شیرین مشیر فاطمی *

شرکت‌های مخابراتی سهمی از بازار مخابرات را در اختیار دارند. با توجه به ماهیت انحصاری بودن آنها به نظر می‌رسد استفاده از روش «ارزش فعلی سودهای آتی» به نسبت روش «ارزش جاری خالص دارایی‌ها» ارزیابی با معنی‌تری از سهام شرکت در پی خواهد داشت. ارزیابی براساس روش دوم (ترازنامه‌ای) نمی‌تواند چندان با تصمیم‌گیری اشخاص جهت خرید سهام، به منظور کسب منابع آتی اقتصادی مرتبط باشد. در محاسبه ارزیابی سهام شرکت‌ها باید به سیاست‌های دولت در مورد انحصاری بودن یا نبودن این نوع خدمات و سهم بازار توجه خاصی داشته باشیم. تمام شرکت‌های مخابراتی در قالب سیاست‌های واحد دولت عمل می‌کنند و دارای اهداف مشترک هستند. به نظر می‌رسد عرضه این نوع سهام به صورت هلدینگ دارای مزایای زیادی باشد. مزایای این روش از یک طرف از نظر قوت سهام مزبور و قابلیت فروش در بازار و از طرف دیگر تمایل بیشتر بازار به اینگونه سهام خود را نشان می‌دهد. شرکت‌های مخابراتی در سراسر دنیا در بدو امر دولتی بوده و به تدریج خصوصی می‌شوند. از آنجا که این‌گونه شرکت‌ها به عموم افراد جامعه خدمات ارائه می‌کنند، بهتر است که سهامداران آنها نیز از بین افراد حقیقی انتخاب شوند. سهام این شرکت‌ها را می‌توان تحت یک برنامه چند ساله به تدریج به بخش‌خصوصی واگذار کرد. بهترین روش عرضه هم می‌تواند پذیره‌نویسی عمومی باشد. می‌توان در تخصیص سهام به متقاضیان، اشخاص حقیقی را بیشتر مورد توجه قرار دارد.

* حسابدار رسمی