به گفته کارشناسان و دست‌اندرکاران حوزه تلفن‌همراه، گارانتی گوشی هیچ‌گاه با مفهوم اصلی آنچه که در اکثر کشورهای جهان شناخته شده است، در ایران وجود نداشته است و اکثر مردم به آن اعتماد ندارند.

گارانتی گوشی تلفن‌همراه مانند برخی از واژه‌های دیگر با بسیاری از اصطلاحات بیگانه به فرهنگ ایران وارد شد، اما هیچ‌گاه خدمات ارائه شده از سوی شرکت‌های ایرانی نتوانست اقدامات متعارف و جهانی این اصطلاح را در سطح کشور پوشش دهد.

با توجه به قانون و عرف رایج بازار جهانی، چنانچه مشتری به دلایل قانع‌کننده‌ای امکان ارزیابی صحیح خرید کالای خریداری شده را نداشته باشد و کالا با نواقصی همراه باشد، می‌تواند وجه پرداختی خود را دریافت کند یا تقاضای تعویض آن را داشته باشد. این در حالی است که این موضوع کمتر جزو حقوق قانونی خریداران ایرانی محسوب نشده است و از این رو کاربران با توجه به شرایط کنونی بازار تلفن‌همراه کشور، تفاوتی میان گوشی بدون گارانتی و دارای گارانتی احساس نمی‌کنند. در کشورهای توسعه‌یافته شرکت‌های توزیع‌کننده کالا یا تولیدکنندگان برای جلب و رضایت بیشتر مشتری، در ارائه گارانتی با یکدیگر به رقابت می‌پردازند، اما این مفاهیم نه تنها در مورد گوشی‌ تلفن‌همراه بلکه در مورد کالاهای دیگر نیز در ایران جایگاه چندانی نیافته‌است.

در همین حال قاچاقچیان نیز نقش بسیاری در خصوص عدم استفاده گارانتی در میان کاربران تلفن‌همراه ایفا کرده‌اند، زیرا با عرضه گوشی‌های ارزان قیمت توانسته‌اند تمایل عموم مردم را برای خرید گوشی با گارانتی غیر رسمی به خود جلب کنند. همچنین سود سرشار و تقاضای بالا در فروش گوشی‌های بدون گارانتی تلفن‌همراه موجب شده تا میزان بیشتری از عرضه در بازار ایران به گوشی‌های قاچاق اختصاص یابد به طوری که متقاضیان برای خرید گوشی تلفن‌همراه به گارانتی توجهی نداشته باشند.