سید رسول خلیفه سلطانی

در شماره ۱۶۵۹ مورخ ۱۵ آبان ماه یادداشتی تحت عنوان (فولاد کشور را دریابیم) به قلم جناب آقای محمود اسلامیان ریاست محترم اتاق بازرگانی اصفهان و از پیش‌کسوتان و مدیران خوش سلیقه و گرانقدر صنعت فولاد در صفحه اول به نگارش درآمده بود که مطلب در عین موجز ورسا بودن در جمع‌بندی دچار نقصان بود. واقع امر آن است که شرایط بحرانی‌تر از آنی است که ترسیم می‌نماییم. تصور بفرمایید به صورت سرانگشتی ظرف سه ماه گذشته دومیلیون تن فولاد از طریق بنادر و دومیلیون تن از طریق کارخانجات با قیمتی به طور متوسط ۵۰۰۰ریال در هر کیلوگرم گران‌تر از قیمت‌های روز بازار به بازار فروخته شده است. در این برآورد اجمالی و غیردقیق زیان خریداران این کالاها حدود ۲۰۰۰۰میلیارد ریال تخمین زده می‌شود که با روند موجود روز به روز در حال افزایش است.

بر این اساس سیاست‌گذاران بازرگانی داخلی و خارجی ما باید به شدتی از مرزهای اقتصادی محافظت نمایند که حداقل بتوان این زیان را مهار نمود. خوشبختانه فعلا ما عضو WTO نیستیم و هیچگونه الزاماتی برای کنترل تعرفه‌های خود در آن چارچوب نداریم. همچنانکه کشورهای عضو WTO نیز تاکنون در مقررات ضددامپینگ پذیرای ادعاهای متقابل ما نبوده‌اند.

پیشنهاد تعرفه‌های ۱۵ الی ۲۰درصد برای شرایط موجود به شدت تصمیم ناکافی و ابتری است.

این روزها همه شاهد حذف عوارض صادراتی و وضع تعرفه‌های وارداتی از جانب کشورهایی که عضو سازمان جهانی تجارت هم هستند می‌باشیم. این بدان معنی است که انبوه کالاهای سرگردان روانه مرزهای بی‌‌حفاظ بوده، بازارهای آنها را تا اعماق خواهند نوردید.

خلاصه آنکه به هیچ روی در شرایط کنونی متوسط سود بازرگانی محصولات فولادی نباید از عدد ۳۰درصد که حدودا معادل متوسط سود بازرگانی سایر کالاها است کمتر باشد. مسوولین محترم در وزارتخانه‌های صنایع و معادن و بازرگانی مطمئن باشند در شرایط موجود وضع تعرفه‌های کمتر از این مقدار به مثابه پرتاب سنگ و شن برای مهار سیلی‌بنیان‌کن است. سرعت عمل نیز الزامی‌تر از هر الزامی است.

دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران