رشد روزافزون عرضه نیروی کار طی سال‌‌های اخیر، یکی از ویژگی‌های بازار کار کشور بوده است. بروز این مساله به رشد قابل‌توجه نرخ بیکاری، به‌ویژه در میان زنان و افراد تحصیلکرده منجر شده است. نرخ بیکاری زنان تحصیلکرده در سال‌های اخیر مرتبا رو به افزایش است. طبق آمارهای رسمی ۲/۷۴ درصد زنان کشور باسواد هستند و درصد قابل‌ملاحظه‏ای از جمعیت دانشجویی را زنان تشکیل می‏دهند. باوجود این، سهم زنان شاغل با تحصیلات عالی نسبت به کل اشتغال زنان و همچنین درصد مدیران زن با تحصیلات عالی بسیار محدودتر از مدیران زن بدون تحصیلات عالی است. افزایش سطح تحصیلات زنان و ورود آنان به بازارکار عاملی است که به‌عنوان مقوله تاثیر‌گذار در افزایش عرضه نیروی کار زنان مطرح شده است.

زنان، به‌عنوان نیمی از جمعیت، تاثیر مستقیمی در توسعه جامعه دارند؛ زیرا هدف هر جامعه‌ای، به حداکثر رساندن رفاه اجتماعی است و رفاه اجتماعی تابعی از درآمد سرانه، توزیع عادلانه درآمد، بهبود سطح امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاه و میزان مشارکت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی مردان و زنان و . . . است. در جامعه‌ای که مشارکت زنان در زمینه اشتغال و فعالیت‌های اقتصادی بیشتر باشد، رفاه اجتماعی نیز بیشتر خواهد بود؛ زیرا مشارکت زنان در بازار کار، موجب افزایش سطح تولید، افزایش درآمد سرانه و در نتیجه سبب افزایش رفاه اجتماعی کل جامعه می‌شود.

اشتغال زنان در ایران همواره با مسائلی مواجه بوده، اما آیا جامعه فضایی مناسب برای حضور زنان ایجاد نکرده است یا زنان فقط میل به تحصیل دارند؟