خطر بیخ گوش چاوز و مدودوف

سه کشور ایران و روسیه و ونزوئلا که سرمست از درآمد سرشار نفت برای غرب عرض اندام می‌کردند و سیاست خارجی آمریکا را به چالش طلبیده بودند، اینک با کاهش شدید قیمت نفت، به بازبینی سیاست‌های اقتصادی خود نشسته‌اند و حتی ممکن است با تنظیم بودجه ریاضتی هزینه‌های خود را به نحو چشمگیری کاهش دهند. در همین زمینه، روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» مقاله‌ای نوشته است که چکیده آن را می‌خوانید: هوگو چاوز، رییس‌جمهور ونزوئلا، با اجرای یک رشته سیاست‌های سوسیالستی در کشور خود و پشتیبانی از آن دسته از رهبران آمریکای لاتین که با او همفکر بودند، سعی بر آن داشت که نفوذ ایالات متحده آمریکا را در آمریکای لاتین کاهش دهد. رهبران ایران نیز با استفاده از درآمد سرشار نفت کوشش کردند که نفوذ خود را در خاورمیانه و دیگرکشورهای اسلامی گسترش دهند و اقدام‌های غرب را در رابطه با برنامه هسته‌ای کشور تا حد ممکن بی‌اثر کنند اما روسیه، که سیستم اقتصادی‌اش در پی از هم پاشی اتحاد جماهیر شوروی دچار تزلزل شدید شده بود، با درآمد نفت توانست موقعیت خود را در جهان بهبود بخشد و با سازمان‌دهی و بازسازی ارتش خود و تثبیت کنترل خود بر لوله‌های نفت و گاز، از پیشروی غرب در حیطه اتحاد جماهیر شوروی پیشین بکاهد اما پیگیری این اهداف جاه طلبانه برای سه کشور ایران، روسیه و ونزوئلا با کاهش شدید قیمت نفت آن هم در طول سه ماه از ۱۴۷دلار برای هر بشکه به حدود ۷۰دلار، ناممکن به نظر می‌رسد. این سه کشور با شوک نفتی معکوس دست و پنجه نرم می‌کنند، یعنی افت شدید قیمت پس از اوج‌گیری چشمگیر و ناگهانی آن. محمود احمدی نژاد، سه ماه قبل پیش‌بینی کرده بود که قیمت نفت به پایین‌تر از ۱۰۰ دلار نخواهد رسید. سال گذشته وقتی که محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهوری ایران، بودجه کشور را به مجلس تسلیم کرد، گفته بود: تحریم‌های شورای امنیت، در رابطه با مساله هسته‌ای، هیچ تاثیری بر اقتصاد و سیاست جمهوری اسلامی نخواهد داشت، حتی اگر شورای امنیت ۱۰ قطعنامه دیگر صادر کند. البته در آن هنگام او درست می‌گفت زیرا دولت ایران، به رغم مشکلات اقتصادی، قادر بود با درآمد سرشار نفت برنامه‌های هسته‌ای خود را دنبال کند.