سارا وفایی

یکی از مشکلاتی که هر سرمایه‌گذاری می‌تواند با آن روبه‌رو باشد، سرمایه‌گذاری مجدد سود سرمایه است که خود باعث رشد بازار می‌شود و فرصت‌های جدیدی را برای سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کند و منجر به افزایش سود خواهد شد. از جمله راه‌های رشد پرتفوی مالی یا به قولی موتور رشد پرتفوی مالی، همین سرمایه‌گذاری مجدد سود سرمایه است تا بتوانیم سبدی مرکب از سهام عرضه اولیه سهام (IPO) را داشته باشیم. البته همیشه داشتن سبدی ترکیبی از دارایی‌های مالی خوب نیست وگاه منجر به افزایش ریسک سرمایه‌گذاری می‌شود؛ چرا که در زمان افت شدید ارزش تمام سهم‌ها در بازار، ممکن است ارزش تمام سهم‌ها به طور ناگهانی کاهش یابد و شخص سرمایه‌گذار حتی بدهکار نیز بشود که در این شرایط با توجه به قوانین کارگزاری‌ها فرد باید مجددا حساب دیگری را نزد کارگزاری باز کند یا اگر قادر به انجام این کار نیست، مجبور می‌شود گاه قسمتی از سهام خود را بفروشد تا توان باز کردن مجدد حساب در کارگزاری را پیدا کند. از طرف دیگر فرد ممکن است در بازار سرمایه در تله تصمیم‌گیری گرفتار شود، به این معنا که آیا سرمایه‌گذار در شرایط افت بازار برای جلوگیری از زیان بیشتر باید اقدام به فروش سهام کند یا خیر؟ بر اساس تجارب به دست آمده در بازار داشتن پرتفوی با انواع مختلف دارایی، انگیزه‌ای سوداگرانه در بازار است که همان‌طور که می‌تواند در کوتاه مدت سود زیادی را نصیب فرد کند، می‌تواند بالعکس زیان زیادی را نیز شامل حال فرد کند، اما راه مطمئن‌تر برای کسب سود، سرمایه‌گذاری بلند مدت و کسب سود تصاعدی است. به عنوان مثال اگر فردی سهام کارخانه‌ای را با بازده ۵درصد در سال (به ازای هر ۱۰۰هزار دلار سرمایه‌گذاری)، خریداری کند و میزان سرمایه وی ۲۰۰هزار دلار باشد که ۱۰۰هزار دلار آن به صورت اخذ وام از شرکت باشد و ۱۰۰هزار دلار دیگر متعلق به خود فرد باشد، سالانه انتظار می‌رود ۱۰درصد رشد در سرمایه را داشته باشد. پس از ۲۰ سال ارزش سرمایه اولیه فرد به یک‌میلیون و ۳۴۵هزار و ۵۰۰دلار خواهد رسید که ۲۶۵هزار و ۳۳۰دلار آن بدهی شرکت خواهد بود و سرمایه خالصی معادل یک‌میلیون و ۸۰هزار و ۱۷۰دلار را کسب خواهد کرد.

افزون بر این سبدی مرکب از دارایی‌های مختلف، قدرت تامین مالی سرمایه‌گذار یا سهامدار را کاهش می‌دهد؛ چرا که از نوسانات بالایی برخوردار است. در این سبد روزانه مطمئنا ۵ الی ۱۰درصد از ارزش سهام پرتفوی افزایش یا کاهش می‌یابد و گاهی سبد دارایی‌ در شرایط خاص قرار می‌گیرد که اگر در همان هنگام از آن فرصت استفاده نشود، این فرصت از بین خواهد رفت. همچنین هر چه سبد دارایی‌ها متنوع‌تر باشد، ریسک سبد نیز بالاتر است؛ اما راه‌حل‌هایی که می‌شود برای جلوگیری از زیان‌دهی بالا در سبد دارایی‌ها به کار برد چیست؟ داشتن سبدی با دارایی‌های ثابت که بیشتر از سوی صندوق‌های تجاری (ETFS) به کار می‌رود. در این نوع سبد، هم سهام و هم سایر دارایی‌ها نظیر اوراق قرضه نگهداری می‌شود، به طوری که هر لحظه با افت بازار، فرد اقدام به فروش سایر دارایی‌ها کرده و افت سرمایه و زیان خود را جبران می‌کند و در زمان رشد بازار با سود حاصل از افزایش ارزش سهام به خرید سایر دارایی‌ها می‌پردازد. روش دوم برای جلوگیری از زیان‌دهی وسیع در سبد کالا، توجه حداکثر زیان ممکن، در سبد دارایی‌ها در بلند مدت است که آیا با این سطح از زیان، توانایی بازپرداخت زیان را داریم یا خیر. در این راستا، به‌عنوان مثال اگر فردی ۲۵هزار دلار برای سرمایه‌گذاری در دست دارد باید ببیند آیا توانایی پرداخت ۱۰۰هزار دلار زیان را دارد؟ آخرین روش نیز این است که بالاترین سطح بالقوه مطلوب سرمایه‌گذاری را با توجه به نرخ بازگشت سالانه آن در بازار تخمین بزنیم و از آن اطلاع کامل داشته باشیم.

به این ترتیب که فرد برای رسیدن به حداکثر سرمایه مطلوب بالقوه در بازار، باید مبلغی را از کارگزاری به عنوان وام دریافت کند. به عنوان مثال اگر این حداکثر مقدار مطلوب سرمایه ۲۰۰هزار دلار با نرخ بازگشت ۱۰درصد باشد و فرد ۱۰۰هزار دلار آن را از کارگزاری قرض کرده باشد، پس از یکسال فرد ۲۱۰هزار دلار دارایی‌ خواهد داشت (با این فرض که سهام اغلب شرکت‌ها طی پنج سال اول سودده است) در این سیاست سرمایه‌گذار باید هر ساله مقداری از دارایی‌های خود را به فروش برساند تا مقداری از دیون خود را بپردازد یا اینکه درصدی از سودش را برای تسویه بدهی‌ها اختصاص دهد. سال به سال از بدهی‌ها کاسته شود و به دارایی‌ها و سرمایه افزوده شود. در این صورت با کاهش بدهی‌ها به طور سالانه، اگر افتی ناگهانی پس از ۵سال در بازار رخ دهد، میزان زیان حاصله کمتر خواهد بود؛ چرا که میزان بدهی‌ها در طول زمان کمتر شده است.

منبع:www.investopedia.com