بررسی تاریخ روابط کشورها نشان می‌دهد که هیچ‌گاه دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی از یکدیگر متمایز نبوده‌اند. چه جنگ‌هایی که با انگیزه‌های اقتصادی شروع شده و چه صلح‌هایی که با پیچ و مهره‌های اقتصادی پایدار مانده است. به واقع قدرت سیاستمداران در چرخاندن چرخ دنده‌های اقتصاد اگر از اقتصاددانان بیشتر نباشد، بی‌شک کمتر نیست.

ماجراجویی‌های سیاسی رئیس دولت در عرصه داخلی و خارجی در نیمه دوم دهه ۸۰، تاثیر مستقیمش را بر معیشت مردم عیان کرد. بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم شاهد بودیم مهم‌ترین هدف و برنامه دولتمردان، بهبود وضع معیشت از طریق عادی‌سازی روابط با کشورهای دیگر بیان شد. تلاش‌هایی که در جهت تحقق وعده‌های روحانی در طول ۴ سال گذشته از سوی کابینه به عمل آمد، در ادامه نیز موفقیت روحانی را در انتخابات اردیبهشت ۹۶ به همراه داشت. ۲۳ میلیون رای که نشان از علاقه جامعه ایرانی نسبت به گسترش فضای روابط خارجی در قیاس با کاهش ارتباطات خارجی دارد. کاهشی که برداشت رای‌دهندگان از برنامه‌های ارائه‌شده توسط دیگر کاندیداهای انتخابات بود. اینکه دولت دوازدهم تا چه حد می‌خواهد در سیاست‌های دیپلماسی اقتصادی خود نسبت به دولت اول روحانی تغییرات ایجاد کند، بحثی است که در پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان به آن پرداخته‌ایم.