بازار لوازم ورزشی در انحصار تایوانی‌ها
بازارنامه- شاید کسانی که نزدیک چهل،‌ پنجاه سال پیش ساکن یکی از محلات قدیمی و اعیان‌نشین تهران بودند، فکر نمی‌کردند که روزی نام میدان منیریه با بورس لوازم ورزشی گره بخورد و هیاهو و رفت‌وآمدهای روزانه جای آرامش و سکون آن را بگیرد.

ولی حالا این روزها اگر کسی قصد خرید لوازم ورزشی را داشته باشد بی‌تردید اولین جایی که در ذهنش خطور می‌کند، میدان منیریه است؛ میدانی که اکنون می‌توان آن را ورزش‌کارترین میدان تهران نامید. جایی که بزرگترین بورس لوازم ورزشی در تهران است. این بورس از پل‌امیر بهادر تا تقاطع خیابان ولیعصر(عج) و امام خمینی(ره) امتداد دارد. جایی است که می‌تواند نیاز تمام ورزشکاران و علاقه‌مندان به ورزش را برآورده کند.
اما این بازار هم مثل بسیاری از بازارهای ایران هنوز آنچنان که باید و شاید راه نیافتاده است. چرا که به گفته اکثر فعالان این بازار جدا از این‌که اولین ماه سال معمولا چنین است؛ دلایل دیگری نیز چون افزایش قیمت‌ها و همچنین عدم تعیین قیمت کالاهایی که در داخل تولید می‌شوند یا کالاهای وارداتی هستند هم در این بازار دخیل است. اما در همین بازار هم کالاهایی یافت می‌شوند که نسبت به دیگر لوازم ورزشی از فروش تقریبا بالاتری برخوردار هستند.
به عنوان مثال می‌توان از دستگاه‌های بدنسازی نام برد. البته منظور نه آن بدنسازی معروف که جنبه پرورش اندامی پیدا می‌کند. بلکه بیشتر دستگاه‌هایی مورد استقبال قرار می‌گیرند که برای تناسب اندام استفاده می‌شود. مثل دستگاه‌های تردمیل، ماساژور، اپتیکال، اربی‌تراک، دوچرخه ثابت و دستگاه‌هایی نظیر آنها. این دستگاه‌ها به طور عامیانه برای کاهش وزن به کار می‌رود. این تجهیزات در اندازه‌های متفاوت هستند؛ یعنی به راحتی می‌توان از آنها در خانه استفاده کرد.
اما به‌رغم فروش نسبتا خوب کالاهای ورزشی در این بازار نوعی نگرانی در بین فروشندگان موج می‌زند. به گفته برخی از اینان بالارفتن قیمت فلزات و مواد پتروشیمی مصرفی در این نوع تجهیزات باعث بالارفتن قیمت نهایی کالا می‌شود؛ افزایش قیمت‌ها نیز در فروش تاثیر می‌گذارد و مصرف‌کننده نیز شاید ترجیح بدهد از این تجهیزات به صورت انفرادی استفاده نکند که این مساله باعث رکود در این بازار خواهد شد.
اما در همین بازار که به گفته فعالان آن هنوز آنچنان که باید و شاید راه نیفتاده است آنچه بیش از همه به چشم می‌آید حضور همه‌جانبه دستگاه‌ها و لوازم بدنسازی از نوع تایوانی است. البته می‌توان نوع چینی یا ایرانی این لوازم ورزشی را هم دید، ولی غلبه کالاهای تایوانی در این بازار به گونه‌ای است که می‌توان از هر نوع لوازم ورزشی تایوانی ساخت چند شرکت را دید.
وقتی دلیل آن را سوال می‌کنی به قیمت مناسب و کیفیت بهتر اشاره می‌کنند. به گفته برخی فعالان این بازار هرچند که تمام دستگاه‌هایی که کاربرد این چینی دارند، استاندارد هستند و تمام نکات فنی و پزشکی که برای ساخت آنها لازم است را دارا هستند، کالاهای تایوانی به خاطر سابقه‌ای که در ساخت دارند و همچنین رقابتی که بین تولیدکنندگان آن کشور وجود دارد و از همه مهم‌تر بازار صادراتی که اکنون در اختیار آنها است باعث شده که بیشتر استفاده به مصرف‌کننده برسد. چرا که آنها سعی می‌کنند ضمن حفظ برتری در کیفیت و حفظ شرایط رقابت در داخل، بازار خارجی خود را از دست ندهند.
به گفته یکی از فروشندگان این نوع لوازم، تایوانی‌ها به این نکته پی برده‌اند که تنها صادرات است که می‌تواند حکم بقا را برای کارخانه‌ها امضا کند. چون مگر مصرف داخلی آنها چه قدر است، پس از هنگامی که اولین کارخانه رقیبی برای خودش دید بی‌تردید به صرافت صادرات افتاده است و تمام تلاش‌ آنها بر این بوده است که ضمن تامین کالای مورد نیاز داخلی و با توجه به گسترش استفاده از این دستگاه‌ها بازارهایی را هدف قرار دهند، یکی از این بازارها شاید ایران بوده است. در‌حال‌حاضر چرایی‌اش را نمی‌دانم، اما شاید به‌رغم اینکه در داخل ایران هم ما شاهد ساخت دستگاه‌هایی با کیفیت بالا هستیم، اما نتوانسته‌اند آنچنان که باید و شاید چیزی تولید کنند که برای خریدار جذابیت بیشتری ایجاد کند و هنوز هم ترجیح بازار، کالای تایوانی است؛ چون در‌حال‌حاضر از نظر کیفیت، مدل، تنوع، قیمت و وزن بهترین هستند و هنوز کالایی که در ایران تولید می‌شود یا مشابه چینی آنها نتوانسته‌اند گوی سبقت را از تایوانی‌ها بربایند. این روزها اگر سری به میدان منیریه یا سایر جاهایی که از این نوع دستگاه‌ها را می‌فروشند بزنید خواهید دید که شرکت‌های تایوانی با چه اهداف و برنامه‌ریزی دقیقی توانسته‌اند نبض بازار را در اختیار بگیرند.