همزیستی چین و اینترنت
نحوه مواجهه چین با پدیده اینترنت به عنوان کشوری که توسط حزب کمونیست هدایت و رهبری میشود، جالب به نظر میرسد. این کشور طی سالهای گذشته بالاترین رشد اقتصادی جهان را به خود اختصاص داده است و از این منظر انتظار میرود که چین بالاترین بهرهبرداری را از فضای مجازی و اینترنت به منظور حداکثر سازی تولید و افزایش ثروت به عمل آورده باشد.
در همین حال، محدودیتهایی که حزب کمونیست بر مناسبات اجتماعی و سیاسی این کشور دیکته میکند، تاب و تحمل درنوردیدن مرزهای زمانی و مکانی توسط کاربران اینترنت را ندارد و خواهان حفظ جهان مطلوب خود در برابر دیدگان شهروندان چین است.
نحوه مواجهه چین با پدیده اینترنت به عنوان کشوری که توسط حزب کمونیست هدایت و رهبری میشود، جالب به نظر میرسد. این کشور طی سالهای گذشته بالاترین رشد اقتصادی جهان را به خود اختصاص داده است و از این منظر انتظار میرود که چین بالاترین بهرهبرداری را از فضای مجازی و اینترنت به منظور حداکثر سازی تولید و افزایش ثروت به عمل آورده باشد.
در همین حال، محدودیتهایی که حزب کمونیست بر مناسبات اجتماعی و سیاسی این کشور دیکته میکند، تاب و تحمل درنوردیدن مرزهای زمانی و مکانی توسط کاربران اینترنت را ندارد و خواهان حفظ جهان مطلوب خود در برابر دیدگان شهروندان چین است. حزب کمونیست همان صنعت اینترنتی را که میخواهد در اختیار دارد: یک بخش در حال شکوفایی که در آن به جای شرکتهای خارجی، شرکتهای چینی خدماترسانی میکنند و بنابراین به لحاظ سیاسی قابل اعتمادند.
در چنین شرایطی، در سال ۲۰۱۲، چین دارای بیش از ۲۰۰ میلیون خریدار آنلاین بود که حدود ۲۰۰ میلیارد دلار در این خریدها هزینه کرده بودند (به جز خرید غذا و هزینههای مربوط به مسافرت) که این مقدار ده برابر سال ۲۰۰۸ بود. بیش از ۳۷۰ میلیون نفر در چین فیلمهای ویدئویی آنلاین تماشا میکنند و اینترنت به رسانهای پر طرفدار تبدیل شده است، گرچه سانسور هم بر آن اعمال میشود. علت استقبال مردم چین از این رسانه این است که میزان سانسورها در آن کمتر از تلویزیون و سینماست. جستوجوگر «بایدو» بیش از ۷۰ درصد جستوجوها در چین را به خود اختصاص داده است و سرمایه بازاری آن بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار است.
مجله اکونومیست بهتازگی پروندهای را به موضوع اینترنت در چین اختصاص داده است. پروندهای که ابعاد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی اینترنت در این کشور را بررسی میکند. مطالب پیش رو، ترجمه برخی از مقالههای پرونده اکونومیست است.
ارسال نظر