استعفای تاریخی اسدا... عسگراولادی

عکس: آکو سالمی

مرد معتبر بازرگانی خارجی کشور از ریاست اتاق‌های مشترک ایران و کانادا، ایران و روسیه، ایران و استرالیا و نیز انجمن پسته و کنفدراسیون صادرات استعفا داده و اعلام کرده است که نسبت به کناره‌گیری از ریاست اتاق مشترک ایران و چین و نیز هیات نمایندگان اتاق‌های تهران و ایران بعدا تصمیم خواهد گرفت گروه بازرگانی- اسدا... عسگراولادی با نوشتن چندین و چند نامه از ریاست اتاق‌های ایران و کانادا، ایران و روسیه، ایران و استرالیا و همچنین از ریاست کنفدراسیون صادرات و انجمن پسته استعفا داد و اعلام کرد که به زودی درباره استعفا از اتاق ایران و تهران نیز تصمیم خواهد گرفت.

اسدا... عسگر اولادی در گفت و گو با «دنیای اقتصاد» دلیل این تصمیم را «کهولت سن» اعلام کرد، اما در عین حال به کنایه گفت: «وقتی دیگر از من کاری بر نمی‌آید بهتر است که میدان را به افراد دیگری بسپارم. ضمن اینکه به رغم خوشامد گویی به آدم فقط ۷۱ رای از گلدان‌ها بیرون می‌آید...»

اشاره او به نتیجه انتخابات اتاق ایران است؛ انتخاباتی که او نامزد نواب رییس بود، اما در رقابت با سه نامزد اتاق‌های شهرستان‌ها و یک نامزد اتاق تهران، بازی را واگذار کرد. هر چند که خود او می‌گوید «با این انتخابات به ۹۹ درصد از آرزو‌هایم رسیدم و یک درصدباقی‌مانده هم مربوط به مسائل شخصی خودم می‌شود. من آرزو داشتم از صادراتی‌ها در هیات‌رییسه اتاق ایران حضور داشته باشند که خدا را شکر دو نفر رفتند. آرزو داشتم از تشکل‌ها در هیات‌رییسه حضور داشته باشند که دو نفر رفتند. آرزو داشتم به اتاق‌های شهرستان‌ها و استان‌ها اعتنا شود که چهار نفر در هیات‌رییسه اتاق ایران از اتاق‌های شهرستان‌ها هستند و دلم می‌خواست اتاق ایران یک رییس قوی، مقتدر، دانا و پویا داشته باشد که آقای نهاوندیان این صفات را دارد.»

عسگراولادی در انتخابات هیات نمایندگان اتاق تهران نیز لیست خاص خود را تدارک دیده بود؛ لیستی که در آن اثری از نام دوستان قدیم او همچون علینقی خاموشی، میرمحمد صادقی و... نبود با این حال بازرگانان عضو اتاق تهران رای بالایی به مرد پیشکسوت بخش خصوصی کشور دادند؛ اما از لیست ویژه او تنها چهار تن رای آوردند؛ بنابراین عسگراولادی امیدی به حضور در هیات رییسه اتاق تهران که در جمع هیات نمایندگانش ۲۰ نام دولتی دیده می‌شود، نداشت. خود او نیز در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» ( ۸/۳/۹۰) به این واقعیت اذعان کرد و گفت: «حضور در هیات ‌رییسه اتاق تهران در برنامه من نبود. می‌توانستم خودم را قانع کنم که صندلی ریاست اتاق تهران را بگیرم، اما وقتی خوب اوضاع را برانداز کردم دیدم رای ندارم؛ بنابراین اعلام نامزدی نکردم. بقیه پست‌‌های هیات‌رییسه هم برای من قانع‌کننده نبود.»

او سپس به هیات رییسه اتاق ایران دل‌بست، اما ۲۵ خردادماه روز او و یاران گذشته‌اش نبود چنانکه تنها آرای ۷۱ نفر از جمع ۳۶۳ نفره هیات نمایندگان اتاق به نام او به گلدان‌ها ریخته شد ضمن اینکه علینقی خاموشی و میرمحمد صادقی نیز در کمال تعجب از هیات‌رییسه اتاق بیرون ماندند. عسگراولادی چندی پس از آن رقابت ناکام، این بار نامزد هیات مدیره انجمن مدیران صنایع شد، اما باز هم بخت با او یار نبود و بنا به برخی خبر‌ها فقط سه رای در برابر ۱۵۹ رای محسن خلیلی عراقی آورد و به این ترتیب شکستی دیگر برای او رقم خورد هر چند که گفته می‌شود او به هنگام رای‌گیری در سفر خارج از کشور بوده است. اکنون مرد معتبر بازرگانی خارجی که بیش از نیم قرن نام او به صادرات خشکبار گره خورده است و سه دهه در کانون اتاق بازرگانی نقش‌آفرینی کرده در اقدامی ‌ناگهانی - و البته سنجیده و معقول- میدان را خالی کرده و همه عناوین ریاستی را به کناری نهاده است. او در نامه استعفای خود به تاکید آورده است: «تصمیم دارم تا ۶ماه دیگر از اتاق مشترک چین هم استعفا دهم، اما هنوز برنامه‌هایی در این اتاق دارم که باید به انجام برسد از جمله اعزام هیات تجاری به چین و برگزاری چند نمایشگاه...». عسگراولادی، ۲۷ سال رییس اتاق ایران و روسیه و ۱۳ سال رییس اتاق ایران و استرالیا بوده است. او می‌گوید: «اما در اتاق ایران و چین ۹ سال است که رییس هستم و هنوز زود است استعفا بدهم.»

جملات آخر استعفانامه عسگراولادی لحن و حال و هوایی نوستالژیک دارد: «از خداوند شاکرم که این توانایی را به من داد تا یک عمر در حوزه اقتصادی به مردم کشورم خدمت کنم و آرام آرام دارم به تاریخ اتاق می‌پیوندم تا فرصت برای نسل جوان فراهم شود.»