نسترن صادقی - قرارداد بیمه اتکایی به منظور انتقال ریسک توسط یک شرکت بیمه خریداری می‌شود. بیمه‌گر اتکایی و شرکت بیمه واگذارنده در یک قرارداد بیمه‌ای اتکایی شرکت می‌کنند که بیمه‌گر اتکایی در قبال دریافت حق بیمه، تعهد می‌کند که خسارت‌های شرکت بیمه واگذارنده را بپردازد. این کار اهمیت ویژه‌ای دارد، چرا که هر شرکت بیمه هزاران قرارداد صادر می‌کند و به عنوان مثال، هر کدام با یک میلیون دلار سرمایه. پس بهتر است بخشی از خطرات احتمالی را به بیمه‌گران اتکایی منتقل کند تا از یک ثبات مالی نیز برخوردار شود. در بیمه دو روش اصلی برای اتکایی وجود دارد: بیمه اتکایی اختیاری و قراردادهای اتکایی.

بیمه اتکایی اختیاری، یک ریسک خاص را پوشش می‌دهد. بیمه‌گر اتکایی فقط یک مورد بیمه شده را در یک بیمه نامه خاص پوشش می‌دهد، اما در قراردادهای اتکایی براساس یک قرارداد، بیمه‌گر اتکایی تمام بیمه‌نامه‌هایی را که وارد آن قرارداد می‌شود پوشش می‌دهد. قراردادهای اتکایی به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند. قراردادهای نسبی که معروفترین آن قراردادهای اتکایی مشارکت است و دوم قراردادهای مازاد خسارت. در ۳۰ سال اخیر بیشتر قراردادهای مشارکت به مازاد خسارت تبدیل شده است.

عملکردتقریبا تمام شرکت‌های بیمه‌ای برنامه اتکایی خود را دارند. هدف نهایی این برنامه کاهش دریافت خسارت از طریق انتقال خسارت به بیمه‌گر یا بیمه‌گران اتکایی دیگر است.

انتقال ریسک

عملیات اتکایی باعث می‌شود تا بیمه‌گر بتواند بیمه‌نامه‌هایی با سرمایه‌های بالاتر صادر کند و بنابراین می‌تواند ریسک‌های بیشتری بپذیرد، چرا که بخشی از ریسک به بیمه‌گران اتکایی واگذار شده است. بیمه اتکایی اکنون از یک قرارداد ساده به یک قرارداد بسیار تخصصی و پیشرفته تبدیل شده است؛ چرا که بسیاری از بیمه‌گران اتکایی متحمل خسارات سنگینی شده‌اند و از نظر مالی با مشکل مواجه شده‌اند. از سال ۲۰۰۰ به بعد، بیمه‌گران اتکایی بیشتر با تکیه بر مدل‌های آکچواری (کارشناسی بیمه) و بررسی دقیق شرکت‌های واگذارنده تمایل به پذیرش ریسک دارند. آنها وضعیت مالی این شرکت‌ها را بررسی می‌کنند، سوابق بیمه‌نامه‌های پیشنهادی را مطالعه می‌کنند، ‌فهرست بیمه‌گران اتکایی دیگری که این ریسک را می‌پذیرند بررسی می‌کنند و به تازگی معمولا تمام بیمه‌گران اتکایی از شرکت‌های واگذارنده بازدید می‌کنند.

تعادل مالی

قرارداد اتکایی کمک می‌کند که شرکت بیمه تعادل مالی خود را حفظ کند و اجازه می‌دهد تا به مشتریان خویش سرویس بهتری ارائه نماید و خسارت‌های وارده را به موقع پرداخت کند.

انواع بیمه‌های اتکایی

۱ - قرارداد اتکایی‌نسبی: قرارداد اتکایی‌نسبی که در آن مبلغ بیمه شده، حق بیمه و خسارت به نسبت درصدی که از قبل مشخص شده است، بین بیمه‌گر اتکایی و بیمه‌گر واگذارنده تقسیم می‌شود. قراردادهای نسبی بیشتر به شکل قراردادهای مشارکت و مازاد سرمایه می‌باشند.

الف- قرارداد اتکایی مشارکت : در قرارداد اتکایی مشارکت بیمه‌گر واگذارنده نسبتی از کلیه بیمه‌نامه‌های صادره در رشته خاصی را خود نگه‌داشته و بقیه را تا مبلغ معین به بیمه‌گران اتکایی واگذار می‌کند.

ب- قراردادهای اتکایی مازاد سرمایه : در این نوع قراردادها، شرکت واگذارنده آن بخش از عملیات بیمه‌ای را که خود توانایی نگهداری ندارد،‌ واگذار می‌کند. در این قرارداد بیمه‌گر و گذارنده مبلغ معینی را نگه می‌دارد و موظف به پرداخت خسارت‌ها تا سقف تعیین شده است و مازاد آن سقف، به بیمه‌گر اتکایی واگذار می‌شود و بیمه‌گر اتکایی موظف است تا بر اساس قرارداد، خسارت‌های مازاد سقف نگهداری شرکت بیمه بپردازد.

۲ - قرارداد اتکایی غیرنسبی: در این قراردادها مسوولیت واگذارنده و بیمه‌گر اتکایی بر اساس خسارت تعیین می‌شود. معروف‌ترین نوع قراردادهای غیرنسبی، قراردادهای مازاد خسارت است.

الف- پوشش اتکایی مازاد خسارت برای هر ریسک: در این پوشش بیمه‌گر واگذارنده نسبت به مازاد مبلغی از خسارت در هر ریسک (خطر بیمه شده) را که خود توان جبران آن را ندارد پوشش اتکایی خریداری می‌کند.

ب- پوشش اتکایی مازاد خسارت برای حوادث فاجعه‌آمیز: این پوشش واگذارنده را در مقابل خسارات بزرگی که از یک حادثه ناشی می‌شود، حمایت می‌کند. (خسارت‌های فاجعه‌آمیز یا بلاهای طبیعی، مانند سیل، زلزله، توفان، تگرگ و آتش‌سوزی‌های گسترده). در این پوشش بیش از یک بیمه‌نامه درگیر می‌شود.

مهم‌ترین بیمه‌گران اتکایی در دنیا عبارتند از: ۱ -مونیخ ری - آلمان ۲-سوئیس ری - سوئیس ۳-برکشایر هاتاوی - آمریکا ۴-هانوور ری- آلمان ۵-اسکور- فرانسه ۶-گروه اتکایی آمریکا - آمریکا ۷-ترانس آمریکا ری- آمریکا ۸-اورست ری- برمودا ۹-پارتنر ری- برمودا ۱۰-اکس ال ری- برمودا.

برگرفته از ویکی پدیا