انتخابات درونی اتاق‌های بازرگانی
اول: پس از انتخابات دوم اسفند و تعیین اعضای هیات‌های نمایندگان اتاق‌ها، بحث‌ها و حرکات برای انتخابات اعضای هیات‌رییسه اتاق‌ها شکل گرفته و هر یک از بزرگان که برای خود جایگاهی را در هیات‌رییسه یکی از اتاق‌های شهرستان‌ها، از جمله تهران و ایران در نظر گرفته‌اند، مصاحبه‌ای و گفت‌وگویی را با یکی از رسانه‌های گروهی ترتیب می‌دهند تا هم تنور انتخابات گرم نگاه داشته شود و هم تبلیغی برای خود کرده باشند.
دکتر فرهاد فزونی
اول: پس از انتخابات دوم اسفند و تعیین اعضای هیات‌های نمایندگان اتاق‌ها، بحث‌ها و حرکات برای انتخابات اعضای هیات‌رییسه اتاق‌ها شکل گرفته و هر یک از بزرگان که برای خود جایگاهی را در هیات‌رییسه یکی از اتاق‌های شهرستان‌ها، از جمله تهران و ایران در نظر گرفته‌اند، مصاحبه‌ای و گفت‌وگویی را با یکی از رسانه‌های گروهی ترتیب می‌دهند تا هم تنور انتخابات گرم نگاه داشته شود و هم تبلیغی برای خود کرده باشند. دوم: اما کسانی که این روزها خود را برای تکیه بر جایگاه ریاست یکی از اتاق‌ها آماده می‌کنند، در گفتارهای خود به کلی‌گویی پرداخته و گاه حتی جواب سوال خبرنگار را نمی‌دهند.
بدون تردید اینگونه پاسخ‌ها نه تنها کمکی به آنان نمی‌کند بلکه نشانه‌هایی از عدم‌شناخت آنان از مشکلات اتاق و نداشتن برنامه‌ای خاص برای آینده اتاق است که باعث کاهش طرفداران خواهد شد. بنابراین شایسته است آنان که با ریاست خود قصد ارتقا شان اتاق به جایگاه مشاور سه قوه، آن هم مشاوری که به حرف و گفته او توجهی شود، را دارند، به تبیین برنامه‌های دقیق و ارائه رهیافت‌های خود بپردازند.
سوم: یکی از نکاتی که تقریبا همه بر آن تاکید دارند، سیاسی نشدن اتاق است.
اما جالب این است که همگی اینان خود افرادی از بیخ و بن سیاسی بوده و هستند، اینکه چگونه سیاسی‌ها تاکید‌بر سیاسی نشدن اتاق دارند برای رای‌دهندگان معضلی است که امید داریم در آینده‌ای نه چندان دور مشخص گردد. اما در کنار این حقیقت، حرف و حدیث فعالان راستین بخش‌خصوصی کشور، که ریشه در عمق این بخش دارند. برای این بزرگان شنیدنی است. ما معتقدیم که مدیران دولت‌های فعلی و گذشته و یا احزاب سیاسی کشور، با ورود به اتاق به طور خودکار تبدیل به مدیران بخش‌خصوصی نمی‌شوند و همان طور که در بخش دولتی یا حزبی سعی و تلاش فراوان نموده و برای خود ارج و منزلتی در دولت یا حزب کسب کرده‌اند، باید در بخش‌خصوصی نیز دانش و توانایی بیش از دیگران از خود نشان دهند تا مدیر این بخش گردند. به صرف اینکه در فلان حزب یا دولت جایگاهی داشته و یا دارند برای آنان در بخش‌خصوصی و اتاق جایگاهی از پیش‌ساخته کنار گذاشته نشده است.
چهارم: از نکات جالب حضور یحیی آل سحاق، وزیر سابق بازرگانی در صف نامداران است. اگر چه او گفته است که به دنبال ریاست اتاق ایران نیست ولی این اظهاری است که کمتر کسی به آن باور دارد.
به راستی چرا آل اسحاق در لیست تدوین شده از سوی هواداران ریاست فعلی اتاق ایران قرار گرفت ولی امروز تصویر ریاست اتاق ایران، یعنی جانشین حامی خود، را در اذهان شکل می‌دهد و صراحتاً صحبت از تغییر مدیریت اتاق ایران می‌کند؟ چند صباحی است شایع شده که بزرگان کشور و دولتمردان قصد دارند ترکیب سابق و ثابت اتاق ایران را تغییر دهند و علاقمند هستند که مدیرانی با چهره نو در اتاق ببینند.
این شایعه چندان بدون مایه هم نیست چرا که این تغییرات را در دولت و مجلس و انجمن شهر و غیره دیده‌ایم و مدیرانی نو جایگزین چهره‌های گذشته شده‌اند.
بنابراین اگر ریاست فعلی اتاق ایران به این نتیجه برسد که دیگر نمی‌تواند جایگاه خویش را برای دوره‌ای دیگر حفظ نماید. مسلما قبل از انتخابات از میدان کنار خواهد رفت. اما کسانی که مدیریت اتاق را تا به امروز شکل داده‌اند قصد ندارند که ریاست آینده اتاق ایران را به شانس و احتمال بسپارند.
آل اسحاق که از مدیران نسل دوم و با سابقه حزب موتلفه است می‌تواند در کنار دیگر مدیران جوان موتلفه که هم اکنون در اتاق ها وجود دارند، همچنان پایگاه مدیران سنتی را در قالبی نوین در اتاق حفظ نماید. به همین دلیل است که آل اسحاق خود سخن می‌گوید تا در صورت کناره‌گیری او با کمک دیگر یاران، اتاق را برای حزب خود حفظ کند.
البته اگر فکر نکنیم که او علیه حامی قبلی خود وارد میدان شده است. تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.
ارسال نظر