پرداخت یارانه از جمله سیاست‌هایی است که گاه با اهداف اقتصادی و گاه با اهداف سیاسی همراه است. احزاب در بسیاری از برنامه‌های انتخاباتی بر پرداخت یارانه‌ها تاکید می‌ورزند تا از این حیث بتوانند گروهای هدف یا حامی خود را برای شرکت در انتخابات ترغیب کنند. اکنون که ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری از فردا آغاز می‌شود، موضوع پرداخت یارانه‌ها یک بار دیگر در کانون توجه نامزدهای انتخابات قرار خواهد گرفت. به هرحال پرداخت یارانه‌های مستمر و متنوع در مناطق جغرافیایی گسترده و سطوح رفاهی متنوع، اصلاح در پرداخت یارانه‌ها را به یکی از دشوارترین اهداف سیاست‌گذاران مبدل کرده است. پس از انتخاب دولت یازدهم برنامه‌های متفاوتی برای اصلاح نظام پرداخت یارانه نقدی پیشنهاد شد که متاسفانه یا به‌طور ناقص اجرا شد یا به واسطه ترس از پیامدهای اجتماعی و سیاسی آن، از ابتدا مورد اقبال سیاست‌گذاران قرار نگرفت.

تجربه پرداخت یارانه‌های گسترده، بالاخص یارانه‌های نقدی می‌تواند راهنمای مناسبی را نصب العین سیاست‌گذاران قرار دهد تا از این حیث هم به تبعات مخرب این سیاست‌های پی ببرند و از سوی دیگر راهکار اجرایی و مناسبی را برای اصلاح وضع موجود پیشنهاد دهند. در صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان مروری داریم بر برنامه پرداخت نقدی یارانه‌ها موسوم به سی. سی.تی که به‌ویژه در زمان انتخابات توانسته به نتایج موثر و ملموسی دست یابد. در زامبیا یارانه نهاده‌های کشاورزی بالاخص کود، عامل مهمی در جذب مشارکت گروه‌های هدف سیاسی بوده است؛ سیاستی که بررسی‌های آماری نشان می‌دهد در کسب رای موفق بوده است. در کلمبیا کسب محبوبیت بیشتر از طریق پرداخت یارانه سوخت صورت می‌گیرد که بخش مهمی از مشارکت‌کنندگان را که در طبقه متوسط درآمدی قرار دارند، شامل می‌شود. بررسی تجربه سیاسی پرداخت یارانه‌ها در سه کشور مکزیک، زامبیا و کلمبیا و تبعات انتخاباتی آنها، موضوع بحث صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان است.