انتقاد معاون وزیر بازرگانی از اتاق بازرگانی ایران
نمیتوان با سخنرانی کار را از دولت تحویل گرفت
گروه بازرگانی- معاون وزیر بازرگانی با انتقاد از عملکرد اتاق بازرگانی ایران گفت: برای تحویل گرفتن کارهای دولت توسط بخش خصوصی باید مکانیزم تشکلهای بخش خصوصی اصلاح شود، چراکه با سخنرانی کردن نمیتوان کارها را از دولت تحویل گرفت. مهدی غضنفری در گفتوگو با «ایلنا» ادامه داد: وقتی تشکلها میآیند کار را از دولت تحویل بگیرند، یک مشکلی وجود دارد. دولت با یک اندامواره کار را انجام میدهد یعنی تقسیم وظایف وجود دارد، یکی کار دست را انجام میدهد، یکی کار قلب و یکی کار مغز را. یعنی یک سری آدم تعیین شدهاند که این کارها را انجام میدهند. حالا اگر قرار است بخشخصوصی این کار را انجام دهد باید این اندامواره را شکل دهد و در واقع آنقدر توسعه یابند تا بتوانند کار را تحویل بگیرند.
وی افزود: به عنوان مثال فرض کنید اتاق بازرگانی ایران میخواهد کار سازمان توسعه تجارت را تحویل بگیرد و آن بخشهایی که قرار است تحویل تشکلها شود را میخواهد در دست بگیرد. خب! ما آمادهایم. همچنین سازمان جذب سرمایهگذاری میتواند بخشی از کارهایش را واگذار کند یا وزارت امور خارجه میتواند بخش مربوط به رایزنان اقتصادی و نمایندگیهای اقتصادی در خارج از کشور را واگذار کند یا مثلا گمرک و سازمان مالیاتی بخواهند امور گمرکی و امور مالیاتی را تا آنجایی که میشود واگذار کنند. در این شرایط اتاق بازرگانی میخواهد با همین اندامواره این کارها را تحویل بگیرد و انجام دهد. ما میخواهیم کار یک میلیون نفر را بگیریم و به اتاق بازرگانی بدهیم، آیا آنها میتوانند با ۲۰۰ نفر آدم این کارها را انجام دهند؟
رییس سازمان توسعه تجارت اظهار داشت: این اندامواره باید رشد کند، بزرگ شود، سازوکار درست شود، سلسله مراتب داشته باشد، یک عده این کارها را انجام دهند، گزارش دهند و ارزیابی شود. فقط با سخنرانی پشت میکروفن نمیشود کار را از دولت تحویل گرفت. یعنی با اینکه سه نفر باشند فقط سخنرانی کنند کار انجام نمیشود. آن کاری که تحویل گرفته میشود باید یک سری افراد باشند تا انجام دهند. نمیگویم اتاق این افراد را ندارد، اما وقتی همه این کارها را بگیرد دیگر این افراد برای این کارها کافی نیستند. یکی از خواستههای ما این است که این اندامواره شکل بگیرد.
غضنفری خاطرنشان کرد: خواسته دیگر ما کنسرسیومسازی است. کنسرسیومسازی یا شرکتهای بزرگ صادراتی یعنی سر و سامان دادن به خود بخشخصوصی توسط بخشخصوصی. به عنوان مثال در هیات علمی یک دانشگاه دو نفر خوب فعالیت نمیکنند یا خوب تدریس نمیکنند. در این صورت پلیس که نباید برود آنها را بگیرد. خود سیستم باید آن را کنترل کند. در این جا هم اگر بخشخصوصی دید کسی صادرات را بد انجام میدهد و بیاعتمادی را در بازارهای خارجی به وجود میآورد باید خود سیستم در بخش خصوصی او را اصلاح یا از دور خارج کند. نباید سیستم پلیسی در مرزها بگذاریم که کالای بیکیفیت از مرز خارج نشود. وقتی کار دست بخش خصوصی میافتد تشکل باید عاقبتاندیش باشد، باید به این فکر کند که با حضور همراه با کیفیت میتواند در بازارهای مختلف دوام داشته باشد. پس باید بیاید سینه چاک کند و قوانینی بگذارد که مانع صادرات کالای بیکیفیت شوند، البته باید یک سری ابزار هم از دولت بگیرند.
وی تصریح کرد: اگر میخواهیم دولت-ملت کار کنند، همه مردم که نمیتوانند بیایند سهم خودشان را از کارها بگیرند. باید این تشکلها بیایند کارها را بگیرند. این تشکلها هم باید یک سری از الزامات را در خود جای داده باشند یک سری این کار را کردهاند و خوب کار میکنند یک سری هم خوب کار نمیکنند و موفق نیستند. اتاق بازرگانی هم باید به این اوضاع سر و سامان دهد.
وی ادامه داد: اتاق بازرگانی وقتی معتقد است باید فعالیتهای عملیاتی را به بخش خصوصی واگذار کنیم یعنی به جای اینکه دولت شکر وارد کند یا کشمش صادر کند بخش خصوصی این کار را انجام دهد نباید از یک نکته غافل شود. وقتی این جابه‌جایی انجام میشود باید یک ساختاری برای مدیریت این تجارت شکل بگیرد که مثلا بررسی کند این شکری که وارد کرده کافی است، بستهبندیاش خوب است، حق مشتری را رعایت میکند. این مجموعه وظایف را هم باید اتاق و بخش خصوصی بگیرد فقط نقش خریدن و فروختن را نگوییم خصوصی کردن. مجموعه پشتیبانی این خرید و فروش را هم باید بخش خصوصی بر عهده بگیرد وگرنه همان کاری را هم که تحویل گرفته خوب انجام نمیشود چون ممکن است یک عده سودجو منافع آنی را بر منافع مستمر ترجیح بدهند و کار را خراب کنند.
ارسال نظر