گندم، واردات، خودکفایی!

گروه بازرگانی - تازه‌ترین آمار گمرک ایران، نمایانگر واردات ۱/۴‌میلیون تن گندم به کشور است که همچنان ادامه دارد و بر اساس مجوز اخیر دولت تا پایان سال به ۷‌میلیون تن خواهد رسید. این حجم عظیم واردات، چهار سال پس از اعلام خودکفایی و ورود به باشگاه جهانی صادرکنندگان گندم رقم می‌خورد. پیش‌بینی می‌شود که سال آینده نیز واردات گندم ارزهای بیشتری از کشور خارج کند. کارشناسان یکی از دلایل عمده ناپایداری تولید در بخش کشاورزی کشور را سنتی بودن روش‌های کشت می‌دانند، به طوری که بیش از دو سوم اراضی کشور به شیوه سنتی زیر کشت می‌رود. عیسی کلانتری از جمله این کارشناسان است که خود زمانی سکان دار کشاورزی کشور بوده است. او می‌گوید: در حال حاضر با سیاست‌های غلطی که درپیش گرفته‌ایم، به زودی به سرنوشت هند و چین دچار می‌شویم. این کشورها برای افزایش تولید، آب‌های زیرزمینی را تخلیه کردند به طوری که امروزه چین ۴۰‌میلیون تن کمتر از ۱۰ سال پیش گندم تولید می‌کند.

به گفته کلانتری بدون سرمایه‌گذاری لازم، امکان خودکفایی وجود ندارد، رشد سرمایه‌گذاری در کشور ما کم است و به ۱۲۰‌هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری کلان اقتصادی در بخش کشاورزی نیاز داریم؛ یعنی سالانه ۸‌هزار میلیارد تومان، حال آنکه مجموع سرمایه‌گذاری خصوصی، دولتی و تعاونی سالانه کمتر از ۲‌هزار میلیارد تومان است؛ یعنی حتی برای حفظ وضع موجود سالانه ۶‌هزار میلیارد تومان کمتر از میزان لازم، سرمایه‌گذاری می‌شود. کلانتری می‌گوید: سرمایه‌گذاری آنقدر کم است که از درون سرمایه را می‌خورد، پس خودکفایی از کجا امکان‌پذیر خواهد بود؟ وقتی سرمایه‌ ما مستهلک شود خودکفایی امکان‌پذیر نیست، امکان صادرات خالص مواد غذایی وجود ندارد، این خودکفایی‌ها همه قلابی‌اند. همه با تغییر کشت‌اند. کلانتری معتقد است که خودکفایی بدون سرمایه‌گذاری یعنی عوام فریبی!

این نکته را هم یادآوری کنیم و بگذریم که سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی (GDP) معادل ۱۷‌درصد، از صادرات غیرنفتی ۳۱‌درصد است با این حال یارانه بخش کشاورزی ۴/۱۱‌میلیارد دلار است که تقریبا سه برابر ارزش صادرات همین بخش است!