یک کارشناس بانکداری الکترونیک یکی از چالش‌های اساسی پیاده‌سازی بانکداری مجازی در ایران را نبودن تعریف مشخص و استاندارد دانست و افزود: به اتکای توسعه یک ابزار مانند نرم‌افزار «کربنکینگ» نمی‌توان ادعای بانکداری مجازی داشت. ابوالفضل غلامرضایی، کارشناس بانکداری الکترونیک در گفت‌وگو با خبرنگار «بانکداری الکترونیک» به تشریح تفاوت‌های بانکداری مجازی با بانکداری اینترنتی پرداخت و افزود: «بانکداری مجازی نوعی از بانکداری است که در آن کلیه فرآیند‌ها بدون حضور انسان انجام می‌شود، به عبارت دیگر حذف عملیات تراکنشی از شعبه و ایجاد بسترهای غیرشعبه‌ای برای انجام فعالیت‌های بانکی، تعریف پذیرفته شده‌ای برای بانکداری مجازی محسوب می‌شود.»

غلامرضایی با تاکید بر اینکه بانکداری مجازی عبارت است از همگام‌سازی تکنولوژی با بانکداری، افزود: «اینترنت بنکینگ، موبایل بنکینگ، تلفن بنکینگ، خودپرداز و پایانه فروشگاهی و... از ابزاری است که نیاز مشتری به شعبه را کاهش می‌دهد.»

وجه تمایز بانکداری اینترنتی با بانکداری مجازی

وی با اشاره به وجه تمایز بانکداری اینترنتی با بانکداری مجازی افزود: «داشتن بانکداری اینترنتی به معنای بانکداری مجازی نیست، زیرا اینترنت تنها یکی از بسترهای بانکداری مجازی است و به عبارت دیگر جزئی از کل محسوب می‌شود و ابزارهای دیگری چون، موبایل بنکینگ، تلفن بنکینگ، خودپرداز، پایانه فروشگاهی و ... نیز در تحقق بانکداری مجازی تاثیرگذار است.»

این کارشناس بانکداری الکترونیک تاکید کرد: «به صرف داشتن اینترنت بنکینگ نمی‌توان ادعای بانکداری مجازی داشت، بلکه این نوع بانکداری روی تکنولوژی‌های متعددی خدمات خود را ارائه می‌دهد.»