گارو هوانسیان‌فر*

یکی از شرط‌های قبولی در آزمون جامعه حسابداران رسمی ایران، کسب حداقل ........نمره در هر آزمون از صد نمره است. در هر حال این شرط را برگزارکنندگان این آزمون گذاشته‌اند و در حال حاضر اجرا می‌شود. یک پیشنهاد در رابطه با این شرط قبولی دارم و آن این است که این شرط حداقل نمره قبولی را بردارند و بجای آن درصدی از شرکت‌کنندگان در آزمون را که بالاترین نمرات را کسب کرده‌اند، به عنوان قبول‌شدگان در آزمون یادشده اعلام کنند. بدین ترتیب می‌توان سطح امتحان را در حد بسیار بالایی چه از نظر عملی و چه از نظر فنی و تئوری برگزار کرد، زیرا دیگر کسی از مشکل بودن سوالات شکایتی نخواهد داشت. علت آن هم این است که اگر آزمون مشکل باشد، برای همه مشکل است و فقط بهترین‌ها که بالاترین نمرات از صد را کسب کرده‌اند، به صورت درصدی، برای مثال از ۵ تا ۱۰ درصد، به عنوان قبول شدگان در آزمون اعلام خواهند شد. بنظرم این بهترین روش برای برگزاری آزمون و اعلام قبول شدگان است.

در امتحانات انجمن‌های حرفه‌ای معتبر دنیا که برگزار می‌شود، سوالات امتحانات بقدری مشکل است که شرکت‌کنندگان در آزمون فقط می‌توانند قسمتی از سوالات و آن هم به صورت ناقص پاسخ دهند، زیرا سوالات بسیار فنی و عملی بوده و طراحان برای طرح این سوالات، ماهها وقت صرف کرده و فکر کرده‌اند تا بتوانند سوالاتی را مطرح کنند که تکراری نباشند و در هیچ کتابی نتوان مشابه آن سوالات را پیدا کرد و سوالات به صورت فنی و عملی بوده و دارای نکته‌های بسیار ظریف هستند که فقط کسانی که دارای مطالعات عمقی و تجربه کاری کافی هستند، بتوانند جزو قبول شدگان آن آزمون‌ها باشند.

بدیهی است که انجمن‌های حرفه‌ای دنیا، برای قبول شدن در آزمون‌های آنها، درصد معینی را از قبل مشخص می‌کنند، ولی هیچگاه به صورت رسمی این مطلب را مطرح نمی‌کنند.

بعد از هر آزمون نیز شرکت‌کنندگان در آزمون، مشکل بودن سوالات را مطرح می‌کنند، ولی دیگر شکایتی از کسی ندارند، زیرا اگر در آن آزمون موفق نگردند، خودشان درک می‌کنند که در دامنه درصد قبولی آن انجمن حرفه‌ای قرار نگرفته‌اند.

می‌دانم که عده‌ای از کسانی که می‌خواهند در آزمون جامعه حسابداران رسمی ایران که در آذر ماه امسال برگزار می‌شود شرکت کنند، نسبت به مطالب قبلی من معترض هستند. به این افراد باید عرض کنم که چه پیشنهاداتی دارند. می‌فرمایند که درهای جامعه حسابداران رسمی ایران را کاملا باز بگذاریم تا هر کسی از آنجا رد می‌شود، برود داخل ساختمان جامعه و یک مدرک آماده «حسابدار رسمی» به او داده شود؟ به نظر من این روشی که من در مقاله‌هایم قبلا و حالا پیشنهاد می‌کنم، به هیچ وجه سختگیری و انحصار‌طلبی برای حسابدار رسمی شدن نیست. همان‌طور که قبلا در مقاله‌هایم درج کرده‌ام، تعداد قبول‌شدگان در آزمون جامعه نباید صد در صد یا نود درصد شرکت‌کنندگان در آزمون باشد.

اگر چنین باشد، فردا هر شخصی بدون اینکه معلومات، دانش و سابقه کاری حرفه‌ای داشته باشد، عضو جامعه حسابداران رسمی می‌شود که این خود یک فاجعه برای جامعه حرفه‌ای ما خواهد شد و حتی شما خواننده گرامی که معتقد هستید این سخت‌گیری‌ها (که به نظر من به هیچ وجه سخت‌گیری محسوب نمی‌شود) نباید باشد، خودتان که به عنوان یک حسابدار رسمی شناخته شدید،

از این عنوان حسابدار رسمی که هر کسی با کمترین معلومات حرفه‌ای وارد این جامعه شده، بیزار خواهید شد و از اینکه در جایی عنوان کنید که حسابدار رسمی هستید خجالت خواهید کشید.

با آرزوی موفقیت شما در آزمون جامعه حسابداران رسمی ایران در آذرماه ۱۳۹۰. البته باید آرزوی موفقیت برای آن عده‌ای که دارای شرایطی که قبلا در مقالات خود درج کرده‌ام، باشند.

* عضو پیوسته انجمن

حسابداران خبره مدیریت انگلستان