نایب رییس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن ایران گفت: وضع عوارض صادراتی در شرایطی که کشور با مازاد مصرف سنگ آهن مواجه است، منطقی به نظر نمی‌رسد.

پروا سلطانی در گفت‌وگو با فولادنیوز اظهار کرد: میزان سنگ آهن تولیدی (فرآوری شده) در کشور حدود ۳۷ میلیون تن است، در حالی که سالانه حدود ۲۰ میلیون تن از این ماده براساس ضریب اختلاط با ضایعات فلزی به منظور تولید فولاد مصرف می‌شود. وی یادآور شد: امروز میزان ذخایر قطعی سنگ‌آهن در کشور حدود ۷/۲ میلیارد تن برآورد می‌شود، در حالی که مصرف سنگ‌آهن در سال ۱۳۹۰ (برای تولید ۱۴ میلیون تن فولاد که دو میلیون تن آن هم از مصرف ضایعات فلزی بوده است،) بر اساس ضریب ۷/۱ تن سنگ برای تولید یک تن فولاد به حدود ۲۰ میلیون تن سنگ آهن نیاز داریم.

سلطانی خاطرنشان کرد: وضع عوارض صادراتی در این شرایط که کشور با مازاد مصرف مواجه است، به هیچ‌ وجه منطقی به نظر نمی‌رسد.

نایب رییس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ‌آهن ایران گفت: فعالان این حوزه علاوه‌ بر تولید سنگ‌آهن نگاهی هم به تولید فولاد دارند، طبیعی است یکی از منابع سرمایه‌گذاری آنها ارز صادراتی است و چنانچه بخواهیم به تولید ۵۵ میلیون تن فولاد که در سند چشم‌انداز آمده دست یابیم نیاز به منابع مالی داریم که بخش عمده آن از محل صادرات سنگ‌آهن تامین می‌شود.

وی تاکید کرد: موضوع وضع عوارض برای سنگ‌آهن دراین شرایط حساس کار غیرمنطقی و غیر‌اصولی است. ضمن آنکه صنعت استخراج سنگ‌آهن در چند سال گذشته علاوه بر آنکه مقدار زیادی مهاجرت معکوس ایجاد کرده، باعث ایجاد بیش از ۱۲۰ هزار شغل مستقیم و بیش از یک میلیون شغل وابسته شده است.

به اعتقاد این متخصص سنگ آهن، حدود ۶ تا ۷ درصد از جمعیت کشور از محل فعالیت در این بخش امرار معاش می‌کنند.

وی افزود: چنانچه در نقطه‌ای از تولید فولاد قرار بگیریم که احساس ناامنی از تامین مواد اولیه به وجود آید شاید وضع عوارض توجیه‌پذیر باشد؛ اما اینک که مازاد مصرف داخل وجود دارد، منطقی به نظر نمی‌رسد.

سلطانی اضافه کرد: سنگ‌آهن بعداز مشتقات نفتی مقام دوم ارزآوری در کشور را دارد و این موضوع در شرایط حاضر اقتصاد کشور بسیار ارزشمند است.

وی این سوال را مطرح کرد که چنانچه تولیدکنندگان سنگ‌آهن اقدام به صادرات این ماده معدنی نکنند آیا تولیدکنندگان داخلی قادرند سنگ‌آهن را به قیمت جهانی خریداری کنند.

به گفته نایب رییس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن ایران، واحدهای ذوب‌آهن کشور در پاره‌ای مواقع حتی مبالغ سنگ‌آهن خریداری شده را مدت‌ها بعد پرداخت می‌کنند و تولیدکنندگان را در تنگنا قرار می‌دهند.

وی خاطرنشان کرد: با وضع عوارض بر صادرات سنگ‌آهن، انگیزه‌های کار در این حوزه در داخل کشور از بین می‌رود و شاید بسیاری از سرمایه‌گذاران، سرمایه خود را از این بخش خارج کنند.

سلطانی تصریح کرد: براساس جداول بورسی شرکت‌های تولیدکننده سنگ‌آهن همواره سودآورند و چنانچه صادرات آنان به طرز چشمگیری افت کند، میزان سوددهی آنان نیز به طرز قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد یافت.

وی گفت: سنگ‌آّهن ایران با هر عیاری مصرف خاص خود را دارد و عمده تولید سنگ آهن ایران دارای عیار ۶۰ درصد است که در رده سنگ آهن با عیار خوب دسته‌بندی می‌شود.