نمای نزدیک
در الجزایر چه خبر بود؟!
چندی پیش نمایشگاهی در شهر الجزیره بر پا شد که از سوی شرکت برگزارکننده «بزرگ‌ترین نمایشگاه صنعتی- بازرگانی جمهوری اسلامی ایران در الجزایر» خوانده شد. حدود ۴۰ شرکت از بخش‌های مختلف صنعتی، خدماتی و بازرگانی، به‌رغم آگاهی کامل از مشکلات موجود بر سر راه صادرات کالاهای غیر نفتی و خدمات فنی مهندسی و حضور رقبای توانمند بین‌المللی با شرکت در این نمایشگاه گامی عملی در راهی برداشتند که شعار آن یعنی «توسعه صادرات غیر نفتی»، دیر زمانی است نقل محافل اقتصادی و سیاسی داخلی است و سمینارها و میزگردهایی در خصوص ارائه راهکار برای تحقق آن هر از چند گاهی برگزار می‌گردد.
این شرکت‌ها با وجود شناخت کافی از این حقیقت که بازار داخلی پر منفعت و سهل‌الوصول است، با درک مسوولانه از شرایط اقتصادی و با تحمل هزینه‌ها و دشواری‌های بسیار، در زمانی که اکثر شرکت‌ها خسته از مصائب فعالیت‌های صادراتی دست از این وادی شسته‌اند، همچنان امیدوارانه ادامه می‌دهند.
اما برگزارکننده که با مجوز سازمان توسعه تجارت و با وعده پرداخت بخشی از هزینه‌ها به صورت یارانه از سوی آن سازمان به شرکت‌کننده‌ها، بانی این نمایشگاه بود، خدماتی (!) به شرح ذیل به شرکت‌کنندگان ارائه داد:
تهیه بسته مسافرتی به شرح ذیل:
- تهیه بلیت هواپیما از شرکت هواپیمایی قطر که مسافران را با اخذ هزینه اضافه بار نقره داغ کرد، تا چه به سر آنان آورد هنگام بازگشت از الجزایر!
- شرکت کنندگان از ایران ۳ روز زودتر از شروع نمایشگاه به سوی الجزایر پرواز کردند و یک روز قبل از افتتاح نمایشگاه نیز غرفه‌داران در سالن سرد برگزاری نمایشگاه ۸ ساعت تمرین صبر کردند!
-اسکان شرکت‌کنندگان در هتلی خارج از شهر در دهکده‌ای ساحلی، حدود ۶۰کیلومتر خارج از شهر، با کمترین امکانات با هزینه هر شب ۲۷۰دلار برای هر مسافر در اتاق دو تخته که با اعتراض اکثر شرکت‌کنندگان مواجه شد. برخی شبانه به‌رغم خستگی سفر هتل را به دنبال مکانی مناسب‌تر ترک کردند. برخی که به اعتبار پرداخت کل هزینه‌ها از سوی شرکت/ سازمان اعزام‌کننده بدون پشتوانه‌های کافی راهی شده بودند، خواستار تغییر وضعیت بودند که مسوول برگزارکننده پس از جدل بسیار که نزدیک به درگیری بود، بخشی از هزینه‌های ایشان را بعد از کسر ارقامی خود خواسته، مسترد نمود تا به هتل‌های دیگر نقل مکان کنند هر روز تعدادی از شرکت‌کنندگان خسته از کیفیت پایین خدمات و غذای هتل و رفتار سودجویانه عوامل برگزارکننده با تقبل هزینه‌های بالا به هتل‌های مناسب داخل محدوده شهر نقل مکان می‌کردند این در حالی است که اغلب مجبور به تعویض دوباره هتل پس از چند شب اقامت شدند.
شرکت‌کننده بینوا پس از کلی هزینه و سرگردانی، ناچار به پرداخت خسارت فسخ قرارداد هتل اولیه نیز شد! عجبا که خسارت دیده را جریمه نیز می‌کنند! تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم. یارانه صادراتی به نام صادرکننده و به کام برگزارکننده دردی از ما درمان نمی‌کند.
آیا اراده‌ای برای حسابرسی و برخورد با این حرکت‌های سودجویانه وجود دارد؟ برخی شرکت‌کنندگان، بخشی از این اجحاف را هنگام افتتاح نمایشگاه به سمع وزیر بازرگانی رساندند و شکوائیه‌ای مکتوب تحویل وی شد. امید آن که با رسیدگی و برخورد مناسب جلوی این گونه سودجویی‌ها یک‌بار برای همیشه گرفته شود.
امضا محفوظ
ارسال نظر