فاصله عمیق میان چالش‌های جهانی و راه‌حل‌های سنتی

گروه بازرگانی- پاسکال لامی، مدیرکل سازمان تجارت جهانی، چند روز پیش در دانشگاه هاروارد سخنرانی کرد. موضوع سخنرانی او «WTO» آزمایشگاهی برای مدیریت جهانی بود. لامی در این سخنرانی بار دیگر به سیاق گذشته، تاکید کرد که دولت‌ها، ملت‌ها، شرکت‌ها و بازرگانان می‌توانند از منافع جهانی‌سازی بهره‌مند شوند. به گزارش رویتر، لامی گفت: جهانی‌سازی این قابلیت را دارد که با پدید‌آوردن فرصت‌های طلایی برای گفت‌وگو و تفاهم، به گسترش آزادی، دموکراسی، نوآوری و تحولات فرهنگی و اجتماعی در جهان یاری رساند. لامی در عین حال به جنبه‌های منفی و پیامدهای غیرمنتظره این روند هم اشاره کرد. از نظر او مسائلی همچون جدال بر سر منابع انرژی، تغییرات محیطی در طبیعت و فجایع طبیعی، گسترش انواع بیماری‌های عالمگیر، عدم امنیت، فقر و ناپایداری سیاسی دیگر «محصولات» جهانی‌سازی است که به‌طور طبیعی اتفاق می‌افتد.

مدیرکل سازمان تجارت جهانی این موضوع را هم پیش کشید که «فاصله‌ای عمیق میان چالش‌های جهانی و راه‌حل‌های سنتی وجود دارد»، او گفت: جهانی‌سازی، واقعیتی است که فرآیند پیشبرد آن فقط با عزم ملت، دولت‌ها امکان‌پذیر نیست. ما باید به اشکال جدید مدیریت در سطح جهانی اندیشه کنیم.

او به تفاوت میان مدیریت (governance) و فرمانروایی (gavernment) اشاره کرد. اصطلاح governance نخستین بار در قرن دوازدهم میلادی در فرانسه به کار رفت و مراد از آن مدیریت بود. در حالی که gavernment واژه‌ای لاتین است و معنای سکان‌داری و فرمانروایی از آن استنباط می‌شود و درواقع به روش سازمان‌دهی قدرت در دوران فئودالیسم اشاره دارد. در حالی که governance دال بر اتحاد

- نه یگانگی- علایق و تمایلات است و به واسطه آن می‌توان قدرت را ساماندهی کرد.

لامی سپس به این مقوله پرداخت که مفهوم «مدیریت» در قرن شانزدهم بنا به ضرورت «دولت» و الزامات آن از میان رفت. چرا که میان مدیریت و فرمانروایی تفاوت بنیادی وجود دارد. «مدیریت» بعد سیاسی فرمانروایی را از میان برمی‌دارد و این خلاف آن چیزی است که در ساختار «دولت» به مفهوم غربی آن وجود و مشروعیت دارد. به تعبیر پاسکال لامی، «مدیریت» بر بنیان فرآیند تصمیم‌سازی از ورای مشاوره، گفت‌وگو و احترام متقابل، همزیستی را پی می‌افکند و به تعامل میان دیدگاه‌های مخالف و متفاوت دامن می‌زند.

لامی چنین نتیجه‌گیری کرد که جهانی‌سازی، فضایی جدید برای علایق مشترک به وجود می‌آورد که به تعالی دولت‌ها، فرهنگ‌ها و تاریخ ملت‌ها منجر می‌شود.