فراسو
قولهای وزیر، نیازهای ما
شبنم بهرامی* - در نشست مشترک وزیر بازرگانی با تعدادی از زنان تاجر و کارآفرین، موضوع تشکیل کانون زنان بازرگان مطرح و مقدمات آن برنامهریزی شد که میتواند به عنوان تحقق یکی دیگر از قولهای مهدی غضنفری تلقی شود؛ چرا که او پیش از گرفتن رای اعتماد از مجلس شورای اسلامی در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران قول داد در صورتی که به عنوان وزیر بازرگانی انتخاب شود به توسعه فعالیتهای بازرگانی و کارآفرینی زنان توجه نشان میدهد. آقای وزیر قولش را فراموش نکرد حتی بهمنماه ۱۳۸۸ به هنگام بازدید از غرفه انجمن زنان مدیر کارآفرین در نمایشگاه تشکلهای صادراتی از این مساله گله کرد که چرا زنان در دوران وزارت او هیچ برنامهای را در این زمینه به وزارت بازرگانی ارائه نداده اند و پیگیر این موضوع نبوده اند.نکته مثبت راهاندازی این کانون این است که برای اولین بار نمایندگانی از دولت و مجلس همراه با بخش خصوصی درصدد توسعه فعالیتهای اقتصادی و کارآفرینی زنان در جامعه هستند، اما سوال اینجا است که راهاندازی این تشکل و سازمانهای مردم نهادی همانند آن چه نقشی در کسب و کار اقتصادی زنان خواهد داشت؟ چرا که امروزه تشکلهای اقتصادی زنان در جامعه کم نیستند که از جمله میتوان به «انجمن زنان مدیر کارآفرین»، «انجمن زنان تاجر»، «انجمن ملی زنان کارآفرین» و نیز شوراهای بانوان بازرگان در تعدادی از اتاقهای بازرگانی در سراسر کشور اشاره کرد که تمامی اینها حرکتهای مثبتی برای توسعه و ترویج کارآفرینی در جامعه محسوب میشود با این وجود، اگرچه راهاندازی تشکلهای اقتصادی زنان یکی از شروط لازم است، اما واقعیت این است که این تنها نیاز زنان فعال در عرصههای اقتصادی نیست. شش سال پیش زمانی که اولین سازمان مردم نهاد مرتبط با فعالیتهای اقتصادی زنان راهاندازی شد شاید برنامهریزیهایی از این دست سودمند بودند، اما در شرایط کنونی پاسخگوی نیازها نیستند. زیرا این سازمانهای مردم نهاد تنها پایگاههای اجتماعی محسوب میشوند و متاسفانه خروجی قابل ملاحظهای در بازار سرمایه، کار و اشتغال کشور ندارند و از توانمندیهای زنان در بخشهای تجاری و بازرگانی آن گونه که باید استفاده نمیشود.در جامعه ما زنان عمدتا صاحبان مشاغل خرد و کوچک هستند و از نظر میزان سرمایه به تنهایی قدرت حضور در مناقصهها و مزایدههای مرتبط با واگذاریهای ذیل اصل ۴۴ را ندارند که دولت به عنوان متولی امر همانند دیگر کشورها میتواند زنان را برای ورود به چنین عرصههایی حمایت کند.چنانکه زنان با حمایت دولت در دیگر کشورهای مسلمان همانند: پاکستان، مالزی، اندونزی و اماراتمتحده در راهاندازی فعالیتهای اقتصادی با میزان سرمایه بالا موفق بودهاند.از سوی دیگر میزان ۶۰ درصدی اشغال ظرفیت دانشگاهها توسط زنان نشاندهنده این نکته است که در صورت برنامهریزی و ظرفیتسازی توسط دولت، آنان میتوانند در زمینههای تجاری و اقتصادی نیز نقش بهتری را در جامعه ایفا نمایند؛ چرا که امروزه به دلیل تغییرات به وجود آماده در جامعه زن و مرد برای گذران زندگی پا به پای یکدیگر در تلاش هستند و کار کردن زنان در خارج از خانه دیگر یک امر تفننی محسوب نمیشود، بلکه آنان در فضای کسبوکار نقش پر رنگ و تعیینکنندهای دارند.
*عضو اتاق تهران
ارسال نظر