌توانند حضور پیدا کنند و از سخنان اساتید برجسته‌ای که دعوت هستند استفاده می‌کنند.
برخی به زمان برگزاری نمایشگاه معترض بودند؟ دلیل انصراف عده‌ای از شرکت‌کنندگان از حضور در نمایشگاه چه بود؟
من بی‌پرده صحبت کنم. شاید خوب نباشد که من این را مطرح کنم. متاسفانه ما یک بحران اقتصادی در پیش رو داریم و متاسفانه امواج اثرات آن به صنعت ما هم اصابت کرده. البته هنوز شدت فاجعه را احساس نکردیم ولی از مهرماه امواج آن را حس می‌کنیم زیرا بازار رو به رکود می‌رود و شرکت‌ها از نظر بنیه مالی ضعیف می‌شوند.
اما حضور در نمایشگاه کار هزینه‌‌بری است و نیاز به سرمایه‌گذاری سنگینی در این چند روزه دارد. خوب خیلی از شرکت‌ها با توجه به بازار راکد موجود ترجیح می‌دهند که سرمایه‌گذاری نکند. البته من این را اصلا نمی‌پسندم و معتقدم در زمان بحران و رکود باید قوی‌تر در نمایشگاه‌ها حضور پیدا کنیم و سهم بیشتری را به خود اختصاص می‌دهیم و نباید در شرایط بحران از بودجه تبلیغات کاست. حالا من نوعی آمده‌ام انصراف داده‌ام، بدیهی است که نمی‌توانم بگویم که اوضاع مالی‌ام خوب نیست. ناچارم بگویم که زمان نمایشگاه مناسب نبوده یا در نمایشگاه خارجی شرکت می‌کنم و وقت ندارم در این نمایشگاه باشم. بالاخره باید یه چیزی بگویم که علت عدم حضور خود را توجیه کنم.
شاید هم خوب نباشد که من این مساله را باز می‌کنم، ولی لازم است که همکاران من بدانند که در بحران، سرمایه‌گذاری نمایشگاهی و تبلیغاتی سرمایه‌گذاری زود بازده است. درست است که ما به واسطه گرفتارهایی که داشتیم عقب افتادیم و زمان قبلی که دی ماه بود را از دست دادیم. ولی بهمن ماه به واسطه اینکه به سنت ایرانیان برای عید همه چیز نو می‌شود ارزش بیشتری دارد.
صادرکنندگان عضو اتحادیه چه درصدی از سهم صادراتی ما را دارند. آیا همه صادرکنندگان کشور در این صنعت عضو اتحادیه هستند؟
نه، به این صورت. یکی از اشکالاتی که اتحادیه‌ها دارند و ما هم به آن واقف هستیم و درصدد رفع آن هستیم این است که اتحادیه‌ها اتحادیه فراگیر کل کشور باید باشد، ولی تمرکز عمده اعضا در تهران است. یعنی می‌توانم بگویم که تنها ۵ یا ۶درصد اعضای ما بیرون از تهران هستند. برای رفع این نقصان، برنامه‌ریزی کردیم که مراکزی را در استان‌ها داشته باشیم تا بتوانیم برای عضوگیری اقدام کنیم. این باعث شده که ما صادرکنندگان شهرستان را جزو اعضا نداشته باشیم.
کلا باید بگویم که اتحادیه با این هدف وارد صحنه شده که مبلمان را صادراتی کند. این طور نیست که ما صادرات داشتیم و حالا آمدیم آن را منسجم کنیم. خیر! ما آمدیم که مبلمان را مدیریت کنیم در جهت صادرات. این پیش‌زمینه‌های مختلفی می‌خواهد. ما برای این کار اول باید تولید انبوه باکیفیت داشته باشیم. توجیه رقابتی قیمتی داشته باشیم و ما برای همه اینها که داریم تلاش کنیم.
در جلسه اخیر با وزارت صنایع که در هفته گذشته برگزار شد من شدیدا نسبت به تعرفه بالای واردات مواد اولیه برای صنایع مبلمان انتقاد کردم و این سوال را طرح کردم که وقتی ما تولید داخلی مکفی نداریم به چه دلیل باید این تعرفه وضع شود. ما داریم سعی می‌کنیم که این مساله را در کمیسیون تخصصی وزارت صنایع و وزارت بازرگانی به نتیجه برسانیم.
درباره وضعیت مواد اولیه در داخل کشور توضیح دهید؟
ما الان در تولیدات مبلمان خود مواد اولیه‌ای را مصرف می‌کنیم که در درجه اول چوب است که ما در کشورمان از نظر چوب غنی نیستیم. جنگل‌ها مکانیزه نیستند و کشت مجدد روی آنها انجام نشده و اگر بنا باشد ما از همین جنگل‌های مانده بهره‌برداری کنیم به زودی این جنگل‌ها نابود می‌شوند.
بنابراین در یک اقدام ارزشمند وزارت صنایع و بازرگانی تصمیم گرفته‌اند تعرفه واردات و چوب را صفر کنند. یعنی تولیدکننده چوب می‌تواند از همه جای دنیا چوب وارد کند و روی آن کار کند، اما مثلا فرض کنید نئوپان و MDF به عنوان فرآورده‌های چوبی تعرفه‌های بالایی دارد. تولید داخل هم تکافو نمی‌کند.
ما ۵۰۰هزار مترمکعب واردات MDF و نئوپان داشتیم، در سال گذشته که ۳۰هزار مترمکعب تولید داخل داشتیم. در چنین شرایطی پرداخت تعرفه ۳۰ تا ۶۰درصدی منطقی نیست.
وزارت‌های مربوطه چه توجیهی در این زمینه دارند؟
توجیه وزارت صنایع این است که ما می‌خواهیم از صنایع داخل حمایت کنیم، ولی این زمانی منطقی است که ما اجازه ندهیم تولید کم باشد و اجازه ندهیم رقیب کنارش بیاید.
بحث دیگر یراق‌آلات است، مثل دستگیره، پایه، انواع اتصالات و غیره اینها هم باید کاهش تعرفه داشته باشد تا من تولیدکننده بتوانم پس از تهیه مواد اولیه و انجام تولید نهایی کالایی قابل رقابت از نظر قیمت با کالای ترک تولید کنم.
به عنوان مثال الان ما از ترکیه مواد اولیه را تهیه می‌کنیم ۳۰ تا ۴۰درصد تعرفه آن را می‌پردازیم و سپس می‌خواهیم تولیدات خود را دوباره به ترکیه صادر کنیم. طبیعی است که این کالا قابل رقابت نیست. اینها مواردی است که موانع صادرات است. صادرات ما در مبلمان تقریبا محدود شده به صادرات مبلمان کلاسیک که آن هم چون جنبه هنری دارد می‌توانیم باارزش افزوده زیاد صادر کنیم.
اما این تولید انبوه نیست و نمی‌توانیم بگویم این صادرات صنعتی است، این صادرات کارگاهی است.
صادرات موقعی است که ما بتوانیم کانتینر جنس بفرستیم و چرخ صنعتمان بچرخد. یکی از بزرگ‌‌ترین مشکلاتی که ما داشتیم این بود که بخش‌خصوصی و تشکل‌ها خود را درگیر مشکلات صنعت نمی‌کردند و عمدتا نگاهشان محدود به مسائل سطحی بود مثل جواز و غیره. خوشبختانه این رویکرد اتحادیه‌ها به مناسبات اصولی بیشتر شده و با این بحث ۴۴ که در حقیقت بخش‌خصوصی باید فعال شود من معتقدم که این فرآیند باید از تشکل‌ها شروع شود.
اساسا چقدر امکان واگذاری از سوی دولت به بخش‌خصوصی در این صنعت هست؟
در بحث واگذاری‌ها مشکلات زیادی وجود دارد. وقتی سهام کارخانهای به عنوان سهام عدالت به دست عده‌ای داده می‌شود که این کارخانه را تا به حال ندیده‌اند و در ضمن مدیریت آن کارخانه هنوز دولتی است، معنی واگذاری به بخش خصوصی چیست؟
ما اگر از اصل ۴۴ حرف می‌زنیم می‌خواهیم مدیریت به بخش‌خصوصی تعویض شود چون فکر ایده و خلاقیت در راس مدیریت است که می‌تواند تحول ایجاد کند.
وقتی می‌خواهد مدیریت دولتی باشد چه فرق می‌کند صاحبان و متملکان یک کارخانه چه کسانی باشند.
یعنی روح اصل ۴۴ فراموش شده و این کار غلط است. ما اصلا واگذاری نداریم و خوشبختانه هیچ بنگاه اقتصادی در خصوص قیمت چوب نداریم که سودآور باشد.
بنابراین اگر مجموعه‌‌ای سودآور هست در بخش‌خصوصی است.
آیا اساسا واحدهای صنعتی دولتی قابل واگذاری در این صنعت وجود دارد؟
- بله چند تایی را می‌شناسم که به مرور دارند فراموش می‌شوند. مانند صنایع چوب اسالم، تولیدکننده‌ای بود که الان تبدیل شده به یک موجود مزاحم چون شرکتی ورشکسته است و هیچ کسی داوطلب نیست که واحد‌هایی از این دست را تحویل بگیرد و مدیریت کند.
هیچ کارخانهای بدون سوبسیدی نداریم که مدیریت دولتی آن را رشد داده باشد. مدیریت دولتی همه جا چنین مجموعه‌هایی را نابود کرده است.
برگردیم به بحث نمایشگاه درباره افتتاحیه و اختتامیه بفرمایید.
در مراسم افتتاحیه از رییس سازمان توسعه تجارت در سالن صادراتی دعوت می‌شد، اما اختتامیه مراسمی است که امسال خیلی جدی‌تر به آن نگاه کردیم. در اختتامیه ما به برترین محصولات جایزه می‌دهیم. به بهترین غرفه آرایی، به بهترین کیفیت و همه مواردی که صنعت ما را به طرف صادراتی شدن سوق می‌دهد جایزه می‌دهیم که این جایزه شامل یک تندیس برنزی است.
توزیع جوایز بخش ارزشمندی در اختتامیه است که توسط دکتر نهاوندیان رییس اتاق بازرگانی ایران یا اگر وزیر بازرگانی وقت داشته باشد توسط ایشان اعطا خواهد شد.
تندیس برنزی این جشنواره توسط رضا یحیایی مجسمه‌ساز نامی کشورمان طراحی و ساخته شده است.
۲۲جایزه برای hofex و ۲۰ جایزه برای meclex در نظر گرفته شده که برندگان این جوایز از سوی هیات داوران ۵ نفره انتخاب می‌شوند.
ارسال نظر