خصوصی سازی در گفت وگو با مدیر عامل شرکت مخابرات
دولت ۳۰درصد سهام مخابرات را واگذار کرد
سونیتا سراب‌پور-یکی از اتفاقاتی که در سال ۸۷ در حوزه ICT رخ داد این بود که بالاخره بعد از چند سال از مطرح شدن خصوصی‌سازی شرکت مخابرات، سرانجام این شرکت با تمام مشکلات و ابهامات موجود خود وارد بورس شد و به گفته صابر فیضی توانست ۳۰درصد خود را خصوصی کند. (!) این اتفاق به حدی دور از ذهن و دست‌نیافتنی بود که حتی اشک شوق رییس سازمان بورس را نیز سرازیر کرد.
عکس: آکو سالمی
سونیتا سراب‌پور-یکی از اتفاقاتی که در سال ۸۷ در حوزه ICT رخ داد این بود که بالاخره بعد از چند سال از مطرح شدن خصوصی‌سازی شرکت مخابرات، سرانجام این شرکت با تمام مشکلات و ابهامات موجود خود وارد بورس شد و به گفته صابر فیضی توانست ۳۰درصد خود را خصوصی کند. (!) این اتفاق به حدی دور از ذهن و دست‌نیافتنی بود که حتی اشک شوق رییس سازمان بورس را نیز سرازیر کرد. هرچند مسوولان شرکت مخابرات از روند خصوصی‌سازی شرکت مخابرات راضی هستند و بر این باورند که این روند در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با برطرف شدن ابهامات رخ داده است، اما گزارش‌های منتشر شده در این زمینه خلاف این اظهارات را ثابت می‌کند.به عنوان مثال در گزارش اخیر بیزینس مانیتور درخصوص عملکرد صنعت مخابرات ایران فرآیند خصوصی‌سازی کند عنوان شده و به این نکته نیز اشاره شده که هیچ برنامه عملی برای خصوصی‌سازی خدمات تلفن ثابت در کشور وجود ندارد و این در حالی است که وزارت ICT ایران در سال ۲۰۰۷ اعلام کرده بود، ۵۱درصد شرکت مخابرات ایران تا قبل از آغاز سال جدید ایرانی خصوصی خواهد شد.فارغ از مشکلات و کندی در خصوصی‌سازی مخابرات، این شرکت در زمینه‌های دیگر نیز مانند برنامه چهارم توسعه کند عمل کرده و از بیشتر طرح‌های خود عقب مانده است. هرچند که مسوولان مخابراتی این عقب‌ماندگی را قبول ندارند و بر این باور هستند که در بسیاری از طرح‌ها شرکت جلوتر از برنامه نیز عمل کرده است.در همین زمینه و برای پاسخگویی به ابهامات موجود در شرکت مخابرات ایران گفت‌‌و‌گویی با صابر فیضی مدیرعامل شرکت مخابرات انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
اولین سوال را بهتر است با خصوصی‌سازی و نحوه مدیریت شرکت مخابرات آغاز کنیم. بنا به باور اکثر کارشناسان با خصوصی‌سازی شرکت مخابرات هیچ اتفاقی رخ نداده است و فقط ظاهر شرکت است که دچار تغییر شده چراکه این شرکت با همان انحصار دولتی و مدیران خود به بخش خصوصی انتقال داده می‌شود. حالا با توجه به این اظهارات و ورود مخابرات به بورس نحوه مدیریت و نظارت سهامداران بر شرکت مخابرات چگونه خواهد بود؟
در اینجا بحث قانون تجارت مطرح است. در قانون تجارت این سهامداران هستند که اعضای هیات‌مدیره را مشخص می‌کنند. در قانون تجارت این نکته ذکر شده است که اعضای هیات‌مدیره باید از افراد حقیقی و حقوقی تشکیل شوند. در حال حاضر شرایط فعلی مخابرات به این صورت است که ۵درصد سهام آن به عموم فروخته‌شده که چیزی در حدود ۲۲هزار نفر هستند. ۵درصد آن به پرسنل شرکت که چیزی در حدود ۳۸هزار نفر می‌شوند واگذار شده، ۲۰درصد آن نیز به سهام عدالت واگذار شده و ۲۰درصد آن نیز به بخش دولتی تعلق گرفته است.
در واقع تاکنون ۳۰درصد مخابرات به بخش‌خصوصی واگذار شد. در حال حاضر هم ۵۰درصد از سهام مخابرات باقی مانده است که این ۵۰درصد به صورت بلوکی فروخته می‌شود که این بلوکی می‌تواند به صورت یکپارچه واگذار شود یا تکه‌تکه.
اعضای هیات‌مدیره فقط باید ۵ نفر باشند که این ۵ نفر نیز از بین سهامداران انتخاب می‌شود. یعنی از بین این ۵ نفر یک نفر حتما از طرف دولت در نظر گرفته می‌شود، یک نفر از سوی سهامداران سهام عدالت تعیین می‌شود (که این فرد به هیچ عنوان نمی‌تواند فرد دولتی باشد)، ۳ نفر باقی‌مانده نیز کسانی هستند که ۵۰درصد باقی‌مانده را می‌خرند. در اینجا یک نکته ظریف وجود دارد و آن این است که ۵۰درصد باقی مانده یا به صورت بلوک یکپارچه فروخته می‌شود یا تکه‌های ده‌ده یا ۲۰، ۲۰، ۱۰ که در اینجا سازمان خصوصی‌سازی مدیریت را تعیین می‌کند.
پس عموم که ۵درصد سهام به آنها فروخته شده چگونه بر فعالیت مخابرات نظارت می‌کنند؟
نظارت عموم بر عملکرد شرکت طبق قانون تجارت و بورس است. این سهامداران به عنوان یک فرد می‌توانند در فعالیت‌های شرکت مخابرات دخالت داشته و اظهارنظرهای خود را بیان کنند در واقع آنها از طریق بورس می‌توانند اعمال حاکمیت داشته باشند.
براساس شواهد شرکت مخابرات در اکثر حوزه‌ها به صورت انحصاری وارد عمل می شود همچنین به دلیل نداشتن یک الگوی مناسب خدماتی خیلی از شرکت‌های زیرمجموعه‌اش دچار زیان‌دهی شده‌اند اما همیشه مسوولان مخابراتی این امر را تکذیب کرده‌اند.
به هیچ‌وجه این گونه نیست و ما هیچ وقت انکار نکرده‌ایم که در مخابرات شرکت زیان‌ده وجود ندارد.
پس اگر انکار نکرده‌اید چرا اصرار داشتید که شرکت مخابرات یکجا وارد بورس شود؟
یکجا وارد شدن به بورس به دلیل ابلاغیه مقام معظم رهبری در سیاست‌های کلی بود. در سیاست کلی گفته شده که در قالب شرکت‌های مادرتخصصی شرکت‌ها واگذار شوند. از طرفی شبکه مخابراتی یکپارچه است و قابل تفکیک نیست به جز شبکه مادر که تعریف و تفکیک شده کار سرویس‌دهی قابل تفکیک نیست. اینکه می‌گویند قسمتی از شرکت‌های استانی مخابراتی زیان‌ده است کاملا درست است و طبق پروانه ما نیز این زیان‌ده بودن ذکر شده همچنین چون نگهداری از شبکه روستایی برای مخابرات مقرون به صرفه نیست طبق پروانه این دولت است که هزینه نگهداری و توسعه این شرکت‌ها را تقبل می‌کند.
پس شرکت‌های استانی زیان‌ده چگونه در بورس واگذار می‌شوند؟
از طریق تراز تلفیقی، یعنی شرکت X سود دارد اما شرکت Y در مقابل مقداری زیان دارد که این شرکت دو شرکت سود و زیانشان با هم پایاپای می‌شود و چیزی که فروخته و سودی که مطرح می‌شود سودی کاملا خالص است و برای خریدار مهم است «سود خالص» نه ضرر و زیان شرکت.
دلیل زیان‌ده بودن برخی شرکت‌ها و در واقع دلیل اصلی به وجود آمدن چنین شرکت‌هایی چیست؟
علاوه بر هزینه سنگین در نگهداری تجهیزات و پرسنل در مقابل این شرکت‌ها سود کمی که برای مخابرات دارند، یکی از علل اصلی زیان‌ده بودن برخی شرکت‌های استانی قوانین دست و پاگیر دولتی است که در مقابل بهره‌وری را پایین می‌آورد. اما با خصوصی‌شدن مخابرات این مشکل کاملا حل شده و تا دو سال دیگر به هیچ عنوان شرکت زیان‌دهی نخواهد داشت.
در چند هفته گذشته آقای زارعیان خبر از حذف یارانه شرکت مخابرات در حوزه تلفن ثابت داده بودند. این خبر را ایشان در حالی مطرح کردند که هنوز مدل خاصی برای حذف یارانه از طرف این شرکت ارائه نشده چراکه ایشان اظهار داشته بودند که هر روشی که در مورد کالاهای دیگر به کار گرفته شود، مخابرات هم از همان روش استفاده می‌کند. با این تفاسیر حذف یارانه شرکت مخابرات به چه صورتی خواهد بود؟
ایشان به طور کلی این مساله را عنوان کرده‌اند و اظهار داشته بودند که اگر یارانه‌ای وجود داشته باشد آن یارانه حذف می‌شود اما این در حالی است که مخابرات یارانه مستقیمی نداشته یعنی یارانه مستقیمی از طرف دولت نمی‌گرفته (در واقع نه تنها از آنها چیزی نمی‌گرفتیم بلکه به آنها چیزی هم می‌دادیم). با اطمینان می‌توانم بگویم که حذف یارانه تاثیری بر درآمد یا بهای خدمات مخابرات نخواهد داشت. مگر اینکه یارانه چیزهایی حذف شود که بر قیمت تمام شده ما تاثیر بگذارد مثلا در بحث کارهای عمرانی ما از فهرست بهای دولت استفاده می‌کنیم که ممکن است در آنجا یارانه‌ای وجود داشته باشد که آن یارانه حذف هزینه‌ها افزایش پیدا کند و این افزایش در قیمت تمام شده ما تاثیر بگذارد اما این تاثیر به این معنی نیست که حتما افزایش بهای خدمات رخ خواهد داد. به عنوان مثال مدتی است که یارانه سیمان از سبد حمایتی حذف شده که این حذف یارانه‌ها تنها باعث افزایش قیمت نشده بلکه قیمت پایین هم آمده است.
چه تضمینی وجود دارد که این کاهش قیمت در مورد خدمات مخابراتی هم رخ دهد؟
عرض بنده این است که اگر سیمان یا هر چیز دیگری در قیمت تمام شده تاثیر بگذارد ممکن است قیمت‌ها بالا برود اما تصور ما این است که حذف یارانه مخابرات تاثیر آنچنانی روی بهای خدمات نخواهد داشت که یک دلیل این ادعا این است که در حال حاضر بازار یک بازار رقابتی است.
دقیقا خصوصی‌سازی برای این است که رقابت صورت بگیرد تا این رقابت باعث کاهش قیمت شود. در چنین شرایطی این شبهه به وجود می‌آید که چون کاهش قیمت صورت می‌گیرد بنابراین مخابرات تصمیم به حذف یارانه دارد تا بهای خدمات خود را افزایش دهد؟
در حوزه ما همان طور که گفتم حذف یارانه‌ها تاثیری نخواهد داشت. حذف یارانه نیز فقط مربوط به بازار تلفن ثابت می‌شود و به همراه و دیتا ربطی ندارد چون در این دو حوزه ما اصلا یارانه‌ای نمی‌گیریم. در تلفن ثابت هم حذف یارانه به قیمت تمام شده برمی‌گردد. دو بحث در قیمت تمام شده تلفن ثابت وجود دارد؛ یکی قیمت تمام شده فروش خط تلفن ثابت که طبق پروانه‌ها بیشتر از ۵۰هزار تومان نمی‌توانیم بگیریم و دوم مکالمه. در شرایط فعلی قیمت تمام‌شده ما با قیمت پالس یک اختلاف ۱۳ریالی دارد. یعنی قیمت هرپالس ۴۷ریال و قیمت تمام شده ۶۰ریال. که این اختلاف عددی نیست که مخابرات بخواهد در بازار رقابتی آن را حذف و برای خودش مشکل ایجاد کند. بنابراین نگرانی برای حذف یارانه نباید وجود داشته باشد مگر اینکه اتفاق خاصی رخ دهد:
چه اتفاق خاصی؟
ما که نمی‌دانیم با حذف یارانه چه اتفاقی می‌افتد شما هم نمی‌دانید، چرا که هنوز وضعیت مشخص نشده است.
پس شما تضمین می‌کنید که با حذف یارانه، هیچ افزایش قیمتی به وجود نخواهد آمد ؟
صد‌در‌صد. البته اگر الگوی حذف یارانه مشخص شود و ما ببینیم چه تاثیری بر هزینه‌های ما دارد آن موقع می‌توانیم بگوییم که آیا افزایش قیمت وجود دارد یا خیر که به احتمال قوی افزایش نخواهد داشت.
بعد از خصوصی‌سازی و حذف یارانه مساله ودایع مطرح است. همان‌طور که مشخص است مخابرات از طریق ودایع مردم به گسترش و سودآوری رسید. قرار بود که بعد از خصوصی‌سازی ودایع مردم تبدیل به سهم شود. ولی تا به حال این اتفاق رخ نداده و هنوز ودایع به عنوان دارایی شما در بورس محاسبه می‌شود؟
اصلا ودایع مردم به عنوان دارایی مخابرات در بورس محاسبه نشد. شرکت مخابرات زمانی که می‌خواست وارد بورس بشود ارزشی نزدیک به ۱۵هزار میلیارد تومان داشت ولی چیزی که به بورس رفت چیزی در حدود ۴هزارو ۵۰۰میلیارد تومان بود که اختلاف بین این ۱۵هزار تا ۴هزارو ۵۰۰کم شد که این کم‌کردن اختلاف همان ودایع مردم است. در کل این کم کردن به این معنی نیست که ودایع مردم پس داده شد بلکه هنوز مخابرات به مردم بدهکار است.
پس در‌حال‌حاضر وضعیت ودایع مردم چه می‌شود؟
ودایع همان وضعیت قبلی را دارند. در‌حال‌حاضر شما خط تلفنی دارید در مقابل این خط تلفن ودیعه پیش مخابرات قراردارد که در صورت پس دادن خط تلفن ودیعه به شما پس داده خواهد شد. در کل همان شرایطی که ودیعه در هنگام دولتی بودن مخابرات داشت همان شرایط با خصوصی‌شدن نیز حفظ شده است.
اصلا چرا ودایع تبدیل به سهم نشد مگر این تبدیل شدن پیشنهادی از طرف خود شرکت مخابرات نبود؟
چرا اما مخالفت‌های حقوقی و شرعی با آن شد و کسانی اظهار داشتند که ودیعه تعریف دارد و نمی‌توان آن را همین‌طوری به سهم تبدیل کرد. در واقع از لحاظ قانونی به ما اجازه این کار را ندادند. ما تلاش خود را هم کردیم که از قسمت حقوقی رد و از مردم نظرخواهی کنیم تا استقبال آنها را هم نشان دهیم، ولی عده‌ای گفتند این عمل دلیل نمی‌شود که ودایع تبدیل به سهام بشوند در واقع این مخالفت‌ها به خاطر قرارداد بین مخابرات و مشترکان بوده که برطبق قرارداد باید تمام شرایط حفظ شود.
- در حال حاضر در زمینه تلفن ثابت مخابرات در یک جا مانده و تقریبا می‌توان گفت هیچ پیشرفت و بازاریابی در این حوزه صورت نگرفته است، علت به وجود‌آمدن چنین وضعیتی چیست؟
اصلا این‌طور نیست. در اینجا بحث بازاریابی نیست، بلکه بحت بر سر ارائه سرویس‌های جدید یا سرویس‌های ارزش افزوده‌ای است که تاکنون به صورت گسترده در شبکه مخابراتی کشور دیده نشده است. علت این شرایط هم این است که ما تاکنون فقط به فکر این بودیم که به مردم یک خط تلفن برسانیم تا بتوانند از آن استفاده کنند، اما از دو سال پیش شرکت طرح خدمات پیشرفته روی تلفن ثابت را مطرح کرد و در حال حاضر مخابرات به شرایطی رسیده که می‌تواند سرویس‌های ارزش افزوده را روی خطوط تلفن ثابت ارائه کند.
البته باید بگویم در برخی نقاط به دلیل وجود کابل‌های مسی به مشکل برخورد کرده‌ایم و مجبور شدیم از دارندگان مجوز سرویس‌های بی‌سیم مثل شرکت‌های pap یا کسانی که مجوز wimax دارند، استفاده کنیم و از طریق آنها به مشتریان خدمات‌رسانی کنیم.
و این سرویس‌ها بیشتر مربوط به کدام سرویس ارزش افزوده است و بیشتر در کدام شهرها مورد استفاده قرار می گیرد؟
فعلا سرویس‌های آنچنانی ارائه نمی‌شود. به غیر از sms و راه‌اندازی شبکه هوشمند هنوز خدمات دیگر ارائه نشده است، همچنین این خدمات بیشتر در شهر تهران، مشهد، شیراز و چندین استان دیگر راه‌اندازی شده و امیدواریم در چند سال آینده در کل کشور این شبکه راه‌اندازی شود.
برسیم به وضعیت پهنای باند کشور، در چند سال اخیر اظهارات فراوانی را از شخص وزیر و معاونانش مبنی بر کافی بودن پهنای باند شنیده‌ایم، اما در واقعیت می‌بینیم که اکثر کاربران و دانشگاه‌ها با مشکل کمبود پهنای باند مواجه هستند، حتی وزیر علوم نیز این وضعیت را تصدیق و خواستار اصلاح آن شده است. چرا مسوولان وزارت ICT همیشه کمبود پهنای باند را رد می‌کنند و اظهار دارند که همین سرعت ارائه شده برای کاربران کافی است؟
مشکلاتی که در حال حاضر کاربران و دانشگاهیان با آن روبه‌رو هستند اصلا ربطی به پهنای باند ندارد. در کارهای اجرایی از طریق اینترنت دو بحث وجود دارد، یکی ارتباطی که کاربر با مرکز دارد و دوم اینکه مرکز جواب آن ارتباط را بدهد. الان من در حال واریز کردن پول از یک بانک به بانک دیگر بودم سرعت ارتباط اینترنتی من با بانک سرعت خوبی بود و سرعت ارتباط بانک هم بیشتر از یک گیگابایت بود، اما وقتی می‌خواهم عملیات خود را انجام بدهم، نمی‌توانم و باید مدتی صبر کنم علت این امر به کمبود پهنای باند ربطی ندارد، بلکه به تجهیزاتی که طرف مقابل از آن استفاده می‌کند، مربوط است. در واقع تجهیزات و سرورهای نامناسبی که شرکت‌ها، سازمان‌ها یا دانشگاه‌ها از آن استفاده می‌کنند، باعث محدود شدن کاربران می‌شود. در حال حاضر ما برای ارائه پهنای باند به دانشگاه‌ها با هیچ محدودیتی مواجه نیستیم و آنها هر مقداری که از ما درخواست کرده‌اند به آنها ارائه کرده‌ایم.
از مشکلات دانشگاه‌ها بگذریم یک کاربر که از طریق اینترنت در حال انجام امور ساده‌ای مثل بررسی سایت‌ها، چک کردن ایمیل و... است نیز با قطعی‌های متناوب و کاهش سرعت اینترنت مواجه است، این مشکل نیز به کمبود پهنای باند ربطی ندارد؟
دقیقا این مشکل مربوط نمی‌شود به خود مجموعه‌هایی که سرویس می‌دهند و آنها باید پاسخگوی نیاز کاربران خود باشند. مخابرات در این زمینه هیچ مشکلی ندارد و به راحتی به سازمان‌ها، شرکت‌ها و مخصوصا دانشگاه‌ها بدون دریافت پول پهنای باند ارائه می‌دهد. در واقع ما از فیبر نوری استفاده می‌کنیم که روی این فیبر نوری ارائه هر پهنای باند که شرکت‌ها بخواهند امکان‌پذیر است.
فعالیت مخابرات در زمینه ارائه اینترنت پرسرعت در چه مرحله‌ای است؟
تا مدت‌ها پیش شرکت مخابرات از طرف دولت منع شده بود و شرکت مجاز به ارائه اینترنت به افراد عادی نبود و تنها اجازه ارائه خدمات به سازمان‌های بزرگ را برعهده داشت، اما از اول سال ۸۶ این محدودیت حذف و به ما نیز اجازه ورود به این حوزه داده شد.
اما اگر بخواهیم وارد این حوزه شویم آن شرکت‌های که از اول مجوز فعالیت در این حوزه را داشتند با مشکل مواجه می‌شوند و بازار حالت رقابتی خود را از دست می‌دهد، بنابراین ما تصمیم گرفته‌ایم مکان‌هایی را که Papها و ISPها خدمات خوب ارائه می‌کند، وارد نشویم و جاهایی که این شرکت‌ها حضور ندارند مثل روستاها تجهیزات خود را نصب و به کاربران سرویس بدهیم.
اما در خیلی از مناطق نه چندان دورافتاده مثلا در تهران دیده شده که مخابرات به شرکت‌های Pap اجازه فعالیت و نصب تجهیزات نداده است. این حرکت از طرف مخابرات این شایعه را به وجود آورده است که مخابرات برای کسب سود بیشتر این مناطق را برای خود نگه داشته تا بعد از خصوصی‌سازی این مناطق را تحت پوشش خود قرار دهد، آیا این موضوع را تصدیق می‌کنید؟
اصلا چنین چیزی وجود ندارد، دست ما نیست که به شرکتی اجازه فعالیت بدهیم یا ندهیم. شرکت یک‌سری تجهیزات را در این مناطق و در واقع در تمام مناطقی که توسعه مخابراتی داشته برده است که در این مسیرها کابل خانه‌ها مستقیما از خانه به مرکز مخابرات متصل نشده‌اند، بنابراین Papها وقتی آمدند در این مناطق ارائه سرویس بدهند با مشکل مواجه شدند، چرا که کابل‌ها مسی یا به اصطلاح نور بودند در واقع بحث اجازه دادن نیست، بلکه یک بحث کاملا فنی مطرح است. ما هیچ منطقه‌ای را برای خودمان نگه نداشته‌ایم؛ چرا که این مناطق جز هزینه اضافه چیزی دیگری برای مخابرات ندارد. در کل هر شرکتی در هر منطقه‌ای که بخواهد می‌تواند سرویس ارائه کند.
اما خیلی از شرکت‌ها هستند که معتقدند مخابرات جلوی کار آنها را گرفته و اجازه فعالیت به آنها را نمی‌دهد؟
Papها الان هر شهرستانی را که می‌خواهند انتخاب و سرویس ارائه کنند ما که حرفی نداریم، اما بیشتر حرف آنها روی ۶ مرکز تهران است مراکزی که ما هنوز در آن فضا ایجاد نکرده‌ایم و با فراهم شدن امکانات آنها می‌توانند به آن مناطق هم سرویس بدهند.
در کل آیا این شرکت‌ها به جز مناطق بزرگ تا به حال تلاشی برای ارائه سرویس به یک روستای دورافتاده را کرده‌اند؟
خیر آنها فقط حرفشان روی مناطق خاص است و به استان‌های دیگر توجه ندارند.
براساس برنامه چهارم توسعه، شرکت مخابرات تاکنون چه‌قدر فعالیت داشته، آیا براساس برنامه پیش رفته یا هنوز از برنامه عقب است؟
در برنامه چهارم توسعه تکالیفی داشتیم که در تمامی تکالیف تعیین شده شرکت یا در حال انجام برنامه است یا جلوتر از برنامه فعالیت می‌کند. در زمینه تلفن ثابت قرار بود که تا پایان برنامه تمام خطوط به روز واگذار شود و این در حالی است که این اتفاق از حدود یک سال پیش رخ داده است. در مورد واگذاری تلفن‌همراه نیز به همین صورت براساس برنامه باید ضریب نفوذ تلفن‌همراه تا پایان سال ۸۸ به ۳۵درصد می‌رسید، در حالی که هم‌اکنون این ضریب نفوذ به ۵۰درصد رسیده است. در خصوص شبکه‌های ICT نیز تا پایان برنامه باید ۱۰هزار ICT روستایی راه‌اندازی شود که تا پایان سال ۸۶، ۶هزار تای آن راه‌اندازی شده است. تنها برنامه‌ای که از آن عقب هستیم، نصب تلفن‌های همگانی است که البته در این برنامه تعداد زیادی در نظر گرفته شده بود که ما براساس نیاز این دستگاه‌ها را نصب می‌کنیم. البته این کمبود را در سال ۸۷ جبران خواهیم کرد. همچنین این عقب‌افتادگی هم آنچنان چشمگیر نیست؛ چرا که تاکنون مردم اعتراضی نسبت به کمبود این دستگاه‌ها در سطح شهر نداشته‌اند.
ضریب نفوذی که در زمینه تلفن‌همراه یا ثابت از آن صحبت می‌کنید به چه درد مشترکان می‌خورد وقتی نمی‌توانند از امکانات اولیه آن که همان صحبت کردن است، استفاده کنند چرا باید تا این حدود واگذاری داشته باشید؟
در اینجا بحث نیاز مردم مطرح است وقتی توسعه کیفی مطرح است کمیت تحت تاثیر کیفیت قرار می‌گیرد تا اینکه به ثبات برسد که تقریبا از اوایل سال ۸۷ به ثبات رسیده‌ایم. الان شروع کردیم به بازسازی شبکه به نوعی شبکه را از نو طراحی می‌کنیم. در واقع در برنامه، بازسازی کاملی برای شهرها و پوشش کامل جاده‌های اصلی در نظر گرفته شده است.
چه زمانی کیفیت در خدمات و آنتن‌دهی تلفن‌های همراه دیده می‌شود؟
طبق پروانه اگر تا تیرماه ۸۸ که یک سال از صدور پروانه ما می‌گذرد این کیفیت به استاندارد مورد نظر نرسد، مخابرات متحمل پرداخت جرایم سنگینی خواهد شد، بنابراین ما به شدت روی این مساله کار می‌کنیم و این امید را می‌دهیم که تا چند وقت دیگر هیچ کاربری از کیفیت خطوط تلفن همراه و ثابت شکایتی نداشته باشد.
ارسال نظر