در بررسی علل تورم، همیشه بیشترین توجه نسبت به افزایش سریع قیمت مواد غذایی است، اما از آنجایی که این افزایش مربوط به بخش توزیع کالا است و نه تولید، شاخص خوبی برای بررسی سیاست‌های مالی نمی‌باشد؛ چراکه لازم است تا تقاضای کلی همه صنایع مورد بررسی قرار گیرد. برای رسیدن به این هدف بهتر است به بررسی قیمت سیمان و فولاد در هند بپردازیم که شاخص خوبی برای قضاوت در زمینه تقاضای کلی صنایع می‌باشند.

در بخش سیمان، قیمت‌ها رو به رشد است. در ۶ ماه گذشته مصرف سیمان هند ۱۲ درصد بالا رفته و تولید ۷ تا ۸ درصد رشد داشته است. چون تقاضا در چند استان هند بالا رفته، قیمت سیمان روند رو به رشدی دارد، اما تا به امروز نوسان شدیدی در قیمت سیمان دیده نشده است. در رابطه با فولاد که ماده مصرفی اصلی در پروژه‌های زیرساختی، خودروسازی و ماشین‌آلات سنگین است، بعید است که قیمت آن از ژانویه سال آینده افزایش یابد. قیمت فعلی فولاد در هند ۶۰ درصد قیمت ژوئن ۲۰۰۸ است که به اوج خود رسیده بود. در واقع افزایش قریب‌الوقوع قیمت فولاد هند در اوایل سال آینده می‌تواند نشانگر بهبود پیش از انتظار در این صنعت باشد. انتظار آن می‌رود که تقاضای فولاد هند در سال آینده به سطح تقاضای سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برسد و در فصل سوم سال اوضاع کارخانه‌های فولاد این کشور بهتر گردد. تقاضای بخش خودرو‌سازی و لوازم خانگی در بازار داخلی هند افزایش خواهد یافت. قیمت مواد اولیه نیز رو به رشد است. در نتیجه بعضی از تولید‌کننده‌ها قیمت‌ها را هم‌اکنون بالا برده‌اند. به‌رغم این افزایش قیمت‌ها هیچ تغییر محسوسی در قیمت فولاد مشاهده نشده است. بررسی قیمت‌ها در این دو بخش، نسبت به قیمت مواد غذایی، شاخص‌های بهتری برای بررسی تقاضای کلی صنایع است. این بررسی‌ها نشان می‌دهد که تغییر قابل‌توجهی در میزان تقاضا ایجاد نخواهد شد. این نکته جالب توجه است که تورم بالای سال ۲۰۰۸ هند در نتیجه افزایش قیمت فولاد، سیمان، فلزات دیگر و افزایش قیمت نفت شکل گرفته بود.