مجید اعزازی- برخلاف آنچه تصور می‌شد اقتصادهای نوظهور به زودی به اقتصادهای بزرگ جهان تبدیل خواهند شد، این اقتصادها اما به تازگی دچار کندی رشد شده‌اند.
در اغلب این کشورها، عواملی که موجب افزایش ارزش دلاری رشد تولید ناخالص داخلی در سال‌های خوب آنها شد، اکنون در جهت معکوس عمل می‌کنند؛ به گونه‌ای که تثبیت یا کاهش قیمت صادرات موجب افت رشد اقتصادی واقعی خواهد شد و این موجب می‌شود که افزایش ارزش پول ملی واقعی آنها متوقف شود یا حتی روند کاهشی در پیش بگیرد.
به هر میزانی که افزایش نرخ بهره برای تثبیت اوضاع مالی افزایش پیدا کند به همان میزان بحران مالی کشورهای در حال رشد هم افزایش پیدا خواهد کرد. در نهایت، حتی اگر کشورهای در حال رشد بتوانند از منابع مالی دیگری، بحران نقدینگی خود را مدیریت کنند، باز هم آنها بدهکار بزرگ سیاست مالی انبساطی آمریکا خواهند بود.
تا زمانی که اقتصادهای نو ظهور، از حفظ ذخایر ارز خارجی و شناور کردن نرخ ارز سود می‌برند، دستیابی به اصلاحات اساسی در مقابل دستیابی به سود شکست خواهد خورد، چنین سیاست‌هایی با کاهش رشد اقتصادی و خطر بدهی در ارتباط هستند. از همین رو، برخی از صاحب‌نظران هشدار می‌دهند این مساله به معضلی سیستماتیک بدل خواهد شد؛ معضلی که تمامی اقتصاد جهان را به چین متصل خواهد کرد. پرونده پیش رو، ترجمه مقاله‌های نویسندگان پراجکت سندیکیت درباره وضعیت کنونی و آینده اقتصادهای نوظهور است.