ماندگارترین حسابدار

استاد مصطفی علی‌مدد آذرماه ۱۳۱۵ در تهران متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتی در سال ۱۳۳۴، به عنوان کارمند در بنگاه عمران دهات مشغول به کار شد و سه سال را در روستاهای گرمسار گذراند. در سال ۱۳۳۷ به تهران منتقل و در همان سال در موسسه علوم اداری دانشگاه تهران پذیرفته شد. در سال ۱۳۴۳ در موسسه عالی حسابداری ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۴۷ لیسانس گرفت. در مهر ۱۳۴۷ در دوره فوق لیسانس دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران پذیرفته شد و این دوره را به پایان رساند. از اواسط سال ۱۳۴۷ به وزارت علوم و آموزش عالی منتقل و در سال ۱۳۵۰ به سمت مدیرکل طرح‌ها و بررسی‌های وزارت علوم منصوب شد. در تاسیس دانشگاه بلوچستان نقش کلیدی داشت و از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷، با عنوان معاون و قائم مقام رییس دانشگاه بلوچستان خدمت کرد. یکی دو سالی در سال‌های پس از انقلاب در سمت معاون اجرایی وزارت علوم مشغول به کار و در نهایت در سال ۱۳۵۹ بازنشسته شد. به موازات فعالیت‌های اجرایی، قبل از انقلاب دروس مختلف حسابداری را در دانشگاه‌های مختلف به صورت پاره‌وقت تدریس می‌کرد. بعد از انقلاب نیز، در کنار فعالیت پژوهشی در مرکز تحقیقات حسابداری و حسابرسی سازمان حسابرسی، در چند دانشکده‌ مختلف، ازجمله سیستم‌های حسابداری و حسابداری بانک‌ها را درس می‌داد. حاصل فعالیت‌های پژوهشی علی مدد در سال‌های پس از انقلاب بیش از ۲۰ جلد کتاب است.

شبح مرگ

پرویز صداقت، سردبیر «حسابدار رسمی» درباره او نوشته است: و شبح «مرگ» در حال گشت ‌و گذار است. وقتی خبر درگذشتش را شنیدم، بی‌اختیار شب را تا صبح بیدار ماندم و شبح مرگ نیز با من بیدار نشسته بود. شبح مرگ از شکار راست‌گویان و کیمیایی چون علی‌مدد بازگشته بود و با منِ بیدار، شب‌زنده‌داری می‌کرد. شاید این هم ادای دین به درویشِ شب‌زنده‌داری است که یک دم از پا ننشست. وقتی مرحوم حسن سجادی نژاد درگذشت، مصطفی علی مدد آغاز مقاله‌اش در رثای وی را با شعری آذین بست که ختم این کلام است:

بی آن که دیده بیند

در باغ احساس می‌توان کرد

در طرح پیچ‌پیچ مخالف‌سُرای باد

یأس موقرانه‌ برگی که بی‌شتاب

بر خاک می‌نشیند.

محمد شلیله، حسابدار رسمی درباره او می‌گوید: مصطفی علی‌مدد: دوست، معلم، مشاور و مدافع حسابداران و حسابرسان ایران بود.هر گاه هم که مشکل بزرگی در راه پیشرفت حرفه‌ حسابداری پیش می آمد چاره‌جویی‌هایش چاره‌ساز بود و اگر اختلاف نظری در میان بود داوری‌های منصفانه‌‌اش قانع‌کننده‌. یک ویژگی برجسته‌ دیگر هم که به امتیازهای پیش‌گفته‌اش اعتبار می‌بخشید این بود که هیچ‌گاه، هیچ چیز را برای خودش نمی‌خواست. همین هم بود که احترام و اعتماد همگان را برمی‌انگیخت و همه دوستش داشتند و مورد مشورت همگان قرار می‌گرفت.

آثار ماندگار

اصول حسابداری ـ جلد ۱ و ۲، با نظام‌الدین ملک‌آرایی (کتاب سال ۱۳۷۱) ، مبانی و روش‌های عمومی حسابداری، با نظام‌الدین ملک‌آرایی، حسابداری پیمانکاری، با نظام‌الدین ملک‌آرایی، بررسی تحلیلی یا استفاده از تجزیه و تحلیل در حسابرسی، با دکتر فضل‌الله اکبری (کتاب سال ۱۳۷۹) ، اوراق مشارکت: سوابق، مقررات و حسابداری ، حسابداری استهلاک، با دکتر فضل‌الله اکبری ، گزیده‌ای از قوانین و مقررات تجاری برای مدیران و حسابداران، با نظام‌الدین ملک آرایی، اقتصاد ایران، تالیف جولیان باری یر، ترجمه، با تقوی، تیموری و نفیسی، ترجمه استاندارد‌های بین‌المللی حسابداری شماره ۱، ۵، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۶، ۱۸، ۲۱ و ۳۰ با همکاری دکتر تقوی، عالی ور، گودرزی، تیموری، ارباب سلیمانی و ملک‌آرایی، رهنمودهای بین‌المللی حسابرسی ، حسابداری کالای امانی، با نظام‌الدین ملک‌آرایی، اشتباهات و اصلاحات، با نظام‌الدین ملک‌آرایی، جریان وجوه نقد، با نظام‌الدین ملک‌آرایی، بخش عمومی و اقتصاد ایران.