کشاورزی ایران و بحران بازارجهانی
یکی از عوارض تحولات اخیر جهانی، کاهش شدید قیمت محصولات کشاورزی است.
یکی از عوارض تحولات اخیر جهانی، کاهش شدید قیمت محصولات کشاورزی است.
اگر به منحنی‌ها بنگرید در می‌یابید که قیمت جهانی گندم 50درصد، پنبه 35درصد، سویا 30درصد و ذرت 30درصد نسبت به 12 ماه قبل پایین تر است. اگر قیمت گندم و ذرت را نسبت به نقطه اوج بهار امسال بسنجیم تقریبا 60درصد افت کرده‌اند.
به‌نظر می‌رسد به علت کاهش تقاضا، بهبود وضع تولید جهانی و مضایق مالی بازار حداقل در یک سال آتی قیمت‌ها همچنان پایین بمانند.
اما در داخل کشور تولید کشاورزی ما با محدودیت و فرسایش منابع آبی، خرد بودن اراضی، محدودیت‌های کیفی آب و خاک، فقدان پژوهش کاربردی، ضریب مکانیزاسیون پایین، ضعف در مدیریت و برنامه‌ریزی کلان بخش، سطح پایین سواد و تحصیلات فعالان روبه‌رو است. این معضلات سبب شده با بهره‌وری پایین‌تر از متوسط جهانی مشغول به تولید باشیم. یعنی در واحد سطح محصول کمتر و گران‌تری تولید می‌کنیم.
از طرفی هزینه‌های قیمت تمام شده در ایران (زیر سایه تورم سنگین) یکی از شتابنده‌ترین نرخ‌های رشد جهانی را تجربه می‌کند.
یعنی در همین یک‌سال آتی که محصولات کشاورزی با قیمت 30 تا 50درصد پایین‌تر به بازار دنیا سرازیر می‌شود هزینه تمام شده محصولات کشاورزی و غذایی ما
۱۰ تا ۲۵درصد رشد خواهد کرد.
ثمره منطقی این روند، افزایش مداوم فشار به کشاورز و تولیدکننده ایرانی و افزایش بی‌سابقه جاذبه واردات است.
آیا قرار است تولید کشاورزی و غذایی مان را در مقابل این شرایط مرگبار حفظ کنیم؟
برنامه ما برای نیل به این هدف چیست؟
*رییس کمیسیون کشاورزی و صنایع تبدیلی اتاق ایران
ارسال نظر