معاون بازاریابی و تنظیم روابط‌سازمان توسعه تجارت می‌گوید: نقطه حرکت در مناسبات و اولویت هدف‌گذاری روابط تجاری با کشورها، ‌الزاما بر مبنای پیش شرط روابط سیاسی نیست. محمدعلی ضیغمی‌ در گفت‌وگو با «ایرنا» در عین حال افزود:‌‌ به طور حتم مسائل سیاسی جزو فضای تجارت بین‌الملل و ضرورت‌های مورد توجه است،‌ اما نوع برخورد با آن به دلیل منافع بنگاه‌ها متفاوت است.

وی گفت: پس از آنکه بازار هدف بر مبنای توانمندی‌ها و نیازها انتخاب شود،‌ گام بعدی روابط مساعد یا نامساعد سیاسی است که در نظر گرفته می‌شود.

این مقام مسوول در ادامه تاکید کرد:‌ هرچند یکی از موضوع‌های مهمی ‌که شرکت‌ها، ‌بنگاه‌ها در روابط تجاری مورد توجه قرار می‌دهند،‌ ‌روابط دولت‌ها و تاثیر آن بر تجارت بین‌الملل در کنار محیط اقتصادی و فرهنگی است، اما این موضوع صرفا تعیین‌کننده نیست.

ضیغمی‌ معتقد است: روابط مناسب کشورها با یکدیگر در اجرای پروژه‌ها، مناقصات و تسهیلات نقش عمده‌ای ایفا می‌کند.

وی این موضوع را نیز یادآور شد که نه تنها در ایران بلکه در تمام نقاط جهان در شرایطی که بخش خصوصی به این جمع‌بندی برسد که فعالیت اقتصادی در کشوری خاص ولو با مساعد بودن روابط سیاسی سودآور نیست،‌ از ادامه فعالیت یا سرمایه‌گذاری‌های بعدی پرهیز می‌کند.

ضیغمی ‌توضیح داد: ‌حالت عکس این موضوع نیز صدق می‌کند، به نحوی که حتی اگر دولت‌ها تلاش خود را برای ممانعت از فعالیت فعالان اقتصادی در دیگر کشورها به کار بگیرند، اما بنگاه‌ها به دلیل آنکه منافع تجاری خود را در افزایش مبادلات تجاری می‌ببیند، روابط را گسترش می‌دهند.

وی افزود:‌ در زمان حاضر بسیاری از فعالان بخش خصوصی در برخی کشورهای توسعه یافته که به نوعی ایران را تحریم کرده‌اند، به‌رغم محدودیت دولت‌های متبوع خود نه تنها از میزان روابط تجاری خود با طرف‌های ایران کم نکرده‌اند، بلکه به افزایش آن نیز اقدام می‌کنند.