ایسنا- قطعات الکترونیک درون الیاف لباس یا گنجانده شده در داخل دستبند که انرژی مورد نیاز را از طریق باتری خورشیدی تامین می‌کنند، قادر به ایجاد تحول عظیمی در فناوری‌های پوشیدنی هستند.
منسوجات الکترونیک (e-fabrics) از پتانسیل انتقال عملکرد تلفن‌های همراه هوشمند روی لباس، عینک، ساعت و سایر دستگاه‌های الکترونیک پوشیدنی برخوردارند. اما توسعه این منسوجات انعطاف‌پذیر درون لباس نیازمند توسعه فناوری باتری به‌ویژه باتری‌های خورشیدی هستند. یکی از نقاط ضعف دستگاه‌های الکترونیک پوشیدنی موجود ازجمله دستبند، ساعت یا عینک هوشمند، نیاز به شارژ مداوم باتری آنها است که این مشکل با توسعه باتری‌های خورشیدی انعطاف‌پذیر مرتفع می‌شود. برای استفاده از باتری‌های انعطاف‌پذیر و قابل شارژ درون الیاف باید از مواد جدید و ارزان‌قیمت استفاده کرد. مطالعات اخیر محققان کره‌جنوبی نشان می‌دهد، پوشش نخ پلی‌استر با نیکل و کربن و سپس استفاده از پلی‌اورتان به‌عنوان چسبنده و جداکننده می‌تواند برای تولید باتری‌های انعطاف‌پذیر کاربرد داشته باشد. منسوجات الکترونیک که انرژی خود را از طریق باتری‌های خورشیدی انعطاف‌پذیر تامین می‌کنند، قادر به برقراری ارتباط بی‌سیم بین لباس با تلفن همراه هوشمند یا سایر گجت‌ها هستند. با کمک منسوجات الکترونیک مجهز به حسگرهای مختلف، امکان نظارت بر علائم حیاتی، آگاهی از شرایط محیطی از جمله دما و آلودگی، هدایت افراد نابینا در خیابان، ضبط و تبدیل جملات به متن برای افراد ناشنوا فراهم می‌شود.