زنان خانهدار و آموزش محیط‌زیست
«تبیین نیازهای آموزشی زیست‌محیطی زنان خانهدار: مطالعه موردی زنان خانهدار منطقه ۱۲ تهران» عنوان پژوهشی از هادی ویسی و اردوان زرندیان است که در پاییز سال ۱۳۸۸ توسط ماهنامه مطالعات زنان منتشر شده است. در این مقاله با تاکید بر اینکه زنان، به علت ویژگی‌های ذاتی و نقش‌های اجتماعی، در مدیریت محیط‌زیست نقشی اساسی دارند آمده است: برای ایفای این نقش، زنان نیازمند دانش و آگاهی کافی هستند، به‌ویژه زنان شهری، به‌دلیل آنکه در معرض آلودگی‌های شهری و صنعتی‌اند، باید آموزش‌های لازم را دریافت کنند. جامعه آماری این پژوهش را زنان خانهدار منطقه ۱۲ شهرداری تهران تشکیل می‌دهند که از میان آنها، ۲۶۳ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده‌اند.
«تبیین نیازهای آموزشی زیست‌محیطی زنان خانهدار: مطالعه موردی زنان خانهدار منطقه 12 تهران» عنوان پژوهشی از هادی ویسی و اردوان زرندیان است که در پاییز سال 1388 توسط ماهنامه مطالعات زنان منتشر شده است.
در این مقاله با تاکید بر اینکه زنان، به علت ویژگی‌های ذاتی و نقش‌های اجتماعی، در مدیریت محیط‌زیست نقشی اساسی دارند آمده است: برای ایفای این نقش، زنان نیازمند دانش و آگاهی کافی هستند، به‌ویژه زنان شهری، به‌دلیل آنکه در معرض آلودگی‌های شهری و صنعتی‌اند، باید آموزش‌های لازم را دریافت کنند. جامعه آماری این پژوهش را زنان خانهدار منطقه ۱۲ شهرداری تهران تشکیل می‌دهند که از میان آنها، ۲۶۳ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب
شده‌اند.
ابزار پژوهش، پرسشنامه‌ای با چهار بخش سنجش دانش و آگاهی، مسائل و مشکلات زیست‌محیطی، روش‌های ارائه آموزش‌های زیست‌محیطی و ویژگی‌های فردی است که روایی آن به وسیله کارشناسان، و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرون باخ تایید شده است. پردازش و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS صورت گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که زنان از مفاهیم پایه‌ای محیط‌زیست آگاهند، اما از روش‌های مدیریت، مانند مدیریت پسماند، آگاهی چندانی ندارند، همچنین، زنان با سن کمتر، آگاهی‌های زیست‌محیطی پایین‌تری دارند و برنامه‌های آموزشی زیست‌محیطی، نخست، باید آنها را مورد توجه قرار دهد.
ارسال نظر