اقتصاد مشارکتی یا sharing economy پدیده‌ای است که عمر نسبتا کمی دارد، اما با وجود این توانسته است رشد زیادی را تجربه کند. در واقع اقتصاد مشارکتی با افزایش استفاده از گوشی‌های هوشمند و رشد دسترسی به اینترنت شروع به شکوفایی کرد. شرکت‌هایی که به این منظور ایجاد شده‌اند، به نحوی عمل می‌کنند که متقاضی خدمات را به کسی که خدمات اضافی در دست دارد و می‌خواهد آن را در قبال دریافت پول اضافی به دیگری تخصیص دهد، به هم مرتبط می‌کند. این خدمات در حوزه هتلداری و تاکسیرانی بسیار تاثیرگذار بوده است. با این وجود به نظر می‌رسد رشد چنین شرکت‌های اشتراک‌گذاری در آینده به برخی از شرکت‌هایی که به‌طور رسمی کار می‌کنند و هزینه‌هایی نیز بابت این امر می‌پردازند آسیب برساند. بیشترین نکته مثبت در مورد اینکه چرا رویکرد به اشتراک‌گذاری در حال تقویت است، آن است که چنین شرکت‌هایی هزینه‌های معاملاتی را کاهش می‌دهند و می‌توانند برای مصرف‌کننده ارزان تمام شوند. اما در این بحث نکات دیگری نیز وجود دارد که برای دولت‌ها یا صاحبان صنایع سنتی مسائلی را ایجاد کرده است. یکی از مهم‌ترین بحث‌ها را می‌توان مالیات‌ستانی دانست. شرکت‌های فعال در حوزه اشتراک‌گذاری در برخی موارد نشان‌ داده‌اند که سود خود را به بهشت‌های مالیاتی منتقل می‌کنند و به این ترتیب از پرداخت مالیات‌های شرکتی طفره می‌روند. این در حالی است که شرکت‌های سنتی هتلداری و تاکسیرانی موظف به پرداخت مالیات‌هایی هستند که در برخی موارد، نرخ بالایی دارد. موارد دیگری نیز وجود دارد که برای این نوع شرکت‌ها چالش‌‌زا به شمار می‌رود. از این جمله می‌توان به در اختیار گرفتن اطلاعات اشخاص توسط برخی شرکت‌ها، بی‌ثباتی درآمد آن برای کارگران شرکت‌ها، عدم تعلیم یافته بودن فعالان در این نوع شرکت‌ها و برخی موارد دیگر اشاره کرد. در ادامه به برخی جنبه‌های اقتصاد مشارکتی خواهیم پرداخت و با این نوع شرکت‌ها و چالش‌ها و فرصت‌های مربوط به آنها آشنا خواهیم شد.