جلوی افزایش قیمت فولاد را می‌گیریم

احمدعلی هراتی‌نیک، رییس هیات‌عامل ایمیدرو معتقد است که در سال ۸۶ تلاش این سازمان تثبیت قیمت فولاد بود. وی در گفت‌و گو با نشریه داخلی این سازمان می‌گوید: متاسفانه بخش خصوصی در ایران سرمایه‌گذاری در فولاد را از بخش نورد شروع کرد و نه از بخش شمش، حال آنکه امروز به دلیل گرانی قیمت شمش آنها با مشکل مواجهند چون باید شمش را به قیمت جهانی از خارج وارد کنند.

متن کامل گفت‌و گو با هراتی‌نیک را در پی بخوانید: آقای مهندس هراتی‌نیک، سال ۸۶ را می‌توان سال پرفراز و نشیبی برای بازار فولاد کشور دانست. قیمت‌ها در ۶ ماه اول صعودی بود حال آنکه در ماه‌های بعد با ثبات روبه‌رو شد، اما مجددا در ماه‌های پایانی سال شاهد افزایش قیمت بودیم. علت را در چه می‌دانید، آیا واحدهای فولادی ما با تمام ظرفیت تولیدکردند؟

تلاش ما در سال ۸۶ براساس تثبیت قیمت‌ها بود. البته از یاد نبریم که بخش بزرگی از افزایش قیمت‌ها به گران شدن فولاد وارداتی بازمی‌گردد؛ چرا که افزایش مصرف داخلی ما را ناگزیر از واردات کرد.

سال گذشته ما حداقل ۱۸‌میلیون تن مصرف فولاد داشته‌ایم که با احتساب به اینکه حدود ۵/۱۰‌میلیون تن محصول فولادی تولید کرده‌ایم بخش کوچکی از آن صادر شده ما احتمالا بین ۸ تا ۱۰‌میلیون تن فولاد در سال ۸۶ وارد کرده‌ایم. بنابراین رشد قیمت فولاد در بازار داخلی متاثر از قیمت‌های جهانی بوده که مدام در حال افزایش است. ما سعی کرده‌ایم در داخل با سهمی که از تامین نیازها داریم با حداکثر توان تولید کرده و مانع افزایش بیشتر قیمت‌ها شویم. فکر می‌کنم تا حدودی موفق بوده‌ایم. ما مصمم هستیم که در سال ۸۷ از افزایش قیمت فولاد جلوگیری کنیم و در این راه تمام توان خود را به کار خواهیم بست.

آقای مهندس، چرا قیمت شمش در بازار اینقدر نوسان دارد، بخش خصوصی که در حال حاضر مصرف‌کننده شمش برای تبدیل آن به محصولات فولادی است یکی از دلایل گرانی محصولات خود را قیمت شمش وارداتی می‌داند.

متاسفانه بخش خصوصی در ایران سرمایه‌گذاری در فولاد را از بخش نورد شروع کرد و نه از بخش شمش، حال آنکه امروز به دلیل گرانی قیمت شمش آنها با مشکل مواجهند چون باید شمش را به قیمت جهانی از خارج وارد کنند. شمش تولید داخل نیز عمدتا مورد استفاده فولادسازان دولتی است.

چرا بخش خصوصی دنبال تولید شمش نمی‌رود؟

رغبت به این کار دارند، اما شاید از سرمایه‌گذاری سنگین و سختی‌های انجام این کار هراس دارند. تولید فولاد خام به مراتب سخت‌تر از تولید محصولات نوردی است.

البته آمارها نشان می‌دهد به تازگی بخش خصوصی رغبت به سرمایه‌گذاری در این بخش نشان داده و به دنبال سرمایه‌گذاری ۵/۳ تا ۴‌میلیون تنی در این بخش رفته است.

چه برنامه‌ای برای افزایش ظرفیت تولید فولاد در کشور برای سال جدید دارد؟

ما در سال ۸۷ ظرفیت‌های جدیدی را وارد مدار می‌کنیم، اما چون تولید آنها عمدتا در ابتدای کار پایین است، ما عملا رشد تولید قابل توجهی را در سال ۸۷ شاهد نخواهیم بود. البته رشد تولید داریم، اما سال ۸۷ سال افزایش ظرفیت‌ها و بهره‌برداری از کارخانه‌ها و طرح‌های توسعه‌ای جدید است. تولید آنها عملا سبب رشد آمارها در سال‌های ۸۸ و ۸۹ می‌شود.

ما در سال ۸۷، ۵‌میلیون تن افزایش ظرفیت خواهیم داشت.

اگر بخواهیم جلوی افزایش قیمت فولاد را بگیریم باید چه بکنیم؟

سیاست دولت این است که وزارتخانه‌های پرمصرف فولاد نظیر مسکن، آموزش و پرورش و بازرگانی نیاز خود را از طریق واردات تامین کنند. اگر این اتفاق بیافتد بخش بزرگی از نیازها از بازار داخلی خارج می‌شود و ثبات این بازار بیشتر می‌شود.

آیا مساله قیمت فولاد مشکل سایر کشورها نیز هست؟

بله. این مساله حتی گریبانگیر کشورهای بزرگ تولیدکننده فولاد نظیر روسیه، ترکیه و اروپا نیز هست. قیمت‌ها در سایر کشورها حتی از ایران گرانتر است، اما ما تلاش داریم بخشی از این رشد قیمت‌ها را در داخل کنترل کنیم.

ما سعی خواهیم کرد ظرفیت محصول فولادی خود را برای سال ۸۷ به ۱۱‌میلیون تن برسانیم و با کنترل تقاضا قیمت‌ها را ثابت نگاه داریم.