فاطمه حاج‌علی: صنعت سیمان با داشتن ۳۲ زیر مجموعه در بازارهای بورس، فرابورس و پایه فرابورس معادل ۵/ ۲ درصد از ارزش کل بازار سهام را در اختیار دارد. سال گذشته همزمان با زیان ۲۸ درصدی کل بازار، شاخص این صنعت نیز زیان ۴۲/ ۱۵ درصدی را نصیب سهامداران خود کرد که از این نظر نیز در جایگاه نه چندان مطلوب ۲۸ قرار گرفت. در این سال از میان ۳۲ شرکت سیمانی تنها ۶ شرکت عملکرد مثبت داشتند. در سال ۹۳ به علت رکود ساخت و ساز، تعطیلی بسیاری از پروژه‌های عمرانی از جمله مسکن مهر به دلیل مشکلات اقتصادی کشور، کاهش صادرات به دلیل جنگ و بحران سیاسی در کشورهای واردکننده سیمان از جمله عراق و افغانستان و یمن و سودان، افزایش قیمت سوخت که باعث شد بعضی از کارخانه‌ها تا مرز تعطیلی پیش بروند سال خوش یمنی نبود و این صنعت با بحران جدی مواجه شد. افزایش کلینکر موجود در انبارهای واحدهای تولیدی سیمان موجب شد برای اولین بار در تاریخ این صنعت، واحد‌های تولیدی کلینکر به مدت یک ماه تعطیل شوند که این عوامل در پیش‌بینی سود سال ۹۴ این شرکت‌ها تاثیر منفی گذاشت، به طوری که اکثر شرکت‌های این گروه پیش‌بینی سال ۹۴ خود را با تعدیل منفی ارائه دادند.

همچنین کارخانه‌های سیمانی با مشکلاتی از قبیل افزایش هزینه حمل و نقل، افزایش قیمت حامل‌های انرژی و پرداخت نقدی آن روبه‌رو هستند که در این راستا، شرکت‌های سیمانی به منظور جبران بخشی از بدهی‌های خود افزایش قیمت ۱۷ درصدی را در دستور کار خود قرار داده‌اند که در صورت محقق شدن می‌تواند تاثیر بسزایی در میزان سود‌دهی آنها داشته باشد. مشکلات قیمت‌گذاری سیمان از یکسو و افزایش قیمت حامل‌های انرژی از طرف دیگر کار تولیدکنندگان این صنعت را سخت‌تر کرده است. با توجه به موارد مزبور قیمت محصولات سیمانی باید متناسب با رشد هزینه‌های سوخت و انرژی افزایش پیدا کند که منع افزایش نرخ این محصولات از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت این صنعت خاکستری را دچار مشکل کرده و در فشار قرار داده است. در این راستا نظر مدیران صنعت سیمان درباره این مشکل و راه‌های خروج از آن در زیر می‌آید.