اصلاح ماده ۵ قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران ضروری است
بیمه مرکزی، شریکی ناظر
لیلا اکبرپور- براساس ماده یک قانون تاسیس بیمه مرکزی این نهاد به منظور تنظیم و تعمیم و هدایت امور بیمه در ایران و حمایت بیمهگذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنها و همچنین به منظور اعمال نظارت دولت بر این فعالیت تاسیس شده است. همچنین براساس بند ۳ ماده ۵ این قانون انجام بیمه‌های اتکایی اجباری از وظایف و اختیارات بیمه مرکزی است.
هر چند در تبصره انتهای ماده ۵ آمده که بیمه مرکزی ایران ملزم به حفظ اسرار موسساتی است که به موجب این قانون حق نظارت بر آنها را دارا می‌باشد و به هیچ وجه نباید از اطلاعاتی که در جهت اجرای این قانون به دست می‌آورد جز در مواردی که قانون معین نماید استفاده کند اما در عمل بسیار مشکل خواهد بود که یک نهاد نظارتی، کار اجرایی انجام داده و به نوعی شریک واحدهای تحت نظارت خود باشد.
چندی پیش یکی از مدیران عامل شرکت‌های بیمه خصوصی طی یک سخنرانی اعلام کرد شرکت متبوع وی به خاطر عرضه خدمات بیمه‌ای ارزان از سوی بیمه مرکزی ایران جریمه شده است.
فارغ از بحث نرخ شکنی در بازار بیمه کشور که بازی بسیار خطرناکی است و موجب می‌شود بیمه‌گران یا حق بیمه واقعی را در مقابل پذیرش ریسک‌ها دریافت نکنند و یا این که بیمه‌نامه‌ها به خاطر کاهش نرخ حق بیمه با حداقل تعهدات صادر شود این جریمه بیمه مرکزی بابت چیست؟
آیا بیمه مرکزی براساس ماده یک قانون برای حمایت بیمهگذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنها جرایم مذکور را در نظر می‌گیرد؟
آیا فرآیند نظارت باید آن قدر در بیمه مرکزی کند باشد تا بیمه‌نامه صادر و حق بیمه‌ها مبادله شود و زمان واگذاری اتکایی اجباری مشخص گردد نرخ حق بیمه پایین‌تر از نرخ تعرفه‌ها تعیین شده‌اند؟
جرایم یاد شده به گونه‌ای است که بیمه مرکزی ایران در زمان دریافت حق بیمه اتکایی اجباری از بیمه‌گران که در بیمه‌های زندگی ۵۰ و غیرزندگی ۲۵درصد تعیین شده است متوجه نرخ شکنی شده و سهم اتکایی اجباری خود را با توجه به نرخ تعرفه محاسبه کرده و به اندازه درصدی از کارمزد آن شرکت بیمه مذکور را جریمه می‌کند.
این روش در بیمه مرکزی تا زمانی که قانون تاسیس این نهاد نظارتی اصلاح نشده است اشکالی ندارد و در واقع طبق اختیارات و وظایف عمل می‌شود اما به راستی فرآیند فوق نظارت است یا شراکت؟
بارها گفته شد و باز هم تکرار می‌شود بیمه مرکزی نهادی نظارتی است.
بیمه مرکزی باید بر فعالیت بیمه‌گران نظارت کند و نه دخالت.
بیمه مرکزی ایران رقیب بیمه‌گران نیست و نباید در هیچ عملیات بیمه‌گری و سودآوری مشارکت داشته باشد.
شرکت‌های بیمه به ویژه خصوصی‌ها با کاهش نرخ حق بیمه‌ها آیا توان پذیرش ریسک‌های پذیرفته شده را دارند؟
آیا برداشت سهم اتکایی اجباری توسط بیمه مرکزی از ریسک پذیرفته شده تمام مشکلات احتمالی را برطرف می‌کند و بیمه‌گران با پرداخت جریمه مجاز هستند هر بیمه‌نامه‌ای را با شرایط دلخواه صادر کنند؟
در بازار بیمه‌ای که بیمه‌گران بزرگ اتکایی دنیا از پذیرش ریسک آن انصراف داد‌ه‌اند و تنها یک بیمه گر اتکایی دارد به راستی بیمه مرکزی باید چه نقشی را برای کنترل بازار بازی کند؟
ارسال نظر