غلامرضا کیامهر

از ماجرای کنار گذاشته شدن مدیرعامل و رییس هیات‌مدیره بانک پارسیان توسط رییس کل بانک مرکزی بیش از چهار ماه می‌گذرد. اما به‌رغم تشکیل مجمع فوق‌العاده این بانک از سوی سهامداران عمده و تعیین هیات‌مدیره جدید، هنوز اقدامی در خصوص تعیین مدیرعامل برای بانک پارسیان صورت نگرفته است و هر روز شایعه تازه‌ای در خصوص نام این یا آن فردی که قرار است این سمت را عهده‌دار شود، بر سر زبان‌ها می‌افتد، اما سرنوشت مدیریت این بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین بانک خصوصی کشور در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. بی‌تردید یکی از دلایل اصلی هیات‌مدیره جدید در انتخاب مدیرعامل جایگزین عبدا... طالبی برای بانک پارسیان را باید در تاثیرات غیرقابل انکاری جست‌و‌جو کرد که این انتخاب می‌تواند در تعیین سرنوشت کلی بانک مزبور داشته باشد چه اثرات تغییر و جابه‌جایی مدیرعامل یک بانک خصوصی آن هم بانکی در حد و اندازه بانک پارسیان، از هر جهت متفاوت با پیامدهایی است که تغییر مدیران عامل بانک‌های دولتی در سرنوشت آن بانک‌ها و در اذهان عمومی باقی می‌گذارد، کما اینکه شاهد بودیم تغییرات صورت‌گرفته در مدیریت چند بانک دولتی طی یکی دو سال گذشته حساسیت چندانی در سطح جامعه ایجاد نکرد و به خاطر آن تغییرات به قول معروف آب از آب تکان نخورد. اما در مورد بانک‌های خصوصی وضع کاملا متفاوت است و هر گونه بی‌احتیاطی و سهل‌انگاری در انتخاب و انتصاب مدیران عامل و روسای هیات‌مدیره این بانک‌ها به مثابه سنگی است که به سوی خانه‌ای شیشه‌ای پرتاب شود و تکلیف خانه‌ای که سنگ به سوی آن پرتاب شود بر همگان روشن است و شاید به همین دلیل است که خود سهامدارن عمده بانک پارسیان که تا چند ماه پیش برای به دست گرفتن سکان مدیریت این بانک خصوصی از خود اشتیاق نشان می‌دادند تاکنون برای تعیین مدیرعامل جدیدی که از هر جهت شرایط و شایستگی نشستن بر صندلی طالبی را داشته باشد، به اجماع نرسیده‌اند.

بی‌تردید کسی نمی‌تواند ادعا کند که طالبی تنها کسی است که از تمامی ویژگی‌های لازم برای تصدی مدیریت بانک پارسیان برخوردار است و احتمالا خود وی هم به عنوان یک انسان فرهیخته مدعی آن نیست که در کارنامه خدمتی او در بانک پارسیان کمترین نقطه ضعفی به چشم نمی‌خورد اما اگر قانون نسبیت را ملاک قرار دهیم و پیشرفت بسیار سریع و شتابان این بانک را در پنج سالی که از تاسیس آن می‌گذرد مدنظر داشته باشیم، می‌توانیم ادعا کنیم که بخش عمده‌ای از این پیشرفت‌ها مدیون شیوه مدیریتی بوده که طالبی در این بانک اعمال کرده و در سایه اعمال چنین مدیریتی بانک پارسیان به یک بانک از هر جهت پیشتاز در میان بانک‌های خصوصی ما مبدل شده است.

واقعیت موجود این است که در‌حال‌حاضر سهامداران عمده بانک پارسیان را گروه صنعتی ایران‌خودرو چند سازمان و بنگاه دولتی دیگر تشکیل می‌دهند که به نظر نویسنده خود این مساله یک نقطه ضعف و به مثابه پاشنه آشیل برای بانک پارسیان و هر بانک و بنگاه خصوصی دیگر محسوب می‌شود.

رفع این معضل در گرو اصل قانون تجارت و قانون بورس سهام خواهد بود اما تا زمان تحقق اصلاحات مورد بحث سهامداران دولتی بانک پارسیان به خاطر منافع و خیر و صلاح خودشان هم که شده باید با جدا کردن کامل حساب مالکیت خود با مدیریت این بانک به نحوی از انحا به قول معروف آب رفته را به جوی بازگردانند و موجبات ترمیم پیامدهای سویی را که تصمیم شتاب‌زده و فراقانونی بانک مرکزی در خصوص متزلزل ساختن مدیریت این بانک به وجود آورد فراهم سازند. حتما سهامداران عمده بانک پارسیان که اینک اکثریت هیات‌مدیره این بانک را به تسخیر خود درآورده‌اند به این واقعیت وقوف دارند که کارفرمایان اصلی هر بانک خصوصی که سرنوشت آن را رقم می‌زنند سپرده‌گذاران آن بانک هستند و به همین سبب هیات‌مدیره جدید بانک پارسیان در هر گونه تصمیم‌گیری در خصوص تعیین مدیر عامل جدید برای این بانک باید روانشناسی رفتاری سپرده‌گذاران و نیز میزان رضامندی و واکنش‌های زیر پوستی مجموعه کارکنان و مدیران میانی این بانک را که به چیزی کمتر از بهترین‌ها رضایت نخواهند داد مدنظر قرار دهند.

باز هم تاکید می‌شود که خانه مدیریت در یک بانک خصوصی از جنس شیشه است و هیچ سهامدار خرد پیشه‌ای به سوی این خانه شیشه‌ای سنگ پرتاب نمی‌کند.

KIAMEHR@HOTMAIL.COM