نیما جلودار

بورس اوراق بهادار هر کشوری آیینه تمام نمای آن کشور و شاخص به‌کارگرفته شده آن، میزان الحراره اقتصاد آن و بورس اوراق بهادار تهران هم همچنین!

پس از گذشت سه دهه از اقتصاد ایران و به‌رغم نگاه‌های متفاوتی که وجود دارد نسبت به بازار سرمایه ایران داشته‌اند؛ خوشبختانه بورس تهران درحال یافتن جایگاه واقعی خود است.

با این حال باید بپذیریم که در آغاز راهیم، هنوز فاصله‌ ما با بورس‌های کشورهای در حال توسعه‌ نظیر کشورهای آسیای جنوب شرقی (مالزی، اندونزی، فیلیپین، سنگاپور و ...) زیاد است ولی خوشبختانه این فاصله سال‌به‌سال در حال کم شدن است.

بزرگ‌ترین معامله تاریخ بورس ایران نشان از این می‌داد که بازار سرمایه ایران، بزرگ‌تر از آن است که جایگاهش خدشه‌دار گردد. آنانی که تا دیروز به هر دلایلی اعتقادی به کارآیی بورس نداشتند، امروز به تجربه دریافته‌اند که «بورس» یک تشکل خودانتظامی است که عمده‌ترین وظایف آن هدایت پول‌های سرگردان جامعه به سمت و سوی تولید است.

آنان به تجربه دریافته‌اند که اگر افزایش لجام‌گسیخته نرخ تورم (مهم‌ترین دغدغه ملت و دولت) که به دلیل افزایش نقدینگی در جامعه است، بهترین راهکار برای مهار تورم و نقدینگی، هدایت سازمان‌یافته نقدینگی است که «تولید ملی» را نشانه رفته است. پس باید به چنین جایگاهی بیش از پیش بها داد و آن را تکریم کرد.

تجربه بزرگ‌ترین معاملات تاریخ بورس ایران در روز شنبه ۸/۴/۱۳۸۷ در نماد «ژفرعی»! به هیچ وجه فراموش شدنی نیست.

«فخوز» (فولاد خوزستان) پس از ۹ روز رقابت هیجان‌انگیز، نفس‌گیر و در عین حال جذاب نشان از این می‌دهد که اقتصاد رقابتی را باید که ارج نهاد. بزرگ‌ترین دستاورد بورس اوراق بهادار تهران در معاملات این روزها همین بس که از طریق مکانیسم بازار و شفاف‌سازی قیمت آن به دلیل تقابل عرضه‌و‌تقاضا، درآمدی نزدیک به ۷۰۰میلیارد تومان بیش از قیمت پیشنهادی سازمان خصوصی‌سازی (۱۰۹۲۴ریال)، به خزانه ملی افزوده است که با این اضافه درآمد، می‌توان هزاران روستای ایران زمین را آباد کرد.

حجم عظیم این همه اضافه درآمد دولت، مدیون بورس اوراق بهاداری است که با سازوکار اقتصاد رقابتی، بستری به‌وجود آورده است تا میلیون‌ها نفر در پشت ویترین شیشه‌ای آن، شاهد و ناظر خریدارانی باشند تا قیمت فولاد خوزستان از ۱۰۹۲۴ریال پس از ۹روز رقابت میلی‌متری به ۲۰۴۰۲ریال افزایش و معامله شود.

این معامله نشان داده است که بخش خصوصی ایران اگر که میدان داده شود چه کار که نخواهد کرد؛ خریدار این معامله بزرگ نه بخش عمومی دولت که یک شخص حقیقی بوده است (محمد جابریان صاحب شرکت آرین فولاد سهند) خریداران این رقابت بزرگ، قیمت را تا جایی افزایش داده‌اند که به قیمت ذاتی خود نزدیک شده است.

با توجه به ویژگی‌های مثبت این شرکت (قرار گرفتن آن در کنار نوار مرزی ایران به منظور توسعه صادرات، تولید انحصاری شمش خام به منظور استفاده شرکت‌های مادر تخصصی دیگر (فولاد مبارکه اصفهان و ...)، خریداران آن یقینا مزیت نسبی در آن یافته‌اند و این اولین الفبای خرید در هر اقتصاد رقابتی است. آیا جا ندارد که سردر بازار بورس را به خاطر این معامله بزرگ و رقابت سالم آن و آن همه افزایش درآمدی که برای ملت و دولت به وجود آورده است، طلاکوب کرد؟

کارشناس بازار سرمایه