مرکز خدمات فولاد ایران- دولت هند اخیرا برآورد مصرف فولاد این کشور را در سال ۲۰۲۰ از ۱۱۰میلیون تن به ۱۷۵میلیون تن افزایش داده است. علت این افزایش آن است که پیش‌بینی می‌شد رشد تولید ناخالص هند ۳/۷‌درصد باشد اما در شرایط فعلی رشد سالانه ۹‌درصد کاملا دست یافتنی به نظر می‌رسد. از سوی دیگر ساختارهای زیر بنایی هند شاخص‌هایی بهتر از آنچه انتظار می‌رفت نشان می‌دهد و همین امر امیدواری را نسبت به افزایش مصرف فولاد تقویت می‌کند. در تمام بخش‌های صنعتی به خصوص اتومبیل‌سازی، لوازم خانگی و مهندسی تقاضای خوبی وجود دارد که این امر مصرف فولاد را رو به بالا نشان می‌دهد اما این توسعه نگرانی‌هایی را نیز به همراه دارد اولین مشکل در توسعه صنعت فولاد هندوستان تامین مواد اولیه است. هندوستان از نظر سنگ آهن خودکفا است اما در مورد زغال و مواد نسوز این شرایط وجود ندارد. از سوی دیگر عرضه فولاد در سطح پیش‌بینی شده نیاز به ماشین‌آلات و ابزارهایی دارد که در شرایط فعلی در هندوستان موجود نیست. حتی شرکت‌هایی که در سطح بین‌المللی به این امر مبادرت می‌ورزند با سفارش‌های زیادی روبه‌رو هستند و در شرایطی نیستند که سفارش‌های جدیدی را دریافت کنند. مساله دوم مشکل حمل و نقل است. برای تولید یک تن فولاد معمولا سه تن مواد اولیه باید حمل و نقل شود. بنابراین برای ۱۱۰میلیون تن تولید محصول نهایی فولاد تا سال ۲۰۱۲ و ۱۷۵میلیون تن تا سال ۲۰۲۰ باید ظرفیت جابه‌جایی بیش از ۳۰۰میلیون تن مواد اولیه وجود داشته باشد.