امیر جهانی: اگر خود را در نقطه میانی تاریخ صنعت خودرو مجسم کنیم، نه تنها گذشته و نقطه آغاز آن، جز نبوغ بشر چیزی را برای ما نمایان نمی‌کند، بلکه افق آینده آن نیز جز تحیر، حسی در انسان پدید نمی‌آورد. صنعتی که با ایجاد یک جرقه آغاز شد و سازه‌ای فلزی را به حرکت وا داشت، امروزه این امکان را یافته است که بدون کوچک‌ترین عمل احتراق و مصرف سوخت فسیلی، این وسیله را در مسافتی قابل‌اعتنا جابه‌جا کند. مسافتی که در آینده‌ای نه چندان دور، دیگر بدون دخالت انسان طی خواهد شد و تماما عامل انسانی در رسیدن به مقصد، عملا بی معنی خواهد شد. ورود شرکت‌های بزرگ و کوچک از حوزه IT به صنعت خودرو، ترسیم افق و آینده را از اختیار امپراتورهای فعلی آن خارج کرده است و آنها را مجبور ساخته تا هر یک، با تغییر استراتژی و بنا بر اقتضائات، لااقل حضور خود در بازه میان‌مدت بازار را تثبیت کنند. اگر زمانی واحد‌های R&D این ابر شرکت‌ها بر افزایش قدرت موتور و سرعت تمرکز داشت، امروزه شاه بیت آنها را باید تولید خودروهای بدون مصرف سوخت فسیلی دانست. خودرو‌هایی که روز به روز نقش عامل انسانی در کنترل آنها کمرنگ‌تر خواهد شد.

برای مشاهده نمودهای این تکنولوژی‌های جدید، نیازی نیست به کشورهای دوردست نگاه شود. در حاشیه جنوبی خلیج‌فارس، دبی با خرید ۲۰۰ دستگاه تاکسی خودران از شرکت آمریکایی تسلا، توجهات را به خود جلب کرده است. تاکسی‌هایی که در طراحی آنها به‌طور پیش‌فرض نقشه نقاط مختلف شهر، اعمال شده است و پس از مستقر شدن کامل مسافران، روی شیشه پنجره مطالبی نمایش داده می‌شود و مسافران با لمس مقصد مورد نظر، به تاکسی فرمان حرکت می‌دهند. بر اساس برنامه اعلام شده قرار است تا سال ۲۰۳۰، حدود ۲۵ درصد از جابه‌جایی‌های درون شهری توسط این تاکسی‌ها انجام شود. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۴۰، تعداد خودروهای برقی در حال تردد در جهان به میزان ۳۰۰ میلیون خودروی الکتریکی افزایش یابد. آیا با وجود چنین رشدهای شتابانی، خودرو سازان داخلی تصمیمی برای به روز رسانی در تولیدات خود ندارند؟

باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به روند تاریخی صنعت خودرو و آینده آن پرداخته است.