شیک بپوشید کم بخورید
دنیای‌اقتصاد- فرید قدیری: خانوارهای ایرانی در سال به طور متوسط فقط حدود 5درصد از کل هزینه‌های سالانه‌شان را صرف خرید پوشاک و کفش می‌کنند. اما در مقابل 5 برابر این رقم را به خرید خوراکی و تنقلات اختصاص می‌دهند.
به بیان ساده‌تر هزینه خورد و خوراک ایرانی‌ها پنج برابر هزینه‌های پوشاک آنها است.
این آمار که نشان‌دهنده وضعیت اسفناک مصرف پوشاک و کفش در کشورمان است، وقتی نگران‌کننده‌تر می‌شود که بدانیم حدود 10 سال پیش خانواده‌های ایرانی دو برابر این رقم، بودجه برای خرید لباس اختصاص می‌دادند.
بنا بر استناد آمارهای بانک مرکزی هر خانواده ایرانی در سال ۷۶ معادل ۱۵۶هزار تومان به خرید پوشاک و کفش اختصاص داده بود.
این رقم در سال 76 معادل 1/9درصد از کل هزینه سالانه خانواده‌ها بوده است. در همان سال هزینه‌های خوراکی و غذایی خانواده‌ها به طور متوسط در سال 500هزار تومان بوده که معادل 30درصد از کل هزینه سالانه در آن سال بوده است.
روند هزینه‌کرد مردم برای پوشاک و کفش از ده سال پیش تاکنون همواره کاهش یافته است.
البته اگرچه خانواده‌ها مجبور بوده‌‌اند به دلیل تورم هر سال رقمی بیشتر از سال قبل را برای خرید لباس اختصاص دهند، اما این افزایش به حدی نبوده که نشان‌دهنده بهبود شرایط خرید پوشاک در ایران باشد. مثلا در سال 85 هر خانواده ایرانی 400هزار تومان برای خرید لباس هزینه کرده که این رقم 5/2 برابر سال 76 است، اما در سال 85 همان طور که اشاره شد خانواده‌ها تنها 1/5درصد از کل هزینه‌هایشان را برای لباس اختصاص داده بودند.
در سال گذشته نیز اگرچه مراجع رسمی آمار ریزهزینه‌ها را اعلام نکرده‌اند، اما روند ۱۰ سال گذشته درخصوص رفتار خانواده‌ها در بحث پوشاک حکایت از این دارد که در سال گذشته نیز هزینه خرید لباس خانواده‌ها با افت مواجه بوده است.
این آمارها بیانگر چیست؟
آمارهای مذکور نشان می‌دهد که تحت تاثیر هزینه‌های دیگر میل و رغبت به خرید لباس در ایرانی‌ها روز به روز رو به کاهش است.
مردم ترجیح می‌دهند درآمدشان را بیشتر صرف خرید و تهیه اقلام و خدمات ضروری بکنند.
یکی از این اقلام ضروری که بخش بزرگی از هزینه خانوارهای ایرانی را به خود اختصاص داده «مسکن» است.
غذا و مواد خوراکی نیز دومین گروه کالایی پرهزینه محسوب می‌شود.
این دو گروه کالایی که تامین آن برای خانواده‌ها از نان شب هم واجب‌تر شده آن قدر پرهزینه است که اصلا پولی بابت خرید کفش و لباس در ماه باقی نمی‌ماند.
شاید برایتان جالب باشد، بدانید گروه‌های کم‌درآمد و میان درآمد جامعه فقط پایان هر سال را به خرید لباس و کفش اختصاص می‌دهند و ماهانه هیچ هزینه‌ای برای پوشاک نمی‌کنند.
آمار خرید پوشاک در ایران نشان می‌دهد نرخ تعویض لباس در کشور ما بسیار پایین است. البته این وضعیت برای گروه‌های پردرآمد جامعه درست برعکس است.
دفعات خرید پوشاک باید در خانواده‌ها بیشتر شود. استفاده بیش از حد از یک دست لباس باعث افسردگی روحی در افراد می‌شود و حس تکراری بودن زندگی را در آنها به وجود می‌آورد.
شاید توصیه «شیک بپوشید، کم بخورید» در چنین حالتی توصیه به جا و منطقی باشد. مثلا در سال ۸۵ هزینه یک سال تامین مواد خوراکی و آشامیدنی خانواده‌ها به طور متوسط رقمی نزدیک به دومیلیون تومان بوده، در حالی که اگر هر ماه ۲۰هزار تومان از هزینه‌های غیرضروری در این گروه کاهش می‌یافت، سهم پوشاک و لباس از سبد هزینه‌ها ۵۰درصد افزایش پیدا می‌کرد.
باید فرهنگ اهمیت به ظاهر افراد که تحقق عینی آن در شیک پوشیدن خلاصه می‌شود در مقابل سایر فرهنگ‌های غلط و رایج تسلط پیدا کند.
نمودار سهم کالاهای مختلف در سبد هزینه خانوار (درصد)
ارسال نظر