کاظم وادیزاده*

جناب آقای گارو هوانسیانفر دوست و همکار حرفه‌ای اینجانب در مقاله‌ای در دنیای اقتصاد با عنوان «قرار نیست همه حسابدار رسمی شوند» به مطابقت فرهنگ حسابدار رسمی شدن در ایران و مجامع و انجمن‌های حرفه‌ای در دنیا پرداخت و اشاره کرد که هر کسی که در بیمارستان کار می‌کند و روپوش سفید می‌پوشد، لزوما دکتر نیست و هر دکتری هم دکتر حاذقی نیست. سپس از صلاحیت و تجربه و تخصص افراد برای حسابدار رسمی شدن سخن به میان آورده است. در ابتدا لازم می‌دانم اشاره کنم اینجا ایران است و فرهنگ و تخصص و صلاحیت با تعاریف آن در مجامع و انجمن‌های حرفه‌ای و استانداردهای بین‌المللی فرق اساسی دارد. پس ساده‌لوحانه است اگر بخواهیم معیارها و استانداردهای بین‌المللی را با معیارهای داخلی برای انتخاب حسابداران رسمی به مقایسه بگذاریم. مصوبه جدید هیات وزیران درخصوص فراگیر شدن حسابداران رسمی خود دلیل و مصداقی است براین موضوع. آیا معیارها و استانداردهای بین‌المللی و اصول و ضوابط حرفه‌ای در تصویب آن می‌بینید، آیا انتخاب فله‌ای حسابداران رسمی بدون هیچ گونه ضوابط و اصول حرفه‌ای و تخصصی همان مصداق روپوش سفید را ندارد. من استنباط می‌کنم هر کسی که روپوش سفید نیز بپوشد با این اوصاف باید به او بگوییم دکتر. در هر حرفه‌ای در دنیا معیارهای سنجش منطقی برای تعیین صلاحیت آن حرفه وجود دارد و آزمون‌ها و تخصص‌های بسیاری نیز نیاز هست تا آن فرد بتواند عنوان حرفه‌ای را کسب کند و موقعیت شغلی طرف، تعیین‌کننده تلقی حرفه‌ای بودن فرد نیست؛ بنابراین با این توضیحات بنده فکر می‌کنم برای حسابدار رسمی شدن در ایران از این پس، باید منتظر روش‌های دیگری از جمله شیر یا خط انداختن نیز باشیم. پیشنهاد می‌کنم اعضای حرفه‌ای زیاد نگران حرفه‌ای بودن خود نباشند.در پایان از خداوند متعال برای همکاران و پیشکسوتان حرفه حسابداری صبر و شکیبایی خواستارم.

* حسابدار رسمی ایران