مترجم: امید شکیبا

آیا مشکل اصلی کسب‌وکارها در آمریکای لاتین، جرم و جنایت یا پرداخت رشوه یا قطع برق است؟ داده‌های «نظرسنجی از فعالان اقتصادی» که بانک جهانی از بنگاه‌های سراسر جهان درباره مسائل گوناگون مرتبط با فضای کسب‌وکار و عملکرد بنگاه دریافت می‌کند، حکایت از این دارد که یک سوم بنگاه‌های مستقر در ۱۴ کشور آمریکای لاتین، طی سال ۲۰۰۵، حداقل یک مورد برخورد با جرم و جنایت را تجربه نمودند. ۷۳‌درصد کل بنگاه‌ها،‌ هزینه‌هایی مرتبط با جرم و جنایت یا هزینه‌های تامین امنیت متحمل گردیدند که در مجموع ۷/۲‌درصد فروش سالانه یک بنگاه نمونه است. آمار نشان می‌دهد که این هزینه‌ها بیشتر از مبالغ پرداختی رشوه یا زیان قطع برق است و حدود ۴۰‌درصد مجموع هزینه پرداختی بنگاه‌ها برای آب،‌ برق، تلفن و حمل‌ونقل را تشکیل می‌دهد. به این ترتیب، جلوگیری از جرم و جنایت، به صرفه‌جویی قابل‌توجه در هزینه‌های بنگاه‌ها می‌انجامد.

سه یافته مهم زیر از داده‌های نظرسنجی فعالان اقتصادی به دست آمده است:

۱) بنگاه‌ها تقریبا به همان اندازه افراد و خانوارها احتمال می‌رود که قربانی جرم و جنایت شوند (۳۳‌درصد برای بنگاه‌ها در برابر ۳۸‌درصد برای خانوارها)

۲) بنگاه‌های بزرگ در قیاس با بنگاه‌های کوچک با احتمال بیشتری قربانی جرم و جنایت می‌شوند (۵/۴۲‌درصد در برابر ۵/۳۱‌درصد)، اما خسارت وارده به بنگاه‌های کوچک بر اثر جرم و جنایت به صورت‌درصدی از فروش سالانه،‌ بسیار بالاتر از بنگاه‌های بزرگ است (۴/۱‌درصد در برابر ۶۵/۰‌درصد). بار مالی بر بنگاه‌های کوچک‌تر حتی اگر هزینه‌های امنیتی را شامل کنیم، سنگین‌تر است (۹/۲‌درصد در برابر ۲/۲‌درصد). این یافته‌ها،‌ شک و تردید بر بررسی‌های موجود می‌اندازد که ادعا می‌کنند افراد ثروتمندتر یا بنگاه‌های بزرگ‌تر، زیان بیشتری از جرم و جنایت متحمل می‌گردند؛ نتیجه‌ای که منحصرا بر پایه خسارت ناشی از وقوع جرم و جنایت است به جای اینکه بار مالی تحمیل شده به صورت «درصدی از درآمد» را بررسی کند.

۳) وقوع جرم و جنایت در شهرهای بزرگ بیشتر از شهرهای کوچکتر است (که به هوشیاری و توجه بیشتر مردم شهرهای کوچک برمی‌گردد). مجرمان و جانیان، شهرهای بزرگ‌تر را ترجیح می‌دهند که ناشناس باقی ماندن برای آنها بسیار آسان‌تر است و ثروت بیشتری برای به سرقت بردن وجود دارد، اما داده‌های نظرسنجی نشان داد که این نتیجه فقط درون شهرهای یک کشور برقرار است نه در بین کشورها.

بنابر این آنچه اهمیت دارد این است که یک شهر خاص نسبت به سایر شهرهای کشور، چقدر بزرگ‌تر یا کوچکتر است، به طوری که اندازه مطلق شهر کاملا بی‌اهمیت است. بنابراین دو برابر شدن جمعیت همه شهرها در یک کشور نباید تاثیری بر سطح جنایت در کشور داشته باشد. خبر خوب در این باره این است که رشد طبیعی جمعیت در شهرها، منابع بیشتری در جهت پیشگیری از جنایت طلب نمی‌کند، بلکه باید منابع و اعتبارات از شهرهای با رشد جمعیت کمتر به سمت شهرهای با رشد سریع‌تر هدایت شود.

منبع: خبرنامه بانک جهانی