معدن و توسعه- با افزایش صادرات فولاد چین ، بر روی قیمت‌های جهانی فولاد فشار قابل توجهی وارد آمده است. از ژوئن سال گذشته قیمت کلاف گرم تقریبا ۱۰‌درصد در بازارهای جهانی کاهش داشته است. به عبارت دیگر این کاهش ۹۰ـ۶۰‌دلار در هر تن است. میانگین هزینه تولید فولاد در چین در هر تن ۳۳۰‌دلار است. از ۴۰۰‌میلیون تن تولید فولاد در این کشور بیش از یکصد‌میلیون تن با هزینه ای بالای ۴۰۰‌دلار در هر تن تولید می‌شود.

Eurofer که نماینده صنعت آهن و فولاد اروپاست چین را تهدید کرده است چنانچه این کشور میزان صادراتش را به اروپا کم نکند اقدامات ضددامپینگی اتخاذ خواهد کرد. این سازمان اضافه می‌کند که ظرفیت فولادسازی چین حتی سریع تر از اشتهای این کشور برای فولاد رو به افزایش است و ریسک‌های اروپا را به باتلاق فرو برده است.

ضمنا یک منبع مهم خبری صنعت فولاد هند اظهار داشته است، کاهش تولید چین می‌تواند به قیمت‌های فولاد در سال جاری ثبات بیشتری بدهد. بازار فولاد هند در سال ۲۰۰۶ تا حدی اصلاح یافت که دلیل عمده آن افزایش صادرات چین بوده است. چین که در سال ۲۰۰۴ یک واردکننده صرف بود به یک صادرکننده صرف تبدیل شده است. سال گذشته چین ۴۷ـ۴۶‌میلیون تن صادرات داشته است.

رکود اقتصادی آمریکا در سال ۲۰۰۶ روی قیمت‌ها اثر منفی گذاشته است که یک مساله مهم بوده و علاوه بر این دو حادثه مهم در صحنه بین‌المللی ، یکی افزایش تقاضای کشورهای CIS، هند، آسیای غربی و اروپا بوده است و دیگری تقاضای قوی و شرایط عرضه چین مبنی بر کاهش میزان تولیدش است که زمینه را برای ثبات قیمت‌ها در سال ۲۰۰۷ مهیا ساخته است. هدف دولت چین این است که مانع صادرات شده و به تولیدکنندگان داخلی نیز یارانه‌ای ندهد، احتمالا یارانه‌ها به ۳‌درصد کاهش پیدا کنند. کاهش تخفیفات صادراتی و اعمال تعرفه بر روی صادرات محصولات نیمه نهایی (حدودا ۱۰‌درصد) موجب کاهش صادرات چین خواهد شد.

دولت چین اعلام کرده است که طبق سیاست‌های جدید واحدهایی که یکصد‌میلیون تن تولید داشته و هزینه تولید آنان ۴۰۰‌دلار است باید تا سال ۲۰۱۰ تعطیل شوند چون امروزه اقتصادی نیستند. آنان شدیدا به دنبال این سیاست‌ها هستند. این اقدام موجب افت صادرات فولاد چین در سال ۲۰۰۷ خواهد شد. در سال ۲۰۰۶ هند یک‌میلیون تن از چین فولاد وارد کرده است. اندکی افت در تقاضای فولاد در آمریکا به وجود خواهد آمد اما تاثیر چندانی روی تقاضای کلی نخواهد گذاشت. مصرف فولاد هند به رشدی بالای ۱۰‌درصد می‌رسد که در سال ۲۰۰۷ تقریبا میزان آن به ۵۰‌درصد خواهد رسید. علاوه بر این فعالیت‌های عظیم ساختمانی در غرب آسیا و کشورهای CIS وجود دارد. قبلا این کشورها نیز صادرکننده بودند اما در حال حاضر این صادرات متوقف شده است این اقدامات یقینا صادرات هند را نیز کاهش خواهند داد.

هند در جهت هر چه آزادتر شدن بازارش حرکت می‌کند. حمایت هند در حال حاضر فقط ۵/۵‌درصد تعرفه گمرکی است و کسی که بخواهد فولاد وارد کند باید آن را بپردازد. شرایط عرضه و تقاضا است که قیمت‌ها را مشخص می‌کند. در جهان ۴_۳ بازار وجود دارد که قیمت‌های فولاد و حمل ونقل آن نظارت و کنترل می‌شود و این بازارهای آمریکا، اروپا و شرق آسیاست که قیمت‌های فولاد آن براساس هزینه حمل ونقل زمینی تعیین می‌شود و هر ماهه شرکت‌های فولادسازی قیمت‌های خود را اعلام می‌کنند. به نظر می‌رسد که در سال ۲۰۰۷ تا حدی این وضع ثبات بیشتری داشته باشد (به رغم اینکه پیش‌بینی می‌شود که تقاضا افزایش پیدا کند).

ادغام و یکپارچگی در این صنعت ظرف چند سال گذشته موجب نظم در عرضه شده است. زمانی که معادله بین عرضه و تقاضا تغییر یابد ادغام مانع افت شدید و ناگهانی قیمت‌ها خواهد شد.

در کشور هند معاملات سلف فولاد در حال تکوین است. انواع محصولات با کیفیت‌های متفاوتی تولید می‌شود که نمی‌توان قیمت پایه ای برای آن در صنعت فولاد مشخص کرد. در حال حاضر می‌توان از قیمت نقد استفاده کرد، همچنین عدم وجود استاندارد مانع بزرگی را به وجود آورده است. دولت‌ها‌ در صدد تعیین استاندارد یا (نوع) برای محصولات فولادی خود هستند.