مهندس ابوالحسن خلیلی*

انتخابات اتاق تهران در ۴ اسفند در حالی برگزار شد که اما و اگر‌های فراوانی در چگونگی اجرای آن به وجود آمد، از عدم نام‌نویسی برخی فعالان سرشناس تا انصراف برخی دیگر، جدایی عسگراولادی از یاران ۳۰ ساله خویش، ائتلاف روسای قدیم و جدید، حضور جوان‌ترها و تشکیل ائتلاف، همه و همه از وقایع انتخابات دوره هفتم اتاق تهران بود. اما آنچه از همه بیشتر در روز چهارم اسفند و در خیابان شهید مطهری نمود پیدا کرد، نحوه حضور رای‌دهندگان و چگونگی رای آوردندگان بود.شاید به جرات می‌شود گفت انتخابات اتاق تهران، جدال میان سنت و مدرنیته در اقتصاد کشور بود. اقتصاد سنتی کشور نشان داد که آرا و اندیشه‌ها هر چه قدر هم سیستماتیک شود، هر چه قدر هم براساس تحقیق و شناخت شکل پذیرد، هرچه قدر هم از ابزار اطلاع‌رسانی مدرن استفاده شود، باز هم می‌شود در پای صندوق، نظر رای‌دهندگان را دگرگون کرد. هنوز هم کارآفرینان، تجار و بازرگانان براساس شرایط لحظه‌ای تصمیم می‌گیرند و هنوز هم، آنقدر پایبند سنت هستیم که آداب آن را فراموش نکنیم. در بخش بازرگانی کشور این اتفاق افتاد و نتیجه را نیز همگان دیدند. اما در بخش صنعت، می‌توان به جرات مدعی شد که صنعتگران کشور، افتخار دیگری را رقم زدند، رای اول صنعت نصیب پدر صنعت شد، هم او که عمری را پرافتخار پیمود تا پرچم صنعت و صنعتگر در کشور همچنان برافراشته بماند. مهندس محسن خلیلی عراقی که داستان مجاهدت‌های او در صنعت ایران و پایداری‌های او در راه تشکل‌گرایی بر کسی پوشیده نیست، این روزها در جبهه دیگری نیز در حال مبارزه است. هجوم سلول‌های سرطانی اگر چه جسم مهندس خلیلی را نشانه گرفته است، اما او نشان داد که همچنان آماده مبارزه است و با حضور خود در تشکل‌ها و ایفای نقش مسوولیت اجتماعی خود، مصمم است همچون گذشته، سلول‌های سرطانی را به زانو درآورد، هم از این روست که حضور کمتر از یک ساعت او در پای صندوق رای و انتخابات کاندیداهای مورد نظر، این مهم را به تصویر کشید. او که مانیفست و آرزوی خود را این چنین بیان می‌کند: «من به همه آدم‌ها احترام می‌گذارم... من به همه وزیران صنایع احترام می‌گذارم و دست آنها را می‌بوسم و این کار من برخی دوستان را خشمگین می‌کند... اما من مهربانی با مدیران و قانونگذاران را یکی از پایه‌های استوار مانیفست بخش خصوصی می‌دانم...» و شاید هم این خصوصیت وی بود که بدون حضور مستمر در پای صندوق و صرفا با تکیه بر گذشته خویش، با اعتماد و اعتقاد راسخ در انتخابات شرکت کرد و رای اول صنعت به نام او به صندوق‌ها ریخته شد. بدون شک صنعتگران کشورمان نشان دادند که همواره سپاسگزار خادمان خویش هستند و بدون نیاز به حضور شخصی در پای صندوق، بر اساس شناخت و اصول اخلاق حرفه‌ای خویش، سنت احترام به بزرگان را پاس خواهند داشت.

* منتخب هیات نمایندگان اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران