توصیه
روش مناسب انبار کردن گچ
انبار کردن مصالح ساختمانی از چند بابت دارای اهمیت است، اول این که مصالح ساختمانی در ایران بازار چندان مناسب و بسامانی ندارند و بنابراین منطق خرید و فروش آن نیز به مانند کالاهای دیگر نیست. عموم پروژه‌ها و کارگاه‌های ساختمانی ترجیح می‌دهند مصالح خود را به صورت یکجا از بازار تهیه کنند؛ چرا که می‌دانند در مراجعه بعدی احتمالا باید پول بیشتری هزینه کنند! گچ نیز از این قاعده مستثنا نیست و البته این که این محصول پر کاربرد از ابتدای ساختمان سازی تا واپسین مرحله در کار ساخت و ساز است، احتمال انبار کردن این محصول را افزایش می‌دهد. مهندس محمدی معتقد است که: «اگر گچ به‌صورت فله‌ای در کارگاه موجود است باید بلافاصله مصرف گردد زیرا به خاطر میل ترکیبی بالای گچ و آب این احتمال وجود دارد که گچ حتی رطوبت موجود در هوای انبار را جذب کرده و فاسد گردد.»
فاسد شدن گچ زمانی رخ می‌دهد که خاصیت‌های خود را از دست بدهد مثلا در موقع مخلوط کردن آن با آب، شاهد ازدیاد حجمش نباشیم یا آن سختی لازم را پیدا نکند. با این حساب چه باید کرد؟ از یک سو هر کارگاه ساختمانی در طول احداث پروژه اش به گچ نیاز دارد و از سوی دیگر انبار کردن آن، آن هم به صورت فله باعث فاسد شدن آن می‌شود؟
کارشناسان بازار و مهندسان عمران بهترین راه را استفاده از گچ‌های پاکتی می‌دانند. گچ‌های پاکتی علاوه بر کیفیت بالایی که دارند با عوامل خارجی محیط انبار ترکیب نمی‌شوند و حتی با نخاله‌های ساختمانی مخلوط نمی‌شوند و برای کار بسیار مناسب ترند.
پاکت باعث می‌شود که حمل‌و‌نقل و انتقال درون کارگاهی گچ هم به مراتب مرتب تر و آسان‌تر انجام شود. اما نباید از یاد ببریم که حتی همین پاکت‌ها هم اگر به شیوه درست انبار نشوند ممکن است در معرض خطر قرار بگیرند. برای انبار کردن گچ پاکتی باید آن را روی تخته‌هایی که حداقل از زمین ۱۰سانتی‌متر فاصله دارد بگذاریم؛ به طوری که فاصله پاکت‌های گچ از دیوارهای انبار حداقل حدود ۲۰سانتی‌متر باشد و در ضمن بیش از ۱۰ پاکت گچ را هم روی هم نچینیم.
با این که به این وسیله می‌توان گچ مصرفی یک پروژه را به مدت یک سال انبار کرد، اما واقعیت این است که این روش در کارگاه‌های ساختمانی جهان به طور کلی منسوخ شده است.
ارسال نظر