نظر
نظام صنفی ملزم به اصلاح بدنه خود است
فضای تخریب به نفع صنف نیست و تخریب به بدنه صنف لطمه می‌زند. همگی معتقدیم که در هر دو گروه چهره‌های شاخص و برجسته‌ای حضور دارند که قطعا وجود آنها به نفع صنف است.
دکتررضا سمیع‌زاده *
فضای تخریب به نفع صنف نیست و تخریب به بدنه صنف لطمه می‌زند. همگی معتقدیم که در هر دو گروه چهره‌های شاخص و برجسته‌ای حضور دارند که قطعا وجود آنها به نفع صنف است. بنابراین باید بستری ایجاد شود که فضای تخریب به فضای نقد و بررسی برنامه‌ها تبدیل شود. در واقع تلاش همه خیرخواهان برای تقویت صنف است که دستیابی به این مهم در گرو افزایش قدرت چانه‌زنی است. برای رسیدن به این توانایی‌ها لازم است اعتماد اعضا خود را جلب کرده تا با بدنه‌ای محکم و همراه در تصمیم‌سازی‌ها مشارکت و در امور حضور موثر داشته باشد.یکی از راه‌حل‌های ارائه شده برای جلب اعتماد اعضا این است که باید به یک ساختار سانترالیزم دموکراتیک پویا (تمرکزگرایی مردم سالارانه) برسیم. در سیستم کنونی شاهد که یک ساختار سانترالیزم فانکشنال، ارتباط راس با بدنه به اندازه کافی پررنگ نیست، آن‌هم در خیلی از موارد به‌صورت یک طرفه و وابسته به دعوت از جانب نظام صنفی.در مدل فعلی یک سیستم دموکراسی ناکامل است که منجر به یک نظام ساخت یافته وظیفه‌ای از بالا به پایین می‌شود. در صورتی که در مدل مربوط به ساختار سانترالیزم دموکراتیک پویا، وظیفه تصمیم‌سازی به کمیسیون‌ها محول شده و کمیسیون‌ها با توجه به وجود یک ارتباط ارگانیک دائمی با اعضا، دموکراسی واقعی را تجربه می‌کنند. لذا با توجه به جریان صحیح دو طرفه، ضمانت اجرایی طرح‌ها بیشتر شده، از حمایت حداکثری برخوردار می‌شود و طبعا احتمال موفقیت طرح‌ها و ایده‌ها نیز افزایش یافته و هم افزایی حاصله قدرت اثرگذاری و چانه زنی نظام صنفی برای نیل به اهداف تعیین شده را افزایش می‌دهد.از طرفی واقعیت این است که تشکل‌های ایجاد شده با عناوین و اهداف بعضا مشترک، زیر نظر گروه‌ها و بخش‌های متفاوتی اداره می‌شوند. بنابراین با تشکل‌هایی روبه‌رو هستیم که ضمن اینکه خواستار انجام فعالیت‌های اصولی و حرفه‌ای خود هستند، اما متاسفانه بعضا موفق نبوده‌اند. لذا هدف اصلی ما همسوسازی و هم افزایی این تشکل‌ها است.
لازمه افزایش قدرت در دنیای امروز، رشد توانایی چانه‌زنی است. برای دستیابی به این مهم، نظام صنفی ملزم به اصلاح بدنه خود است، پس یابد با تشکل‌ها برای رسیدن به یک همگرایی توافق کند. همه تشکل‌ها برای رسیدن به همگرایی باید این آمادگی را داشته باشند که یکسری از اختیارات خود را از دست بدهند. اما به قیمت دستیابی به پرچمی واحد که دور آن جمع شده‌اند. پس از این اتحاد است که دولت صنف را به رسمیت شناخته و بنیان صنف محکم می‌شود. نکته دیگری که نظام صنفی با آن روبه‌رو است، مساله کپی رایت و حق مالکیت معنوی است. لازمه اینکه حقوق مالک رعایت شود این است که حقوق دیگران نیز به رسمیت شناخته شود، با نگاهی کلان به این مقوله، ایران برای ورود به چرخه ICT دنیا بدوا ملزم به رعایت حقوق سایر کشورها می‌باشد. نقطه شروع باید صنف IT باشد. پس از رعایت این قانون مساله برندینگ نیز مطرح می‌شود. زمانی مالک احساس امنیت برای لوگو، مارک و ایده خود دارد که مطمئن شود. ارزش‌های مربوط لوگو متعلق به وی بوده و مورد سو استفاده دیگران قرار نمی‌گیرد.
*عضو هیات علمی دانشگاه و کاندیدای مستقل نظام صنفی رایانه‌ای
ارسال نظر