استنلس‌سازان هندی از مزیت توانایی خرید بخش عمده‌ای از مواد‌اولیه مورد نیاز خود از سوی منابع داخلی برخوردارند و اکثر آنها دست به یکسری طرح‌های توسعه‌ای زده‌اند تا تقاضای روزافزون داخلی را تامین کنند. به گزارش سیما فلز به نقل از متال‌بولتن، صنعت فولاد استنلس یکی از سریع‌ترین بخش‌های در حال رشد هند محسوب می‌شود و احتمالا تا چند سال به همین وضعیت باقی خواهد ماند، ضمن اینکه رشد سالانه آن حدود ۱۸-۱۶‌درصد بوده است. در سال ۲۰۰۱ فقط ۷۷۰‌هزار تن فولاد استنلس تولید شد اما این رقم در سال ۲۰۰۲ به ۱/۱‌میلیون تن جهش پیدا کرد و از آن زمان تاکنون رشد فوق‌العاده‌ای داشته است. تولید سالانه اکنون تقریبا به ۲‌میلیون تن رسیده است و این رقم ممکن است تا سال مالی ۲۰۱۶-۲۰۱۵ به ۴‌میلیون تن بالغ شود. در سال مالی ۲۰۰۵-۲۰۰۴ تولید استنلس به یک‌میلیون و ۷۰۸‌هزار تن رسید، به گونه‌ای که سهم این کشور از تولید جهانی از ۲‌درصد در سال ۱۹۹۲-۱۹۹۱ به حدود ۷‌درصد در سال ۲۰۰۵-۲۰۰۴ افزایش پیدا کرد. طبق گزارش انجمن توسعه فولاداستنلس هند (Issda)، بخش استنلس این کشور از یک سابقه کوتاه‌مدت ۲۵‌ساله برخوردار است. در سال ۱۹۷۸ دولت هند اجازه تولید استنلس را به بخش خصوصی داد و دهه ۱۹۸۰ شاهد نصب تاسیسات پالایشی مدرن (AOD و VOD) از سوی برخی از فولادسازان الکتریکی بود و این امر منجر به استفاده از فروکروم پرکربن برای نخستین بار در سرزمین هند شد. مدیر بازاریابی بین‌المللی شرکت جیندال استنلس استیل (Jindal Stainless Steel) خاطرنشان می‌کند که دو بخش عمده تولیدکننده در این دوره تاسیس شد. اول، بخش سازماندهی شده، هم دولتی و هم خصوصی، با استفاده از کوره‌های قوس الکتریکی در کنار تاسیسات مدرن پالایشی نظیر AOD/VOD، ریخته‌گری پیوسته و واحدهای نوردکاری مربوطه. دوم، فعالیت‌های تجاری اندکی با استفاده از کوره‌ های القایی جهت بازیافت و تبدیل قراضه استنلس به محصولات قابل مصرف فولادی وجود داشت. اکنون گروه یا بخش عمده سوم تولیدکننده در حال ظهور و شکل گیری است که دارای یک ظرفیت تولیدی انبوه است و کانی کروم، سنگ‌آهن و ذغال‌سنگ مورد‌نیاز خود را استخراج می‌کند. این بخش فروکروم پرکربن مورد نیازش را تولید می‌کند و از نیروگاه اختصاصی برخوردار است، ضمن اینکه قادر به تولید آهن احیای مستقیم است. این عوامل احتمالا موجب حفظ هزینه‌های تولید استنلس در سطح پایین می‌شود. هند همچنین در حال حاضر به صورت یک صادرکننده بزرگ فولادهای استنلس منگنزدار گرید ۲۰۰ ظاهر می‌شود که یا عاری از نیکل است و یا فقط ۴-۵/۰‌درصد نیکل دارد. از آنجا که قیمت‌های نیکل در سطح بالایی قرار دارند و احتمالا تا مدتی طولانی در همین سطح باقی خواهند ماند، هند به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده استنلس گرید ۲۰۰ جهان، امیدوار است که یک سهم بزرگی از بازار جهانی برای این آلیاژها را در اختیار گیرد. این کشور از مزیت ظرفیت تولید پایدار داخلی کانی منگنز و فرومنگنز برخوردار است. در هند مصرف سرانه استنلس فقط حدود یک کیلوگرم است در حالی که این رقم در چین به ۵/۳-۴ کیلوگرم می‌رسد و نیز بخش عمده‌ای از استنلس در صنعت تولید لوازم آشپزخانه داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما الگوهای مصرفی در حال تغییرند و مقادیر بیشتری در بخش‌های در حال رشد حمل‌ونقل و ساخت‌وساز به کار گرفته می‌شوند. طبق گزارش Issda، در این بخش‌ها شاهد رشد بیشتری در زمینه تقاضا خواهیم بود و لوازم آشپزخانه سهم کوچک‌تری را در آینده به خود اختصاص خواهند داد. آلیاژهای استنلس گرید ۲۰۰ تاکنون جایگزین‌های نسبتا کم‌هزینه و موثری برای مس و آلومینیوم در لوازم آشپزخانه بوده‌اند. در دهه ۱۹۸۰ حدود ۸۵‌درصد از استنلس‌های گرید ۲۰۰ تولیدی، از سوی بخش لوازم آشپزخانه مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما این رقم اکنون به ۷۵‌درصد تقلیل یافته است.

بنابراین تا ۱۰ سال دیگر این رقم به ۵۳‌درصد خواهد رسید، هر چند که مصرف آن از سوی این بخش به ۲‌میلیون تن افزایش خواهد یافت.