شروین شهریاری

از آقای مجید عطایی اصفهانی: چرا قیمت سهام شرکت سرمایه‌گذاری توسعه صنعتی ایران تا این حد افت کرده و به نصف قیمت اسمی ‌رسیده است؟‌ شرکت‌های سرمایه‌گذاری به ویژه در دو سال اخیر با محدودیت‌های مهمی‌ مواجه بوده‌اند که این محدودیت‌ها به طور کلی در سه دسته قابل طبقه‌بندی است:

اول وضعیت کاهشی سهام در بازار سرمایه که سود حاصل از فروش سرمایه‌گذاری‌های این شرکت‌ها را به عنوان یکی از دو منبع درآمد این شرکت‌ها (در کنار سود تقسیمی‌زیرمجموعه‌ها) بسیار محدود می‌کرد، به گونه ای که نه بازار کشش عرضه‌های سنگین سهام توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری را داشت و نه قیمت‌های سهام گوناگون این اجازه را به سرمایه‌گذاری‌ها (با توجه به بهای تمام شده ) می‌داد.

مساله دوم «ذخیره کاهش ارزش سرمایه‌گذاری‌ها» بود که از سوی حسابرسان و سازمان بورس به درستی با پیگیری و دقت زیادی دنبال شد و با توجه به وضعیت بازار،‏ گاه ارزش بازار‏بدره سهام شرکت‌های سرمایه‌گذاری کمتر از بهای تمام شده آنها شده و این شرکت‌ها مجبور به اخذ ذخیره کاهش ارزش و حذف بخشی از سود خالص خود از این محل شدند.

مساله سوم «حذف سودسازی‌های درون مجموعه‌ای» بود، چرا که به طور کلی بعد از معاملات درون گروهی شرکت‌های سرمایه‌گذاری در سال ۸۳ و عواقب ناگوار ایجاد شده پس از آن، اولا فعالان بازار مفهوم سودهای غیرعملیاتی و معاملات کاغذی را بهتر درک کردند و به این گونه سودها کم اعتنا شدند و ثانیا نهاد ناظر بازار نیز به شدت با این گونه معاملات مقابله کرد.

با توجه به موارد مزبور، شرکت توسعه صنعتی نیز به عنوان یک بنگاه سرمایه‌گذاری از تاثیر این مسائل ایجاد شده مبرا نبود. این شرکت درآمد حاصل از فروش سرمایه‌گذاری‌های خود را در سال مالی منتهی به شهریور امسال به علت شرایط بازار و وضعیت بدره سهام خود «صفر» در نظر گرفته است. همچنین در دو سال اخیر ذخیره کاهش ارزش‌های سنگینی به ویژه در بخش سهام خارج بورسی (خمیرمایه خوزستان - نساجی نقره نخ و … ) به شرکت تحمیل شده است. علاوه بر اینها ارزش بازار سبد سهام بورسی این شرکت بنا بر آخرین اطلاعات ارائه شده اکنون ۶۱‌میلیارد ریال کمتر از بهای تمام شده است که بخش عمده این افت ارزش در صورت عدم تغییر وضعیت تا پایان شهریور، نیازمند اخذ «ذخیره کاهش ارزش» مطابق استانداردهای حسابرسی است.

اما از سوی دیگر بنا بر آخرین اطلاعات،NAV بورسی این شرکت به ازای هر سهم برابر ۹۱۹ ریال است و با توجه به سود انباشته ۱۳‌میلیارد‌تومانی و تحرکات اخیر این شرکت در بازار، می‌توان انتظار داشت در آینده این شرکت بتواند جایگاه خود را مجددا در بازار بازیابد. همچنین در هفته‌های اخیر نماد «وتوصا» با حمایت‌های مناسبی نیز از سوی یکی از سهامداران عمده (از زیرمجموعه‌های خود شرکت) در بازار مواجه بوده است.

آقایی از تهران پرسیده است که چرا شرکت پارس مینو از سال ۱۳۷۳ تا کنون اقدام به پرداخت سود به سهامداران خود نکرده است؟

اطلاعیه‌ها و گزارش‌های شرکت پارس مینو صحت مساله «عدم تقسیم سود» را تایید نمی‌کند. به عنوان مثال پارس مینو در مجمع سال منتهی به اسفند ۸۵، معادل ۶۱۵‌ریال سود خالص حاصل کرده است که بنا به تصمیم مجمع صاحبان سهام مبلغ ۶۵‌ریال از آن را توزیع کرده است. اگر چه این رقم مطابق قانون تجارت حداقل میزان مقرر تقسیم سود نقدی (۱۰درصد سود خالص) است، اما از آنجا که این تصمیم با تصویب اکثریت صاحبان سهام در مجمع اتخاذ شده است، تخلفی از این بابت در شرکت روی نداده است. علاوه بر آن در گزارش‌های ادواری قبلی نیز «مینو» همواره پیشنهاد تقسیم سود از جانب هیات‌مدیره را به میزان ۱۰درصد اعلام کرد. در مجمع سال منتهی به اسفند ۸۴ نیز شرکت از ۴۹۶‌ریال سود خالص، ۵۰‌ریال تقسیم کرد و در سال قبل از آن (منتهی به اسفند ۸۳) از ۶۱۲‌ریال سود حاصله، ۱۵۰‌ریال را توزیع کرده است. همچنین شرکت مطابق اطلاعات اخیر(به واسطه تقسیم سودهای نقدی پایین در سال‌های گذشته) حدود دو برابر سرمایه ثبت شده، سود انباشته در حساب‌ها دارد که قصد دارد نسبت به افزایش سرمایه با استفاده از این انباشته اقدام کند. همچنین مینو گزارش‌های تقسیم سود سال‌های گذشته را نیز به طور منظم منتشر کرده که سهامداران با مراجعه به سایت‌های اطلاع‌رسانی می‌توانند از نحوه دریافت حقوق خویش مطلع شوند.

اصلاح ارقام

در ستون پرسش و پاسخ روز گذشته،‌ توضیحات مبسوطی در خصوص وضعیت شرکت بافق ارائه شده بود. در قسمت مربوط به فروش سولفور سرب به اشتباه به جای رقم ۴۵/۳میلیارد تومان، ۳۴۵میلیارد تومان و به جای ۵/۲میلیارد تومان رقم ۲۵میلیارد تومان درج شده بود که به این ترتیب اصلاح می‌شود.

Shahriary-sh@yahoo.com